🔸پیکر سیدابراهیم نبوی را به ایران آورده و در قطعه ۷۶ بهشت‌زهرا به خاک سپرده‌اند. این خبر کوتاه حرفهای زیادی در خود دارد. منظورم نمادین بودن آن عدد و ماجراهای پشتش نیست، چیز دیگری می‌گویم. ابراهیم نبوی بارها خواسته بود به ایران برگردد و افراد مختلف را واسطه کرده بود (یکی از ایمیل‌های غم‌انگیز او را دوستی شاعر ده، دوازده سال پیش نشانم داد). تلاش‌های دوستان و آشنایانش که بی‌نتیجه ماند، آقای طنزنویس افسردگی گرفت و دست آخر خودش را از رنج غربت خلاص کرد. اما این هم آخر قصه نبود. در وصیتش خواسته بود او را در ایران دفن کنند. موضوع کجا مردن و خاک‌جای، برای انسان ایرانی همواره مسأله بوده است. افراد زیادی به این آخرین تماس با خاک فکر می‌کنند. یا خودشان از پیش مزارشان را جایی که دوست دارند آماده می‌کنند (قدیمی‌ترین نمونه‌اش گوردخمه‌های منسوب به مادها، مثل قیزقاپان) یا از بازماندگان می‌خواهند آنها را در خاکی که برایشان معنای خاصی دارد، راهی سفر آخر کنند. مورد ابراهیم نبوی از آن جهت اهمیت دارد که او یکی از نمایندگان دوران جدید بود، اما در نهایت او هم به این سنت کهن دلبستگی و اصرار داشت. خاک ایران بر او خوش باد @ehsanname