یک مفهوم رایج دیگر در ژاپن که با تاکو درباره اش صحبت می کنیم ، مفهوم وابی سابی است که درکش ، مخصوصا وقتی زبان مبدأ را ندانی خیلی سخت است . توضیحات تاکو را تا حدی می فهمم اما حالا که دارم آن بحث را توی کتاب می آورم ، مجبورم به منابع دیگر رجوع کنم تا مبادا حرف های تاکو را اشتباه متوجه شده باشم .
وابی سابی در واقع یک فلسفه ژاپنی در باب پذیرش نواقص است چیزی که زندگی را ساده تر و ارزش هرآنچه را در اختیار داریم بیشتر نمایان می کند . وابی سابی بر سه واقعیت اصلی متمرکز است :  هیچ چیز دوام نمی آورد ، همه چیز تمام می شود و هیچ چیز کامل نیست . وابی سابی در واقع دیدن زیبایی و کمال در نقص، سادگی و ناپایداری همه چیز در جهان است.
فلسفه وابی سابی می گوید که برای لذت بردن از زندگی نباید منتظر کامل شدن و بی نقص بودن آن باشیم؛ چراکه جهان زودگذرتر از آن است که بتوانیم خیلی چیزها را برای دو بار تجربه کنیم .
وابی سابی به ما یاد می دهد که این لحظه فقط همین حالا وجود دارد و دوباره نخواهد آمد؛ پس بهتر است از ناکامل بودن به عنوان فرصتی برای رشد استفاده کنیم این یک نوع قیام علیه کمالگرایی است که بسیاری از ما به آن دچاریم و نه تنها باعث پیشرفتمان نمی شود که مثل یک بلوک بزرگ سیمانی مقابلمان خودنمایی می‌کند. 

📚(#دو_دستی/#منصور_ضابطیان /انتشارات نشرمون ۱۴۰۲/چاپ اول ۱۴۰۲ /ص ۷۴)

🆔️ @haftbaldt‌