سال ۱۳۰۳، درست صدسال پیش، در گراندهتل در تهران؛ قدیمی‌ترین هتل ایران، صدای شفاف و درخشنده و سنگینی در فضا طنین انداخت که تا آن روزگار بعید بود شنیده شود؛ صدای زنی که با اعتماد به نفس، آرام و مطمئن ایستاد و آواز خواند. در روزگاری که در کوی و برزن، زنان بدون چادرسیاه را با خفت و آزار در خیابان‌ها بازداشت می‌کردند.
او قمرالملوک وزیری بود که بعدها با آن تاج نیم‌طلا بر سر و موی کوتاه و شانه و گردن سپیدش مشهور شد؛ اولین زن ایرانی* که در عصر خرافات، دوران هزاران ممنوعیت برای زنان؛ از دیده‌شدن تن و مو و شنیده‌شدن صدا از پشت در خانه تا ممنوعیت دیده‌شدن خود زن آنطور که بود، صدایش در جامعه‌ای مردسالار شنیده می‌شد.
او اعتراضی داشت که با صدا و بدن خود نمایان می‌کرد؛ زنی که در دل روضه‌‌خوانی‌های دوران ناصرالدین‌شاه، در پای منبرها و نوحه‌ها و عزاداری‌ها بزرگ شده بود؛ زنی که مادربزرگش از روضه‌خوان‌های معروف روزگار بود.
روز بعد از آن کنسرت تاریخی، بعد از آن اولین کنسرت زنی بدون حجاب در کشور، قمر را به نظمیه بردند و از او تعهد گرفتند که دیگر بدون حجاب آواز نخواند. در واقع پذیرفتند که صدا و آوازش باشد ولی در پوششی به نام حجاب بماند، اما «قمرخانم» زیر بار نرفت. آنقدر خواند و آنقدر اولین‌ها را رقم زد تا شجاعت‌اش به بقیه زن‌های هم‌دوره‌اش سرایت کرد. زن‌های عاشق موسیقی بی‌باک شدند. پارچه‌های سیاه را کنار زدند و صدایشان را بلند کردند و آواز خواندند.
قمر همان موقع در نامه‌ای در اعتراض به ممنوعیت حضور زنان مسلمان در مدرسه موسیقی تازه راه‌افتاده کلنل وزیری نوشت:
مرزها و ممنوعیت‌‌ها در این سرزمین برای زنان، صدسال پیش شکسته شد و قمرخانم که درآمد کنسرت‌هایش را صرف آبادکردن آرامگاه فردوسی و کمک به تنگ‌دستان می‌کرد، آغازگر راهی بود که به آزادی و رسیدن به حق زنان ختم می‌شد؛ راهی که رمز موفقیت‌اش را در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «من هنرم را بنده زور و زر و خیانت نکردم.»
✍️#گوشه
@gooshe
ویدیو: #قمرالملوک_وزیری (قمرخانم سیدحسین‌خان ۱۳۳۸-۱۲۸۴) در صحنه‌ای از فیلم «مادر»، ساخته #اسماعیل_کوشان، سال ۱۳۳۰
*گفته‌شده ملوک ضرابی، یک‌سال پیش از قمرالملوک، این سُنت و ممنوعیت را شکسته بود و به عنوان اولین زن، آواز خوانده بود و با او برخورد شده بود ولی بعد از قمر، او هم بی‌باک‌تر و شجاع‌تر شد و آزادانه کنسرت برگزار کرد، همینطور روح‌انگیز (بتول عباسی) به این جمع پیوست.
🔗 لینک ویدیو آواز قمر در فرسته بالا
🔗 لینک کانال یوتیوب گوشه و مستندهایش درباره هنرمندانی که تسلیم ظلم نشدند و نه گفتند
@gooshe
سال ۱۳۰۳، درست صدسال پیش، در گراندهتل در تهران؛ قدیمی‌ترین هتل ایران، صدای شفاف و درخشنده و سنگینی در فضا طنین انداخت که تا آن روزگار بعید بود شنیده شود؛ صدای زنی که با اعتماد به نفس، آرام و مطمئن ایستاد و آواز خواند. در روزگاری که در کوی و برزن، زنان بدون چادرسیاه را با خفت و آزار در خیابان‌ها بازداشت می‌کردند.
او قمرالملوک وزیری بود که بعدها با آن تاج نیم‌طلا بر سر و موی کوتاه و شانه و گردن سپیدش مشهور شد؛ اولین زن ایرانی* که در عصر خرافات، دوران هزاران ممنوعیت برای زنان؛ از دیده‌شدن تن و مو و شنیده‌شدن صدا از پشت در خانه تا ممنوعیت دیده‌شدن خود زن آنطور که بود، صدایش در جامعه‌ای مردسالار شنیده می‌شد.
او اعتراضی داشت که با صدا و بدن خود نمایان می‌کرد؛ زنی که در دل روضه‌‌خوانی‌های دوران ناصرالدین‌شاه، در پای منبرها و نوحه‌ها و عزاداری‌ها بزرگ شده بود؛ زنی که مادربزرگش از روضه‌خوان‌های معروف روزگار بود.
روز بعد از آن کنسرت تاریخی، بعد از آن اولین کنسرت زنی بدون حجاب در کشور، قمر را به نظمیه بردند و از او تعهد گرفتند که دیگر بدون حجاب آواز نخواند. در واقع پذیرفتند که صدا و آوازش باشد ولی در پوششی به نام حجاب بماند، اما «قمرخانم» زیر بار نرفت. آنقدر خواند و آنقدر اولین‌ها را رقم زد تا شجاعت‌اش به بقیه زن‌های هم‌دوره‌اش سرایت کرد. زن‌های عاشق موسیقی بی‌باک شدند. پارچه‌های سیاه را کنار زدند و صدایشان را بلند کردند و آواز خواندند.
قمر همان موقع در نامه‌ای در اعتراض به ممنوعیت حضور زنان مسلمان در مدرسه موسیقی تازه راه‌افتاده کلنل وزیری نوشت:
«اگر موسیقی برای زنان حرام است، برای مردان هم باید حرام باشد. چطور ایرادی ندارد که زنان در مراسم تعزیه امام حسین در کنار مردان موسیقی گوش کنند، ولی اگر همراه با مردان در مدرسه‌ای موسیقی بشنوند، ایمان‌شان خدشه‌دار می‌شود؟»
مرزها و ممنوعیت‌‌ها در این سرزمین برای زنان، صدسال پیش شکسته شد و قمرخانم که درآمد کنسرت‌هایش را صرف آبادکردن آرامگاه فردوسی و کمک به تنگ‌دستان می‌کرد، آغازگر راهی بود که به آزادی و رسیدن به حق زنان ختم می‌شد؛ راهی که رمز موفقیت‌اش را در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «من هنرم را بنده زور و زر و خیانت نکردم.»
✍️#گوشه
@gooshe
ویدیو: #قمرالملوک_وزیری (قمرخانم سیدحسین‌خان ۱۳۳۸-۱۲۸۴) در صحنه‌ای از فیلم «مادر»، ساخته #اسماعیل_کوشان، سال ۱۳۳۰
*گفته‌شده ملوک ضرابی، یک‌سال پیش از قمرالملوک، این سُنت و ممنوعیت را شکسته بود و به عنوان اولین زن، آواز خوانده بود و با او برخورد شده بود ولی بعد از قمر، او هم بی‌باک‌تر و شجاع‌تر شد و آزادانه کنسرت برگزار کرد، همینطور روح‌انگیز (بتول عباسی) به این جمع پیوست.
🔗 لینک ویدیو آواز قمر در فرسته بالا
🔗 لینک کانال یوتیوب گوشه و مستندهایش درباره هنرمندانی که تسلیم ظلم نشدند و نه گفتند
@gooshe