☑️ گزیده هایی از گفتگوی پايگاه اطلاع‌رسانی جماران با عمادالدین باقی، فعال و پژوهشگر حقوق بشر:
☑️ تعریف سلبی «وفاق» را مدنظر قرار دهیم؛ کنار گذاشتن تنوع و رسیدن به وحدت ناممکن است
☑️ تمسخر شعار آشتی و وفاق، نشان‌دهنده نپذیرفتن وجود مخالفان و ناآگاهی از ضرورت وفاق است
☑️ جامعه مدنی باید در تصمیم‌گیری‌های کلان مشارکت کند
☑️ به نظر من، اگر قرار باشد واقعاً گامی عملی برای وفاق برداشته شود، اولین گام این است که تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی مانند مصطفی تاج‌زاده، سعید مدنی، ضیاء نبوی، ابوالفضل قدیانی، محمد نجفی، عبدالرضا حائری، محمد نوری‌زاد، روح الله نخعی، حمید قره‌حسنلو و همسرش فرزانه قره‌حسنلو، خانم سپهری، بهاره هدایت، و چند نفر دیگر آزاد شوند. برخی از احکام این افراد از لحاظ حقوقی بسیار سست بوده و با نقدها و اشکالات جدی مواجه است. حتی در رسانه‌های داخلی نیز نقدهای حقوقی درباره آنها منتشر شده، اما هیچ اعتنایی به آنها صورت نگرفته است.
در شرایط خطیر اقتصادی و امنیتی کنونی، و پس از ضربه‌های شوک‌آور ماه‌های اخیر که احتمالا به واسطه نفوذی‌هایی رخ داده که همچنان حضور دارند، یا به دلیل عملکرد کسانی که هنوز پاسخگو نبوده‌اند، ذره‌ای انعطاف درباره زندانیان دیده نمی‌شود. بدتر از آن، برای افرادی مانند آقای محسن رنانی در اصفهان پرونده تشکیل می‌شود، آقای حسین یزدی، از فعالان معتدل و مدنی، محکوم به حبس می‌شود، و پیش از این نیز آقای علی معینی و همسرش در اصفهان مدتی بازداشت و سپس محکوم به حبس شدند.
این وضعیت نشان می‌دهد که در شرایط کنونی، حرف زدن از وفاق، مانند خواستگاری‌ای است که خواستار آن تنها یک‌طرف است و طرف مقابل تمایلی ندارد. سکانداران هنوز عمق فاجعه و تهدیدها را درک نکرده‌اند و می‌خواهند نشان دهند که حتی به اندازه تحمل مسببان وضعیت کنونی، تحمل مخالفانی مانند آنها را ندارند. این رفتار آنها یعنی امیدی به ما برای نجات ایران نداشته باشید.
☑️ در انتخابات، معنای وفاق با نظارت استصوابی و گزینش‌های ایدئولوژیک در تضاد است
☑️ وفاق در سطح عملیاتی یعنی دفاع از حقوق دیگران و مدارا؛ نه اینکه حزب به جمع اضداد تبدیل شود
☑️ حامی‌پروری، تبعیض و دفع دگراندیشان، ظرفیت وفاق را به خواص و خودی‌ها محدود کرده است
☑️ برخورد سیاسی و خصلتی با مفهوم وفاق، مانع از درک ضرورت آن در سطوح کلان و عملیاتی می‌شود
☑️در حزب، معنای وفاق این نیست که حزب تبدیل به کشتی نوح و جمع اضداد شود؛ چرا که در این صورت دیگر حزب نیست، بلکه گعده‌ای است که به زودی از هم می‌پاشد. منظور از وفاق در کنش حزبی، دفاع حزب از حقوق دیگران و مدارا با آن‌هاست.
🔆 مشروح این گفت و گو را در جماران بخوانید:
https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1655108
📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com
☑️ تعریف سلبی «وفاق» را مدنظر قرار دهیم؛ کنار گذاشتن تنوع و رسیدن به وحدت ناممکن است
☑️ تمسخر شعار آشتی و وفاق، نشان‌دهنده نپذیرفتن وجود مخالفان و ناآگاهی از ضرورت وفاق است
☑️ جامعه مدنی باید در تصمیم‌گیری‌های کلان مشارکت کند
☑️ به نظر من، اگر قرار باشد واقعاً گامی عملی برای وفاق برداشته شود، اولین گام این است که تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی مانند مصطفی تاج‌زاده، سعید مدنی، ضیاء نبوی، ابوالفضل قدیانی، محمد نجفی، عبدالرضا حائری، محمد نوری‌زاد، روح الله نخعی، حمید قره‌حسنلو و همسرش فرزانه قره‌حسنلو، خانم سپهری، بهاره هدایت، و چند نفر دیگر آزاد شوند. برخی از احکام این افراد از لحاظ حقوقی بسیار سست بوده و با نقدها و اشکالات جدی مواجه است. حتی در رسانه‌های داخلی نیز نقدهای حقوقی درباره آنها منتشر شده، اما هیچ اعتنایی به آنها صورت نگرفته است.
در شرایط خطیر اقتصادی و امنیتی کنونی، و پس از ضربه‌های شوک‌آور ماه‌های اخیر که احتمالا به واسطه نفوذی‌هایی رخ داده که همچنان حضور دارند، یا به دلیل عملکرد کسانی که هنوز پاسخگو نبوده‌اند، ذره‌ای انعطاف درباره زندانیان دیده نمی‌شود. بدتر از آن، برای افرادی مانند آقای محسن رنانی در اصفهان پرونده تشکیل می‌شود، آقای حسین یزدی، از فعالان معتدل و مدنی، محکوم به حبس می‌شود، و پیش از این نیز آقای علی معینی و همسرش در اصفهان مدتی بازداشت و سپس محکوم به حبس شدند.
این وضعیت نشان می‌دهد که در شرایط کنونی، حرف زدن از وفاق، مانند خواستگاری‌ای است که خواستار آن تنها یک‌طرف است و طرف مقابل تمایلی ندارد. سکانداران هنوز عمق فاجعه و تهدیدها را درک نکرده‌اند و می‌خواهند نشان دهند که حتی به اندازه تحمل مسببان وضعیت کنونی، تحمل مخالفانی مانند آنها را ندارند. این رفتار آنها یعنی امیدی به ما برای نجات ایران نداشته باشید.
☑️ در انتخابات، معنای وفاق با نظارت استصوابی و گزینش‌های ایدئولوژیک در تضاد است
☑️ وفاق در سطح عملیاتی یعنی دفاع از حقوق دیگران و مدارا؛ نه اینکه حزب به جمع اضداد تبدیل شود
☑️ حامی‌پروری، تبعیض و دفع دگراندیشان، ظرفیت وفاق را به خواص و خودی‌ها محدود کرده است
☑️ برخورد سیاسی و خصلتی با مفهوم وفاق، مانع از درک ضرورت آن در سطوح کلان و عملیاتی می‌شود
☑️در حزب، معنای وفاق این نیست که حزب تبدیل به کشتی نوح و جمع اضداد شود؛ چرا که در این صورت دیگر حزب نیست، بلکه گعده‌ای است که به زودی از هم می‌پاشد. منظور از وفاق در کنش حزبی، دفاع حزب از حقوق دیگران و مدارا با آن‌هاست.
🔆 مشروح این گفت و گو را در جماران بخوانید:
https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1655108
📡 کانال گفتارهای باقی
https://t.me/emadbaghi
وبسایت
www.emadbaghi.com