مشکل زندان سیاسی است نه شادی در حبس

علی افشاری

‏🔹 خواست نظام استبدادی، تبدیل زندان به خانه مردگان است. در مقابل، وظیفه زندانی سیاسی، حفظ زندگی و مقاومت در برابر غلبه اندوه و‌ یاس!
‏
🔹 در تجربه تقریبا سه سال حضور در زندان‌های عمومی در دهه هشتاد شاهد بودم که زندانی چه سیاسی و چه عادی همیشه از فرصت‌های موجود ولو اندک برای شادی استفاده کرده است! کم‌نبودند زندانیانی که حکم اعدام داشتند اما یک پای ثابت شرکت در شوخی، سرخوشی و پایکوبی‌ها در حد امکانات موجود در زندان بودند. البته زندان‌های دهه شصت متفاوت بوده اما در همان‌ها هم از اندک روزنه‌ها برای رهایی از فشار زندان استفاده شده است.

🔹 این خاصیت انسان است که مقهور شرایط نشود. در مطالعات خاطرات زندان، فعالان سیاسی دیگر ملل نیز رفتار مشابهی را دیده‌ام.
‏
🔹 در سخت‌ترین شرایط انسان‌ها برای زندگی می‌جنگند. قرار نیست که زندانی در حبس خودش را در غم و اندوه و افسردگی رها کند! و اسیر اراده زندانبان شود. مشکل، وجود اصل زندان برای کنش سیاسی و بیان نظر است نه ابراز شادی در پشت میله‌های زندان! انسان‌های قدرتمند در زیر مغاک زندان و در اعماق تاریکی و وحشت با حفظ روحیه سرشار از زندگی ‌‌و امید به فردا خلق می‌شوند.
@Aliafshari52