...
همیشه میگم آیا یک انگلیسی‌زبان، در محاوره از کلمات فارسی یا هر زبان دیگری استفاده میکنه، اونطوری که امروزی‌هایِ ما خیلی راحت زبان و فرهنگ ما رو جایگزین میکنند؟!
مثلا فرانسوی‌ها به شدت مراقب و مُصر هستن که کلمه‌ی بیگانه تا حد امکان وارد زبان‌شون نشه و یا کشورهای اسکاندیناوی یا اروپای شرقی. نوع جایگزین شده فرهنگ زبانی رو در هندِ استعمارشده ببینید با اینکه جملات هندیه ولی نصف کلمات انگلیسیه؛ در جنوب هند ولی تلاش برای حفظ زبان مادری و اصیل کماکان ادامه داره!
به کار بردن واژه‌ای از زبان دیگه در حالیکه معادل‌های بهتری در زبان مادری داره و گاهی هم نابجا به کار میره، دو دلیل اصلی داره:
سرایت احساسی:
وجود نورون های آینه‌ای که منجر به ایجاد رفتار گله‌ای Herd Behavior میشه و فرد تحت تاثیر دوستان، مشاهدات یا افراد مورد علاقه، بدون تفکر و بدون برنامه‌ریزی قبلی، رفتارها رو کپی میکنه.
تایید اجتماعی:
تایید اجتماعی یا social proof، یک پدیده روانشناختیه، به این معنی که فرد، در تصمیم‌گیری خودش، رفتار و نظرات دیگران را در نظر می‌گیره. به بیان دیگر، تصمیم درستِ خودش را در رفتار دیگران می‌بینه!
متاسفانه برای یه عده که تعدادشون روز به روز زیادتر میشه، حمله کردن به زبان ریشه‌دار پارسی، باکلاسی حساب میشه؛ البته به قول دوستمون گند زدن به زبان ملی و رسمی کشور رو نمیشه ادا و باکلاس بودن نامید، ابتذال واژه‌ی بهتری هست. تلاشی مبتذل برای دیده شدن توسط همان قشر ادایی. نتیجه این می‌شود که نانوایی می‌شود بیکری و آجیل می‌شود نات و...
دوره‌ای بنا به ضرورت یا جبر اتفاقات تاریخی کلمات زیادی از عربی وارد زبان ما شد ولی الان استفاده از کلمات انگلیسی چه ضرورتی وجود داره، وقتی نه فراگیره و نه حتی درست تلفظ میشه و گذشته از این‌ها اونایی هم که استفاده میکنن (با تغییر صدا و قیافه) فقط برای فیس و ادا و با کلاس دونستن زبان انگلیسی، ازشون استفاده میکنند؟!
سوال مهم اینه که دوستان ادایی با کلماتی مثل لیترالی، ریلی، سیریسلی، آنستلی، آلردی، فورگت، وات دا فاز، کامن، پی بک و با هرچه در آستین دارند می‌توانند چنان باشند که فردوسی، سعدی، حافظ و مولاناها بودند؟ همان کسانی که مهمترین و اساسی‌ترین کمک‌ها رو به حفظ و اعتلای زبان و فرهنگ فارسی کردند یا نه صرفاً جماعتی افاده‌ای غرب‌زده هستند که اشعارشون به "آنستلی میبینم بعضی شبا کابوس" و "بوک میشه فرست کلاس ایرلاین" ختم میشه؛ که نیامده فراموش شده‌اند و دچار توهم مدرنیته هستند؛ ژانری که به مراتب از یک جامعه‌ی عقب مانده خطرناک‌تر است!
@Zahra
همیشه میگم آیا یک انگلیسی‌زبان، در محاوره از کلمات فارسی یا هر زبان دیگری استفاده میکنه، اونطوری که امروزی‌هایِ ما خیلی راحت زبان و فرهنگ ما رو جایگزین میکنند؟!
مثلا فرانسوی‌ها به شدت مراقب و مُصر هستن که کلمه‌ی بیگانه تا حد امکان وارد زبان‌شون نشه و یا کشورهای اسکاندیناوی یا اروپای شرقی. نوع جایگزین شده فرهنگ زبانی رو در هندِ استعمارشده ببینید با اینکه جملات هندیه ولی نصف کلمات انگلیسیه؛ در جنوب هند ولی تلاش برای حفظ زبان مادری و اصیل کماکان ادامه داره!
به کار بردن واژه‌ای از زبان دیگه در حالیکه معادل‌های بهتری در زبان مادری داره و گاهی هم نابجا به کار میره، دو دلیل اصلی داره:
سرایت احساسی:
وجود نورون های آینه‌ای که منجر به ایجاد رفتار گله‌ای Herd Behavior میشه و فرد تحت تاثیر دوستان، مشاهدات یا افراد مورد علاقه، بدون تفکر و بدون برنامه‌ریزی قبلی، رفتارها رو کپی میکنه.
تایید اجتماعی:
تایید اجتماعی یا social proof، یک پدیده روانشناختیه، به این معنی که فرد، در تصمیم‌گیری خودش، رفتار و نظرات دیگران را در نظر می‌گیره. به بیان دیگر، تصمیم درستِ خودش را در رفتار دیگران می‌بینه!
متاسفانه برای یه عده که تعدادشون روز به روز زیادتر میشه، حمله کردن به زبان ریشه‌دار پارسی، باکلاسی حساب میشه؛ البته به قول دوستمون گند زدن به زبان ملی و رسمی کشور رو نمیشه ادا و باکلاس بودن نامید، ابتذال واژه‌ی بهتری هست. تلاشی مبتذل برای دیده شدن توسط همان قشر ادایی. نتیجه این می‌شود که نانوایی می‌شود بیکری و آجیل می‌شود نات و...
دوره‌ای بنا به ضرورت یا جبر اتفاقات تاریخی کلمات زیادی از عربی وارد زبان ما شد ولی الان استفاده از کلمات انگلیسی چه ضرورتی وجود داره، وقتی نه فراگیره و نه حتی درست تلفظ میشه و گذشته از این‌ها اونایی هم که استفاده میکنن (با تغییر صدا و قیافه) فقط برای فیس و ادا و با کلاس دونستن زبان انگلیسی، ازشون استفاده میکنند؟!
سوال مهم اینه که دوستان ادایی با کلماتی مثل لیترالی، ریلی، سیریسلی، آنستلی، آلردی، فورگت، وات دا فاز، کامن، پی بک و با هرچه در آستین دارند می‌توانند چنان باشند که فردوسی، سعدی، حافظ و مولاناها بودند؟ همان کسانی که مهمترین و اساسی‌ترین کمک‌ها رو به حفظ و اعتلای زبان و فرهنگ فارسی کردند یا نه صرفاً جماعتی افاده‌ای غرب‌زده هستند که اشعارشون به "آنستلی میبینم بعضی شبا کابوس" و "بوک میشه فرست کلاس ایرلاین" ختم میشه؛ که نیامده فراموش شده‌اند و دچار توهم مدرنیته هستند؛ ژانری که به مراتب از یک جامعه‌ی عقب مانده خطرناک‌تر است!
@Zahra