وقتی اقتصاد به ایدئولوژی پیوند می‌خوره، انتظارِ نتیجه‌ی دیگه‌ای نمیره.
وقتی به جای اقتصاددان “کاسبانِ تحریم و مافیاهای اقتصادی که از پس رانت‌های حاصل از تحریم‌ها فربه‌تر میشن” برای اقتصاد کشور تصمیم می‌گیرن، طبیعیه که منافع مردم و کسب و کارهای کوچیک و نیازهای روزانه و حداقلی مردم براشون واجد اهمیت نباشه.
می‌دونید این تورمِ سکته‌ای چه تعداد کسب و کارِ آماده به اجرا رو سوزوند؟
به کاسبی که دیگه توانایی پرداخت اجاره نداره فکر کردید؟
بیاییم پایین‌تر
این مدل تورم در لحظه به پوشاک می‌رسه، می‌دونید چند لایه از جامعه توان خرید پوشاک رو از دست دادن؟
بیاییم پایین‌تر
به زودی فشار خودش رو توی مواد غذایی نشون میده، می‌دونید سوتغذیه و ناتوانی در تامین دارو چه به روز جامعه میاره؟
کلی‌تر نگاه کنیم
می‌دونید ناامیدی و ناچاری چه به روز روان جامعه میاره؟
اصلا اهمیتی برای کسی داره که بچه‌هامون از زندگی سیر باشن یا همونطور که همه‌ی انسان‌ها لیاقتش رو دارن: پر از شور زندگی؟
کسی می‌بینه چه به روز این کشور اومده؟
کسی مهمه براش؟ خودمون چطور؟فقط به فکر خودمونیم؟ یا به درکِ زندگی اجتماعی و مسئولیت‌های اجتماعی و اهمیت دادن به همدیگه رسیدیم؟
وقتی به جای اقتصاددان “کاسبانِ تحریم و مافیاهای اقتصادی که از پس رانت‌های حاصل از تحریم‌ها فربه‌تر میشن” برای اقتصاد کشور تصمیم می‌گیرن، طبیعیه که منافع مردم و کسب و کارهای کوچیک و نیازهای روزانه و حداقلی مردم براشون واجد اهمیت نباشه.
می‌دونید این تورمِ سکته‌ای چه تعداد کسب و کارِ آماده به اجرا رو سوزوند؟
به کاسبی که دیگه توانایی پرداخت اجاره نداره فکر کردید؟
بیاییم پایین‌تر
این مدل تورم در لحظه به پوشاک می‌رسه، می‌دونید چند لایه از جامعه توان خرید پوشاک رو از دست دادن؟
بیاییم پایین‌تر
به زودی فشار خودش رو توی مواد غذایی نشون میده، می‌دونید سوتغذیه و ناتوانی در تامین دارو چه به روز جامعه میاره؟
کلی‌تر نگاه کنیم
می‌دونید ناامیدی و ناچاری چه به روز روان جامعه میاره؟
اصلا اهمیتی برای کسی داره که بچه‌هامون از زندگی سیر باشن یا همونطور که همه‌ی انسان‌ها لیاقتش رو دارن: پر از شور زندگی؟
کسی می‌بینه چه به روز این کشور اومده؟
کسی مهمه براش؟ خودمون چطور؟فقط به فکر خودمونیم؟ یا به درکِ زندگی اجتماعی و مسئولیت‌های اجتماعی و اهمیت دادن به همدیگه رسیدیم؟