غزل: عبدالمنان اورښت
څنگه ناراضاوې مې د زړه په رضا وکړې
ستا په بورجلونو کې مې شپې په بيديا وکړې
فکر دې دی؟ څومره ډېر مخونه مو بدل کړل
څومره يارانې مو د يارۍ په ريا وکړې
ودې تخنول د ټول محفل لويدلي زړونه
گله دا څه چارې دې په نيمه موسکا وکړې
نه وای که نړۍ د ماديت خواره غريبه
ولې يې زما له کنډرونو نه غلا وکړې
خلکو زندهگي له سوداييو پټوله
موږه لېونو پکې يوازې سودا وکړې
وخت به مسخره د نن سبا په خلکو وکړي
خېر که نن سبا يې مسخرې په وفا وکړې
ما درته له نازه وې چې کوکې به دې باسم
تا د لېونو غوندې اورښته رښتيا وکړې
د ګلبڼ زمزمې. (277)
څنگه ناراضاوې مې د زړه په رضا وکړې
ستا په بورجلونو کې مې شپې په بيديا وکړې
فکر دې دی؟ څومره ډېر مخونه مو بدل کړل
څومره يارانې مو د يارۍ په ريا وکړې
ودې تخنول د ټول محفل لويدلي زړونه
گله دا څه چارې دې په نيمه موسکا وکړې
نه وای که نړۍ د ماديت خواره غريبه
ولې يې زما له کنډرونو نه غلا وکړې
خلکو زندهگي له سوداييو پټوله
موږه لېونو پکې يوازې سودا وکړې
وخت به مسخره د نن سبا په خلکو وکړي
خېر که نن سبا يې مسخرې په وفا وکړې
ما درته له نازه وې چې کوکې به دې باسم
تا د لېونو غوندې اورښته رښتيا وکړې
د ګلبڼ زمزمې. (277)