*أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَائِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ*
مثل آن‌ها مانند کسانی هستند که در شب تاریک، بارانی شدید از آسمان فرو ریخته باشد، در آن تاریکی‌ها و رعد و برق باشد. آنها انگشتان خود را در گوش‌هایشان می‌گذارند از ترس صاعقه‌ها، گویی از مرگ می‌ترسند، و خداوند احاطه‌کننده به کافران است.

*تفسیر*: این مثال دوم برای منافقان است. منافقان مانند کسانی هستند که در شب تاریک و وحشتناک، ابرهای سیاه و غلیظ فضای اطرافشان را پوشانده و باران شدید و رعد و برق نگران‌کننده‌ای می‌بارد. در این میان، آن‌ها از ترس صاعقه‌ها انگشتان خود را در گوش‌هایشان می‌گذارند تا از صدای مهیب آن‌ها خود را محافظت کنند. این وضعیت نمایانگر حال منافقان است که تهدیدات شرعی و دستورات دین را می‌شنوند اما از ترس و اضطراب نمی‌دانند چگونه عمل کنند و به تدابیر بیهوده خود متوسل می‌شوند تا از خود دفاع کنند. قدرت خداوند از هر طرف بر آن‌ها مستولی است و آن‌ها هیچ‌گاه از عذاب دردناک رهایی نخواهند یافت.