شاید ما در طول زندگی مان چنان خوش اقبال باشیم که فردی را بشناسیم که گستره عشق او، حیوانات و گیاهان را نیز در بر بگیرد. همچنین ممکن است افرادی را بشناسیم که اگر چه خودشان از امنیت برخوردارند، اما به قحطی، بیماری و ستم هایی که میلیون ها انسان را روی زمین از میان می برند، توجه دارند و در پی یافتن راهی برای کمک به رنج دیدگان هستند. آنها حتی در میان فشارهای زندگی شان نمیتوانند رنج دیدگان را نادیده بگیرند. این آدمها دست کم تا اندازه ای ماهیت همبسته زندگی را فهمیده اند. آنها می دانند که بقای کشورهای توسعه نیافته، از بقای کشورهایی که از نظر مادی ثروتمند و از جنبه فناوری پیشرفته هستند، جدا نیست.
فقر و ستم جنگ را در پی دارند. هر جنگی در زمانه ما، همه کشورها را درگیر می سازد. سرنوشت یک کشور به سرنوشت همه کشورهای دیگر پیوند خورده است.
چه هنگام جوجه های یک مرغ مادر، رنگ از چهره پاک میکنند و همدیگر را به عنوان خواهر و برادر می شناسند؟ تنها راه پایان دادن به خطر این است که همه ما چنین عمل کنیم و به دیگران بگوییم که »من برادر تو هستم»، «من خواهر تو هستم» «و همۀ ما انسانیم و زندگیمان یکی است».


تیک نات هان
هر گام آرامش
ص 125 و‌ 126