پروفسور آهنگ کوثر
کاوه مدنی
https://t.me/KavehMadani/3229
بخشی از نامه‌ای در مرداد ۱۴۰۲ که برای قدردانی از زحماتش و تاثیرات او بر موفقیت یکی از پروژه‌های مهم دانشگاه سازمان ملل در گذشته نوشتیم.
برای من ایرانی، دیدن نام او و مستندات موفقیت‌های او در میان اسناد اداری و تحقیقاتی مجموعه‌ای که امروز مسئولیت هدایت آن را دارم مایه غرور بود اما این حقیقت که خدمات ارزنده او به ایران و محیط زیست برای اکثر ایرانیان ناشناخته است، همچنان تلخ و حسرت برانگیز است.
زندگی او وقف آرمانی شد که ده‌ها سال از زمانه خود جلوتر بود و «آهنگ»ش برای جماعت فن‌سالار حاکم، ناموزون و گوش‌خراش. اما آثار مشهود اجرایی کردن نظریاتش به ما آموخت که با احترام به قوانین طبیعت، می‌توان در دل کویر هم «کوثر» به ارمغان آورد.
آخرین مکاتبه من با او مربوط به ۱۸ روز پیش است. از او خواستیم مستنداتی اقتصادی ارائه کند تا بتوانیم به داستان موفقیت‌های او در ایران در گزارشی که برای شانزدهمین نشست کنوانسیون مبارزه با بیابان‌زایی (COP 16) در دسامبر سال جاری می‌نویسیم، ارجاع بدهیم تا دولت‌های بیشتری را به استفاده از راهکارهای طبیعت‌محور برای آمادگی در برابر خشکسالی تشویق کنیم.
در پاسخ نوشت که در بستر بیماری‌ست و از ما خواست که با همکاران و شاگردان سابق که به آنان احترام زیادی می‌گذاشت، تماس بگیریم. شروع پاسخش با «Greetings from Shiraz» بود و پایانش با «I do hope you succeed in this great humanitarian endeavor».
درگذشت این شخصیت ملی و ارزشمند را به مردم ایران و دلسوزان محیط زیست ایران تسلیت می‌گویم. امیدوارم بتوانیم خدمات ارزنده و فرانسلی او را با نگاه «ملی» و فارغ از گرایش‌های سیاسی و اعتقادی خودمان، او و اعضای خانواده‌اش بسنجیم و از راهکارهای علمی او و مسیر سختی که در راه رسیدن به اهدافش پیمود، بیاموزیم.
آهنگ دلسوزانه‌اش برای سرزمین عزیزمان پایدار، کوثر محیط‌زیستی‌اش جاودان و راه سبزش پررهرو باد!
#فرهیختگان راهی به رهایی
کاوه مدنی
https://t.me/KavehMadani/3229
بخشی از نامه‌ای در مرداد ۱۴۰۲ که برای قدردانی از زحماتش و تاثیرات او بر موفقیت یکی از پروژه‌های مهم دانشگاه سازمان ملل در گذشته نوشتیم.
برای من ایرانی، دیدن نام او و مستندات موفقیت‌های او در میان اسناد اداری و تحقیقاتی مجموعه‌ای که امروز مسئولیت هدایت آن را دارم مایه غرور بود اما این حقیقت که خدمات ارزنده او به ایران و محیط زیست برای اکثر ایرانیان ناشناخته است، همچنان تلخ و حسرت برانگیز است.
زندگی او وقف آرمانی شد که ده‌ها سال از زمانه خود جلوتر بود و «آهنگ»ش برای جماعت فن‌سالار حاکم، ناموزون و گوش‌خراش. اما آثار مشهود اجرایی کردن نظریاتش به ما آموخت که با احترام به قوانین طبیعت، می‌توان در دل کویر هم «کوثر» به ارمغان آورد.
آخرین مکاتبه من با او مربوط به ۱۸ روز پیش است. از او خواستیم مستنداتی اقتصادی ارائه کند تا بتوانیم به داستان موفقیت‌های او در ایران در گزارشی که برای شانزدهمین نشست کنوانسیون مبارزه با بیابان‌زایی (COP 16) در دسامبر سال جاری می‌نویسیم، ارجاع بدهیم تا دولت‌های بیشتری را به استفاده از راهکارهای طبیعت‌محور برای آمادگی در برابر خشکسالی تشویق کنیم.
در پاسخ نوشت که در بستر بیماری‌ست و از ما خواست که با همکاران و شاگردان سابق که به آنان احترام زیادی می‌گذاشت، تماس بگیریم. شروع پاسخش با «Greetings from Shiraz» بود و پایانش با «I do hope you succeed in this great humanitarian endeavor».
درگذشت این شخصیت ملی و ارزشمند را به مردم ایران و دلسوزان محیط زیست ایران تسلیت می‌گویم. امیدوارم بتوانیم خدمات ارزنده و فرانسلی او را با نگاه «ملی» و فارغ از گرایش‌های سیاسی و اعتقادی خودمان، او و اعضای خانواده‌اش بسنجیم و از راهکارهای علمی او و مسیر سختی که در راه رسیدن به اهدافش پیمود، بیاموزیم.
آهنگ دلسوزانه‌اش برای سرزمین عزیزمان پایدار، کوثر محیط‌زیستی‌اش جاودان و راه سبزش پررهرو باد!
#فرهیختگان راهی به رهایی