🔴 جشن سده؛ آیین نور و گرما در فرهنگ ایران باستان - جشنی به یادگار از هزاران سال تمدن ایران‌زمین
ایرانیان تنها زمانی می‌توانند طعم شیرین جشن‌ها و فرهنگ ایرانی را بچشند که دست اشغالگر نظام ولایت فقیه از این سرزمین کوتاه شده باشد.
جشن سده یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی است که به پاسداشت آتش و پیروزی نور بر تاریکی برگزار می‌شود. این جشن که پنجاه روز و پنجاه شب پیش از نوروز برپا می‌شود، نمادی از نزدیک شدن بهار و پایان زمستان است. بر اساس روایت‌های تاریخی و اسطوره‌ای، کشف آتش و شناخت ارزش آن برای زندگی بشر، خاستگاه این آیین بوده است.
🟣ریشه‌یابی جشن سده در متون کهن
🟣جایگاه جشن سده در فرهنگ ایران
🟣تداوم جشن سده در تاریخ
جشن سده نه‌تنها یک آیین ملی، بلکه نمادی از خرد، کشف و پیروزی دانش بر نادانی است. این جشن نشانگر اهمیت آتش در تمدن ایرانی و یادآور فرهنگ کهن ایرانیان در پاسداشت طبیعت و عناصر بنیادی آن است. ایرانیان با روشن کردن آتش در این شب، سرما و تاریکی را به پایان می‌رسانند و به استقبال نوروز و زندگی نو می‌روند.
ایرانیان تنها زمانی می‌توانند طعم شیرین جشن‌ها و فرهنگ ایرانی را بچشند که دست اشغالگر نظام ولایت فقیه از این سرزمین کوتاه شده باشد.
#انقلاب_ایران
#مهسا_امینی
#دفاع_مشروع
#همیاری_ایرانیان
#اعتصابات_سراسری
✅ @DORRTV
ایرانیان تنها زمانی می‌توانند طعم شیرین جشن‌ها و فرهنگ ایرانی را بچشند که دست اشغالگر نظام ولایت فقیه از این سرزمین کوتاه شده باشد.
جشن سده یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی است که به پاسداشت آتش و پیروزی نور بر تاریکی برگزار می‌شود. این جشن که پنجاه روز و پنجاه شب پیش از نوروز برپا می‌شود، نمادی از نزدیک شدن بهار و پایان زمستان است. بر اساس روایت‌های تاریخی و اسطوره‌ای، کشف آتش و شناخت ارزش آن برای زندگی بشر، خاستگاه این آیین بوده است.
🟣ریشه‌یابی جشن سده در متون کهن
ابوریحان بیرونی در "آثارالباقیه" این جشن را به هوشنگ، شاه پیشدادی نسبت می‌دهد. او می‌نویسد:
"گویند که هوشنگ شاه هنگام شکار، ماری بزرگ دید و سنگی به سوی آن پرتاب کرد. سنگ به صخره‌ای خورد و از جرقه‌ای که برخاست، آتش پدیدار شد. بدین سبب، هوشنگ و همراهانش به پاس این کشف، جشن گرفتند و آن را سده نام نهادند."
فردوسی نیز در شاهنامه به این رویداد اشاره کرده و می‌گوید:
یکی روز شاه جهان سوی کوه
پدید آمد از دور چیزی گروه
یکی مار دیدش سر افراشته
پدیدار زهرش هوا را گشته
نگه کرد هوشنگ باهوش و سنگ
گرفتش یکی سنگ و شد تیزچنگ
به زور کیانی رهانید دست
جهان شد پر از آفرین و نشست
مسعودی، مورخ قرن چهارم، در "مروج‌الذهب" نیز به جشن سده اشاره کرده و آن را از آیین‌های مهم ایرانیان دانسته است که در آن آتشی عظیم می‌افروختند و مردم گرد آن به شادی و نیایش می‌پرداختند.
🟣جایگاه جشن سده در فرهنگ ایران
ابن بلخی در "فارسنامه" و حمزه اصفهانی در "تاریخ سنی ملوک الارض"، سده را نمادی از پاکی، روشنی، و نیروهای مثبت کیهانی دانسته‌اند. در این روز، ایرانیان باستان با گردآوردن هیزم و برافروختن آتشی بزرگ، زمستان را به پایان خود نزدیک می‌کردند. این آتش، نه‌تنها برای گرما، بلکه به‌عنوان نماد نیروهای اهورایی در برابر اهریمن و تاریکی برپا می‌شد.
در اشعار شاعران بزرگی چون ناصرخسرو و عنصری نیز ردپای این جشن دیده می‌شود. ناصر خسرو در وصف آن می‌سراید:
چو سده جشنِ ملوکِ کیان است
ز آتش افروختن او نشان است
عنصری نیز به زیبایی از شکوه جشن سده یاد می‌کند:
برآمد ز کوه آتشِ زردهشت
فروغی برافروخت چون هورِ پشت
🟣تداوم جشن سده در تاریخ
این آیین در دوران اسلامی نیز در میان ایرانیان، به‌ویژه زرتشتیان، ادامه یافت. ابن ندیم در "الفهرست" اشاره می‌کند که خلفای عباسی نیز به جشن‌های ایرانی، از جمله سده، توجه نشان می‌دادند. در دوران معاصر نیز در برخی مناطق روستانشین ایران و همچنین زرتشتیان، به‌ویژه در کرمان، یزد و تهران، همچنان این جشن را برگزار می‌کنند و آن را نماد پاکی، روشنی و پایداری فرهنگ ایران می‌دانند.
جشن سده نه‌تنها یک آیین ملی، بلکه نمادی از خرد، کشف و پیروزی دانش بر نادانی است. این جشن نشانگر اهمیت آتش در تمدن ایرانی و یادآور فرهنگ کهن ایرانیان در پاسداشت طبیعت و عناصر بنیادی آن است. ایرانیان با روشن کردن آتش در این شب، سرما و تاریکی را به پایان می‌رسانند و به استقبال نوروز و زندگی نو می‌روند.
ایرانیان تنها زمانی می‌توانند طعم شیرین جشن‌ها و فرهنگ ایرانی را بچشند که دست اشغالگر نظام ولایت فقیه از این سرزمین کوتاه شده باشد.
#انقلاب_ایران
#مهسا_امینی
#دفاع_مشروع
#همیاری_ایرانیان
#اعتصابات_سراسری
✅ @DORRTV