در سال ۱۹۷۷ میکل آنجلو آنتونیونی به دوست و همکار خود آندری تارکوفسکی یک دوربین پولاروید هدیه می‌دهد. به گفته‌ی تونینو گوئرا [که به عنوان فیلمنامه‌نویس با هر دو فیلمساز کار کرد] آنتونیونی خود غالباً در گشت‌زنی‌هایش برای یافتن لوکیشن از دوربین پولاروید استفاده می‌کرد.
پولاروید به عنوان گل سرسبد محصولات فرهنگ مصرف‌گرای آمریکایی، در آن سال‌ها شدیداً با تصویر خود به منزله‌ی مدیومی برای عکاسی آماتور مبازره می‌کرد. از این رو شاید جذب آنتونیونی و تارکوفسکی به عنوان فیلمسازانی که به طور هیستریک به خلوص سینمایی اهمیت می‌دادند، به چنین مدیوم عامه‌پسند و ارزان‌قیمتی، قابل توجه باشد. | عکس که از یک دوربین پولاروید گرفته شده است، آنتونیونی و تارکوفسکی را در سال ۱۹۸۳ در ساحل ساردنیای ایتالیا نشان می‌دهد.
@CineManiaa