انصاف نیست
واقعا انصاف نیست بروی
شعرهایم به استعمار انتظار درآیند
و من لابلای خطوط
دنبال ما بگردم
صندلی بگذارم کنار حروف
این قصه هزاربار تکرارشده را
برای آینه‌ بگویم
بغض خفه‌ام نکند
از تو به خودم بگویم
و خیال کنم
از نگاه‌ام با من حرف میزنی،
دست‌هایت روی شانه‌هایم لم بدهند
من قهوه چشم‌هایت را مزه کنم
پُک بزنم به لب‌هایت،
طعم سیگارت تلخ نیست داغ است
آتش است
و من دلم میخواهد آواز بخوانم
وسط شعرها
وسط خیال‌ها.

صدای تروژسانس اندوه‌ام را
برایت می‌فرستم
بشنوی
شاید شانس قرینه شود
به ریتم گام‌هایت
که امشب به خیال دست‌هایت
به تکرار شعرهای زخمی نگذرد،
با زمزمه‌های شبانه‌ات
بخوابم میان بازوانت.

#فرح_آریا


My scattered writing
A LITTLE BIT OF ME

https://t.me/andaki_az_man