چو اسیر دام توام، رام توام، ای محرم رازم
منم آن شمعی که زشب تا به سحر در سوز وگدازم
ای فتنه بکش یا بنوازم
بی گناهم، بده پناهم، کز موی تو آشفته ترم
منم آن شمعی که زشب تا به سحر در سوز وگدازم
ای فتنه بکش یا بنوازم
بی گناهم، بده پناهم، کز موی تو آشفته ترم