#برای_تو
#پارت226


خودم نمیدونستم چه شکلی‌ام اما قدرت کلت رو با فشار محتاطانه ای به روی بازوهاش آزمایش کردم ، که هرچی من بیشتر فشارش می‌دادم اون سفت تر میشد
و میدونستم که قصد نداره من رو رها کنه و منم دارم زور الکی میزنم .
پس  تصمیم گرفتم تو این شرایط نامشخص باهاش مبارزه نکنم و مثل بچا ادم  همونجا سر جام موندم .
وقتی کسی چیزی نگفت من گفتم :
" من می‌تونم خودم براتون پنکیک درست کنم و کار فرانکو انجام بدم"

مامان گفت :
" ما میریم بعداً برمی‌گردیم"

به مامان گفتم :
"نیازی نیست بعداً برگردی"

و دوباره بازوی کلت رو فشار دادم و به همون مقاومت قبلی دیدمش .

بنابراین دوباره تسلیم شدم
فقط گفتم :
"مامان به اندازه کافی غذا خریدی تا یه ارتش رو تغذیه کنیم .
می‌تونیم همینجا صبحونه بخوریم "

کلت گفت :
" چرا برنمی گردید ؟"

و من نه تنها صداشو می‌شنیدم بلکه احساس می‌کردم که لرزشی که از آوای جناق سینش بیرون میاد ، مستقیم روی پوست من رو می‌لرزونه و احساس بدی نداشتم.

پدر در حال عقب نشینی گفت :
" آره ...
راستی ما میریم "

مامان ادامه داد :
"باشه ما یکم به شما زمان میدیم ...
مثلا یه ساعت"

و بعد پشت سر بابا راه افتاد.
بابا غر زد گفت :
" جکی فقط یه ساعت"

مامان باعجله اصلاح کرد و گفت :
" خیلی خوب بیشتر یه ساعت"

بابا پیشنهاد داده و گفت :
"چطور اصلا بهشون اجازه بدیم خودشون با ما تماس بگیرن ؟"

مامان زمزمه کرد :
" چه فکر خوبی "

و پدر دستش رو دراز کرد تا در رو باز کنه .
مامان که اول بیرون رفت نگاهی به من و کلت انداخت ، سری تکون داد و بعد در خوته کلاً بسته شد .