به دست لفظ به معنا شدن نمی گنجم
سکوت آهم و در صد سخن نمی گنجم

مدام در سفر از خویشتن به خویشتنم
هزار روحم و در یک بدن نمی گنجم

ضمیر مشترکم ، آنچنان که « خود » پیداست
که در حصار تو و ما و من نمی گنجم

تن است ، شیشه و جان ، عطر و عمر ، شیشه ی عطر
چو عمر در قفس جان و تن نمی گنجم

ز شوق با تو یکی بودن آنچنان مستم
که در کنار تو در پیرهن نمی گنجم

به سر هوای تو می پرورم که مثل حباب
اگرچه هیچم ، در خویشتن نمی گنجم

# فاضل نظری

@Spirit_and_life