‌
سیر و سیاحت واژه‌ها طی قرون جالب است. حتا در ترانه‌های شکسپیر هم اثری از امید نیست. البته باید دانست که در آن زمان سیفیلیس بیداد می‌کرد. اندوه عمیق نهفته در ترانه‌های شکسپیر و به طور کلی شعر غنایی آن زمان از آن‌جاست که در آن روزها عشق همیشه با سیفلیس متداعی بود. هفتاد درصد مردم به آن مبتلا بودند. زنگ عمیق اندوه اشعار عاشقانه به همین دلیل بود. چون عاقبتش دیوانگی بود یا کوری و هیچ علاجی هم نداشت. بنابراین عشق چیزی بود فوق‌العاده مهم. درست مسأله‌ی مرگ و زندگی. امروز در ادبیات مدرن اثری از عشق نمی‌بینید. اهمیت و رنگ تراژیک خود را از دست داده است، چون حسابش از کوفت [سیفیلیس] جدا شده است.
(خداحافظ گاری کوپر، رومن گاری، سروش حبیبی)
پ.ن: تحلیل خیلی عجیب و قابل تاملی بود. ارتباط عشق و سیفیلیس! خیلی قابل فهمه. عشق و سکس مفاهیم درهم‌تنیده هستن. حالا اگه سیفیلیس در یک جامعه شایع بشه، عشق و سیفیلیس با همدیگه مرتبط می‌شن. این ارتباط با هر STD (بیماری مقاربتی) دیگری می‌تونه ایجاد بشه. شاید الان تو کشور ما عشق و HPV با هم مرتبطن. یعنی ترس از HPV به شکل ناخودآگاه به ترس از رابطه‌ی عاشقانه خودش رو نشون می‌ده. وقتی آدم‌ها از HPV بترسن، طبیعیه که از عشق هم بترسن.
@hafezbajoghli