⚡️پهنه جهان ایرانی همینجاست، در تاجیکستان.
نیاز به زبان سازی و استاندارد سازی زبانی نیست
مفاهمه میان باشندگان هر دو دولت است نیازی به مترجم نیست.
نیاز نیست در مدارس زبان کودکان تغییر کند؛ زیرا در دورترین روستاها با هر لهجه ای فارسی قابل فهم است.
فرهنگ و ادبیات ایران شاعران جدید التاسیس ندارند که بخواهند به آن اعتبار و قامت ببخشند و تازه بخواهند به آن مقبولیت و معروفیت بدهند.
رودکی رودکی است چه این سوی چه آن سوی.
خط روایت جهان ایرانی، روایتی تصنعی نیست که نیاز به ابتکار عمل و چیدن مولفه های هویتی داشته باشد روایت ما مکان مند است و در مکانی به نام ایران بزرگ تعریف می شود.
با تکلف و تصنع پراکنده های جمعیتی را به نام یک سرزمین دور هم جمع نمی کنند؛ بلکه موجودیت تاریخی است هویت تاریخی است.
همان مصداق یک ملت و دو دولت هستند.
حتی آنهایی که میگویند در این ملت تاریخی تعریف نمیشوند ناگزیر هستند از پذیرشش؛ پذیرش حقیقتی به نام ایران و زبان فارسی.
زبان فارسی سنت وجودی ایرانیت است.
بر ساخت مفاهیم قومی و اعتبار بخشیدن به آن مقوله های امروزی است که در تاریخ سرزمین ایران بی معناست.
چرا به جای غلتیدن در آغوش جهان سازی ترکی و عربی ، جهان تاریخی ایرانی را جان دوباره نمی بخشید.
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
نویسنده: شیدا بهاری
https://t.me/+SV6YYFA0zX1kOGZk
نیاز به زبان سازی و استاندارد سازی زبانی نیست
مفاهمه میان باشندگان هر دو دولت است نیازی به مترجم نیست.
نیاز نیست در مدارس زبان کودکان تغییر کند؛ زیرا در دورترین روستاها با هر لهجه ای فارسی قابل فهم است.
فرهنگ و ادبیات ایران شاعران جدید التاسیس ندارند که بخواهند به آن اعتبار و قامت ببخشند و تازه بخواهند به آن مقبولیت و معروفیت بدهند.
رودکی رودکی است چه این سوی چه آن سوی.
خط روایت جهان ایرانی، روایتی تصنعی نیست که نیاز به ابتکار عمل و چیدن مولفه های هویتی داشته باشد روایت ما مکان مند است و در مکانی به نام ایران بزرگ تعریف می شود.
با تکلف و تصنع پراکنده های جمعیتی را به نام یک سرزمین دور هم جمع نمی کنند؛ بلکه موجودیت تاریخی است هویت تاریخی است.
همان مصداق یک ملت و دو دولت هستند.
حتی آنهایی که میگویند در این ملت تاریخی تعریف نمیشوند ناگزیر هستند از پذیرشش؛ پذیرش حقیقتی به نام ایران و زبان فارسی.
زبان فارسی سنت وجودی ایرانیت است.
بر ساخت مفاهیم قومی و اعتبار بخشیدن به آن مقوله های امروزی است که در تاریخ سرزمین ایران بی معناست.
چرا به جای غلتیدن در آغوش جهان سازی ترکی و عربی ، جهان تاریخی ایرانی را جان دوباره نمی بخشید.
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
نویسنده: شیدا بهاری
https://t.me/+SV6YYFA0zX1kOGZk