كەمێك پێش ئێستا لەگەڵ برایەكا باسی ئەم ڕەد و ڕدود و کێشمەکێشمانەمان ئەكرد، ئەم چەند بەیتەم كەوتەوە بیر موچوڕكە بە گیانما هات و گیانم لەرزی، بۆ ئەویشم خوێندەوە، بەپێوستم زانی بیری هەموومانی بخەمەوە:

يَا خَجْلَتِي مِنْ عِتَابِ اللهِ يَوْمَ غَدٍ
إِنْ قَالَ خَالَفْتَ أَمْرِي أيُّهَا الرَّجُلُ
عَلِمْتَ مَا عَلِمَ النَّاجُونَ وَاتَّصَلُوا
بِهِ إِلَيَّ وَلَمْ تَعْمَلْ بِمَا عَمِلُوا

ئەی خەجاڵەت خۆم بۆ سەركۆنەی خودا لە ڕۆژی قیامەتا
كاتێك پێم دەڵێت: سەرپێچی فەرمانەكانت كردم ئەی پیاو!
ئەو شتانەی كە بەندە ڕزگاربووەكان دەیانزانی تۆش دەتزانی
ئەوان كاریان پێكرد و گەیشتن بەلام تۆ كارت پێنەكرد و نەگەیشتی

زۆر جار وێنەی ئەم جیدالانە خودامان لەبیر دەباتەوەو دوورمان دەخاتەوە، دەمانخاتە شەڕی نەفس و سەرخستنی، ئەممان با ئاگاداری ناخ و دڵ و دەروون و وتەكانمانبین!

بەرگری لە حەق واجبە، بەڵام لەو واجبتر نەدۆڕانی خۆمان و لەدەستنەچوونی دڵ و دەروونمانە.