هر احساسی ممکنه که یک پیام و نیازی برای ما به ارمغان بیاره. پیامی که احساس شرم به همراه داره این هستش که فکری رو در فرد ایجاد می‌کنه که «تو به اندازه کافی خوب نیستی»؛ انگار فرد نمی‌تونه خودش رو همونطور که هست بپذیره و نسبت به خودش گشوده باشه و مدام حس بکنه که یه ایرادی داره.

ممکنه این احساس رو اینطور در بدن تجربه بکنید که همزمان یه قسمت‌هایی از درونتون داغه ولی پاها و دستاتون احساس سردی و یخی رو تجربه می‌کنن؛ یعنی انگار همزمان هم گر گرفتید و هم فریز شدید و مایل نیستید که بخواید کاری رو انجام بدید. ممکنه احساس گیجی و ابهام داشته باشید و حس کنید که توی مسیری قرار گرفتید که تاریکه، جلوش پر از مهه و نمی‌تونید چیزیو ببینید و نمی‌دونید که باید چیکار بکنید، کجا هستید، چطور قدم بردارید.

نیازی که در پشت احساس شرم نهفته شده، و از ما می‌خواد که بهش توجه بکنیم و در ارضای اون نیاز گام برداریم،
نیاز به احساس تعلقه...