پرسیدن این سوال اساسی شجاعت زیادی می‌خواهد: «من از دیگری چه چیزی می‌خواهم که باید خودم برای خودم انجام دهم؟» برای مثال، اگر از دیگری می‌خواهم که مراقب عزت نفسم باشد، پروژه‌ای دارم که به آن رسیدگی نشده است. اگر انتظار دارم دیگری والدین خوبی باشد و از من مراقبت کند، پس من بزرگ نشده‌ام. اگر انتظار دارم دیگری سختی و وحشت سفر زندگی‌ام را از من دور کند، پس از وظیفه اصلی و ارزشمندترین دلیل برای تجسم خود در این زمین کناره‌گیری کرده‌ام.

از هر فرافکنی باید بپرسیم: «این در مورد من چه می‌گوید؟» و آنچه از دیگری می‌خواهیم، موظفیم از خودمان بخواهیم. از آنجایی که فرافکنی‌ها در منشأ خود ناخودآگاه هستند، نیاز به چنین کاری معمولاً فقط به دلیل رنجی که پس از فرسایش فرافکنی ایجاد می‌شود، به وجود می‌آید. با این حال، با بر عهده گرفتن وظیفه قهرمانانه برداشتن فرافکنی‌هایمان از روی دیگری است که می‌توانیم به بهترین نحو به نفع آنها خدمت کنیم، یعنی آنها را دوست داشته باشیم.

جیمز هالیس👤


🔮@zehnpooya


.