فاوست در اتاق مطالعه کم‌نور خود نشسته است، فضایی که ماهیت علمی او را بازتاب می‌دهد. حالتی تفکری دارد؛ او به پشت تکیه داده و یک دستش را روی شقیقه خود قرار داده، گویی که از سنگینی تصمیم پیش رو رنج می‌برد. نگاهش دور است، ابروهایش در هم فشرده‌اند، و بحران وجودی که در دل افسانه فاوست نهفته است، تجسم می‌شود. او پوشیده در لباس‌های تاریک با یقه سفید چین‌خورده است و احساس اندیشه‌ای آکنده از ناامیدی را منتقل می‌کند.
میفستوفلس که درست پشت سر فاوست ایستاده است، با دقتی شیطانی به تصویر کشیده شده است. حضور او شبح‌وار و در عین حال سرکوب‌گر است، انگشتان استخوانی او به طرز تهدیدآمیزی بر روی پشت صندلی فاوست قرار گرفته‌اند. چشمانش با لذت شیطانی می‌درخشند و ویژگی‌های چهره‌اش به لبخند معنای معینی از دانایی و فریب تعبیر می‌شود. تضاد میان دو شخصیت بسیار واضح است: فاوست که در درگیری‌های درونی خود گرفتار است، و میفستوفلس، شکارچی‌ای که به صبر و حوصله منتظر است تا قربانی خود را تسلیم کند.
استفاده شیفر از تکنیک "چیاروسکورو" - بازی دراماتیک نور و سایه - عمق روانی نقاشی را تقویت می‌کند. نور بر صورت و دستان فاوست می‌افتد، مبارزه درونی او را روشن می‌کند، در حالی که میفستوفلس از تاریکی به عنوان شبحی از سرنوشت شوم بیرون می‌آید. در پیش‌زمینه، کتاب‌ها، طومارها و یک جمجمه انسانی پراکنده شده است، که نمادهایی از دانش، مرگ و ناپایداری آرزوهای بشری هستند. قلم و کاغذ نیز نشان‌دهنده این است که فاوست به دنبال جستجوهای علمی است، که ضعف تراژیک او را برجسته می‌کند: تشنگی بی‌پایان برای دانش به هر قیمتی.

https://t.me/voresangst