اصولا تجربه‌ی زندگی، ما را نسبت به همان "وضعیتِ متناوب" و "معلوم به معمول" مستعدتر ساخته، اگر دریافتید فلانی تمایل به خودکشی دارد، با مثال‌هایی از رفتار روزانه و عادی‌اش نباید گفت که او هرگز نمی‌تواند به خودکشی دست بزند (فردی پرانرژی را تصور کنید).
ما زندگی کردیم و بیشتر از عدم بودن، باقی بودن را تجربه کردیم و مرگ کماکان شانسی در برابرش نداشته (مگر اینکه تجربه‌ای نزدیک به مرگ را پشت سر گذرانده باشیم)، گرایش به خودکشی یک میل ممکن و انجام آن عملی است و منافاتی با عقلانی بودن ندارد.

https://t.me/voresangst