اثر تورم بر آسیبهای اجتماعی: بخش دوم - تورم، بیکاری و ناامیدی از آینده

✍️مجتبی رجبی

تورم تنها افزایش قیمت‌ها نیست، بلکه نیرویی مخرب است که به بنیان‌های اقتصادی و اجتماعی یک جامعه ضربه می‌زند. یکی از تبعات مهم آن، بیکاری و سرخوردگی اجتماعی است. افزایش هزینه‌های تولید ناشی از تورم، بسیاری از بنگاه‌های اقتصادی را در تنگنا قرار می‌دهد. شرکت‌ها یا مجبورند هزینه‌های خود را کاهش دهند، که اغلب به معنای اخراج نیروهای کار است، یا اینکه به تعطیلی کامل کشیده می‌شوند. این وضعیت به افزایش نرخ بیکاری و در نتیجه ناامیدی از آینده در میان شهروندان منجر می‌شود.

آمارها و نمونه‌های واقعی

طبق گزارش بانک جهانی، آرژانتین نمونه‌ای کلاسیک از تأثیر تورم بر بیکاری است. در سال ۲۰۱۹، پس از تورم ۵۰ درصدی، نرخ بیکاری در این کشور به ۱۰.۶ درصد افزایش یافت. این روند نه‌تنها به کاهش قدرت خرید شهروندان منجر شد، بلکه باعث مهاجرت نیروی کار، ناآرامی‌های اجتماعی و افزایش نرخ خودکشی شد.

در ایران نیز، طی سال‌های اخیر با افزایش نرخ تورم، نرخ بیکاری جوانان روند صعودی داشته و بسیاری از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی با چالش جدی در یافتن شغل مواجه شده‌اند. این موضوع به سرخوردگی اجتماعی و حتی افزایش تمایل به مهاجرت نخبگان دامن زده است.

راهکارها و آینده‌نگری

برای کنترل این بحران، سیاست‌گذاران باید به کنترل نقدینگی، کاهش وابستگی تولید به ارز و ایجاد اشتغال پایدار توجه کنند. در غیر این صورت، افزایش بیکاری ناشی از تورم می‌تواند به بحران‌های عمیق‌تر اجتماعی، مانند افزایش جرم و خروج سرمایه انسانی، منجر شود.

سؤال اینجاست: آیا می‌توان در شرایط تورمی، مدل‌های اقتصادی نوینی ایجاد کرد که به جای کاهش اشتغال، آن را تقویت کنند؟


#تورم #بیکاری #اقتصاد #ناامیدی_اجتماعی #تولید_ملی #کنترل_نقدینگی #اقتصاد_پایدار #بحران_اقتصادی #اشتغال