ایران در صد سال اخیر مجمع بدترین‌ها بوده:
بدترین شکل ممکن از دخالت سلطنت در امور کشور، بدترین ممکن شکل از اسلام‌گرایی، بدترین شکل ممکن از چپ‌گرایی نزدیک به شوروی و باند گونه، بدترین شکل ممکن از لیبرالیسم اصلاحاتی شبه‌ناسیونالیستی و یا شبه‌دینی، بدترین شکل ممکن از آزادگرایی بازاری در هم‌سویی با کارتل‌های وابسته و خصوصی‌نما و...

خب در چنین آرایشی از نیروها بعیدترین چیز شکل‌گیری اندیشهٔ سیاسی‌ست.