در دین یهود، تورات به کرات به مذمت و نکوهش جادو و جادوگری و یا استفاده از نیروهای غیرالهی پرداخته ‌است. مانند: «به احضارکنندگان روح و جادوگران مراجعه نکنید. خواستار ناپاک شدن به وسیله آن‌ها نباشید. من خداوند هستم. (لاویان، فصل ۱۹، آیه ۳۱)»؛ یا «چیزی را با خونابه نخورید فال نگیرید. غیب‌گویی نکنید. (لاویان، فصل ۱۹، آیه ۲۶)»؛ همچنین: «بین تو، کسی که پسر یا دخترش را در آتش نابود کند، شعبده‌باز، غیبگو، فال‌گیر و جادوگر نباشد و افسون‌کننده(ی گزندگان) و احضارکننده روح و ساحر و کسی که از مردگان پرسش کند، نباشد. (تثنیه، فصل ۱۸، آیه‌های ۱۰و ۱۱)»؛ و: «جادوگر را زنده نگذار. (خروج، فصل ۲۲، آیه ۱۷)». می‌توان گفت واژه سحر و جادو در بیش از ۵۰ آیه کتاب مقدس ذکر شده است.
با این همه، علیرغم تأکیدات کتاب مقدس، در عرفان یهودی با نام قبالا، روش‌های گوناگون سحر و جادو، بسط یافته و در ادوار و مکان‌های مختلف خود را نمایان ساخته است.
در کتاب پیش روی، که حاصل مطالعات یهودی مؤسسه انتشاراتی روتلج بوده و با همت مورین بلوم و ویراستاری اولیور لیمن تکمیل گردیده؛ دیدگاه‌های مختلف از حیث تاریخ و مردم‌شناسی، عمیقاً بررسی شده.

@soltannasir