🔺ایران وجه المصالحەی روسیه و آمریکا نشود!
با خاتمەی کنفرانس امنیتی مونیخ و سیاست نومید کنندەی آمریکا در برابر اروپا، به تدریج خطوط اصلی سیاست خارجی ترامپ و نظم بین المللی مد نظر او روشن می شود.
کنار گذاشتن اروپا از مذاکرات صلح با روسیه و زیر پا نهادن راهکار قبلی غرب برای دفاع از تمامیت ارضی اوکراین، تردیدهایی جدی دربارەی نیت و هدف اصلی ترامپ ایجاد کرده است.
قدر مسلم آنست که ترامپ در حال استمالت و دل جویی از پوتین است!
نکتەی جالب این جاست که کاخ سفید به موازات تنش زدایی با روسیه، در حال سخت کردن موضع خود علیه چین است.
برای نخستین بار طی چند دهەی گذشته وبسایت وزارت خارجه با حذف عبارت ما از استقلال تایوان حمایت نمی کنیم، نخستین گام ها را در جهت نقض سیاست چین واحد برداشت.
این امر در کنار برخی اقدامات اقتصادی بیانگر عزم ترامپ برای مهار چین می باشد.
نقش روسیه در این میان چیست؟
پس از حمله به اوکراین، روسیه از لحاظ اقتصادی بیش از گذشته متکی به چین شده و عملا به صورت دنباله رو و برادر کوچک آن در آمده است.
ترامپ خواهان آنست که با نجات پوتین از باتلاق اوکراین به قیمت قربانی کردن کییف، به شراکت استراتژیک مسکو و پکن خاتمه دهد.
به بیان دیگر ترامپ چبن را رقیب اصلی آمریکا می داند، نه روسیه!
پشت کردن به اتحادیەی اروپا و لگد زدن به روابط هشتاد سالەی دو سوی آتلانتیک هم دقیقا در این راستاست.
پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا جهت مهار شوروی، چتر دفاعی خود را بر سر اروپا گسترد و به بازسازی اقتصادی آن همت گمارد.
این مساله دیگر اولویت آن نیست و توجه آن روی مهار چین به عنوان ابرقدرت آینده متمرکز است.
نقش ایران در صحنه آرایی موصوف چه می تواند باشد؟
ترامپ با بازگشت به سیاست فشار حداکثری پیشاپیش از رویکرد خصمانەی خود علیه ایران پرده برداشت.
همسویی کامل وی با دولت افراطی اسرائیل در این زمینه، کمترین تردیدی باقی نمی گذارد که ایران را یک مزاحم منطقه ای و مخل سیاسی علیه خود می بیند.
چین و ایران دو کشوری هستند که هریک به نوعی و با درجات تاب آوری بسیار متفاوت هدف خصومت دولت جدید آمریکا قرار گرفته اند.
صد البته روابط امنیتی و دفاعی ایران با چین به گستردگی و عمق آن با روسیه نیست.
جدا کردن احتمالی روسیه از محور چین به بهای قربانی کردن اوکراین، معنایی جز تنها کردن ایران ندارد.
به بیان ساده اگر آمریکا حاضر شود دست از پشتیبانی اوکراین بردارد، روسیه هم به روابط ویژەی خود با ایران پشت خواهد کرد.
برقراری صلح در شرق اروپا، در شرایطی که تنش ایران و اسرائیل در حال رسیدن به نقطەی جوش است، به زیان تهران تمام می شود.
در دعوای فیل ها - در اینجا چین و آمریکا - ممکن است روسیه نجات پیدا کند ولی خطر احتمالی وجه المصالحه شدن قدرت های کوچک تر را نباید دست کم گرفت.
تهران باید به سرعت در صدد هماهنگ کردن خود با تحولات اروپا و آرایش جدید نظام جهانی برآید.
#صلاح_الدین_خدیو
@sharname1
با خاتمەی کنفرانس امنیتی مونیخ و سیاست نومید کنندەی آمریکا در برابر اروپا، به تدریج خطوط اصلی سیاست خارجی ترامپ و نظم بین المللی مد نظر او روشن می شود.
کنار گذاشتن اروپا از مذاکرات صلح با روسیه و زیر پا نهادن راهکار قبلی غرب برای دفاع از تمامیت ارضی اوکراین، تردیدهایی جدی دربارەی نیت و هدف اصلی ترامپ ایجاد کرده است.
قدر مسلم آنست که ترامپ در حال استمالت و دل جویی از پوتین است!
نکتەی جالب این جاست که کاخ سفید به موازات تنش زدایی با روسیه، در حال سخت کردن موضع خود علیه چین است.
برای نخستین بار طی چند دهەی گذشته وبسایت وزارت خارجه با حذف عبارت ما از استقلال تایوان حمایت نمی کنیم، نخستین گام ها را در جهت نقض سیاست چین واحد برداشت.
این امر در کنار برخی اقدامات اقتصادی بیانگر عزم ترامپ برای مهار چین می باشد.
نقش روسیه در این میان چیست؟
پس از حمله به اوکراین، روسیه از لحاظ اقتصادی بیش از گذشته متکی به چین شده و عملا به صورت دنباله رو و برادر کوچک آن در آمده است.
ترامپ خواهان آنست که با نجات پوتین از باتلاق اوکراین به قیمت قربانی کردن کییف، به شراکت استراتژیک مسکو و پکن خاتمه دهد.
به بیان دیگر ترامپ چبن را رقیب اصلی آمریکا می داند، نه روسیه!
پشت کردن به اتحادیەی اروپا و لگد زدن به روابط هشتاد سالەی دو سوی آتلانتیک هم دقیقا در این راستاست.
پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا جهت مهار شوروی، چتر دفاعی خود را بر سر اروپا گسترد و به بازسازی اقتصادی آن همت گمارد.
این مساله دیگر اولویت آن نیست و توجه آن روی مهار چین به عنوان ابرقدرت آینده متمرکز است.
نقش ایران در صحنه آرایی موصوف چه می تواند باشد؟
ترامپ با بازگشت به سیاست فشار حداکثری پیشاپیش از رویکرد خصمانەی خود علیه ایران پرده برداشت.
همسویی کامل وی با دولت افراطی اسرائیل در این زمینه، کمترین تردیدی باقی نمی گذارد که ایران را یک مزاحم منطقه ای و مخل سیاسی علیه خود می بیند.
چین و ایران دو کشوری هستند که هریک به نوعی و با درجات تاب آوری بسیار متفاوت هدف خصومت دولت جدید آمریکا قرار گرفته اند.
صد البته روابط امنیتی و دفاعی ایران با چین به گستردگی و عمق آن با روسیه نیست.
جدا کردن احتمالی روسیه از محور چین به بهای قربانی کردن اوکراین، معنایی جز تنها کردن ایران ندارد.
به بیان ساده اگر آمریکا حاضر شود دست از پشتیبانی اوکراین بردارد، روسیه هم به روابط ویژەی خود با ایران پشت خواهد کرد.
برقراری صلح در شرق اروپا، در شرایطی که تنش ایران و اسرائیل در حال رسیدن به نقطەی جوش است، به زیان تهران تمام می شود.
در دعوای فیل ها - در اینجا چین و آمریکا - ممکن است روسیه نجات پیدا کند ولی خطر احتمالی وجه المصالحه شدن قدرت های کوچک تر را نباید دست کم گرفت.
تهران باید به سرعت در صدد هماهنگ کردن خود با تحولات اروپا و آرایش جدید نظام جهانی برآید.
#صلاح_الدین_خدیو
@sharname1