توییتر دانشجویان چمران

دوستان پیوی نتانیاهو رو کسی داره؟میخوام یه لوکیشن پیشنهادی بدم بش اصنم ساختمان مرکزی و معاونت چمران نیست


Pchmk (با تغییر)
@scu_tweet

فراماسونری این همه آسمون و ریسمان چشم و مثلث بافتن نداشت و نداره. فراماسونری، همون کیش توتالیتارینیسم پنهان دولتی به شکل زندان بزرگ با میله های نامرئیه. فراماسونری همون دولت پرستی و کنترل دولتیه. و مدت هاست که نوشتم آزادی یعنی رهایی از دولت و دولت در واقع همان شیطان است و بس
----
اگه اقتصاد رونق گرفت، مالیات رو زیاد می‌کنیم! اگه به رونق ادامه داد، ماده و تبصره برای حکمرانی اضافه وضع می‌کنیم! اگه بالاخره با این کارها موفق شدیم و اقتصاد رو از رونق انداختیم، پول چاپ می‌کنیم و یارانه می‌دیم. خلاصه ای از جنون عالم گیر در اداره دولت ها!
----
میلتون فریدمن گفت که اگه بیابونم بدید دست دولت، بیابون دچار ناترازی شن و کمبود شن میشه.

نسبت ایران به ذخایر انرژی دقیقا مثل نسبت بیابون به شنه.

ناترازی انرژی و زهر مار. عامل ناترازی دولته، عامل ناترازی نمی‌تونه راه حل ناترازی باشه.

دولتی ها جای توصیف واقعی ما احمقیم و گند زدیم ولی خوب خوردیم، گذاشتن ناترازی انرژی. سیاه بازها. دزدان کلمات و معانی.
----
کشوری با دولت بزرگ و مداخله گر اگر خودروسازیش پرایده و روی دریای نفت و گاز دچار کمبود انرژی میشه حتما معادنش هم پرایده آموزشش پرایده فرهنگش پرایده نظارتش هم پرایده حقوق کارگرش هم کیفیت پرایده و توی معدن و آموزش و فرهنگ هم مثل پراید تلفات می‌ده مداخله دولت = ارزان سازی جان ملت
داخل پرانتز جلوی دولت بنویسید شیطان هم عینا صادقه جملات.
خودرو سازی شیطان = پراید

Jannatkhah
@scu_tweet

ادامه...👆
در این دو سال که در توییتر بوده‌ام، به مفاهیم و مسائل مختلفی پرداخته‌ام. به‌عنوان نمونه:
...-گذار فرآیند نیست و یک برنامه است. گذار باید حداقلی و برای شروعِ سیاست باشد. برای حفظِ آزادی‌ها ضروری است که "پایانِ سیاست"ها فقط پس از گذار تعقیب شود  -صلحِ پایدار نیاز به تضعیفِ قدرتِ ملی دارد  -بدون تبدیل‌شدن به یک کشورِ عادی، امکانِ زندگیل عادی فراهم نمی‌شود/۹

-اراده‌گرایی بی‌قدرتان شاید به عقلانیتِ قدرت منتهی شود، ولی مطالبه‌گری بی‌قدرتان تاثیری بر عقلانیت ندارد  -اراده‌گرایی تبدیلِ نارضایتی به اعتراض است و استمرارِ اعتراض یا تکرارِ اعتراض مشروعیت‌زداست و انباشتِ مشروعیت‌زدایی به امتناعِ اصلاح می‌رسد/۱۰

-خرده‌جنبش‌گرایی، کنترل‌شدگی را آسان می‌کند و نتیجه‌گیری بدون بازگشت ندارد. درحالی‌که خرده‌برنامه‌گرایی هم بدون‌بازگشت است و هم امکانِ امکان است  -مدارا نیازی به نسبیت‌گرایی یا کثرت‌گرایی ندارد، برای مدارا حساسیت‌زدایی کافیست. مدارا با بی‌قدرتان است. نامدارایی با قدرت ضروری است/۱۱

-خشم با خشونت تفاوت دارد و خشم با تغییر پایان می‌یابد و به خشونت تبدیل نمی‌شود  -مسئله‌شناسی، راهکارها را تعیین می‌کند. با وجود مفروضات و مبانی مشابه، راهکارها مشابه می‌شود. راهکار از تحلیل و تحلیل از توصیف برمی‌خیزد. راهکار تمامیت‌خواهی با راهکار شبه‌دموکراسی هیچ اشتراکی ندارد/۱۲

-دادخواهی با تکیه بر افشاگری و رسواسازی فقط پیگیریِ عدالت نیست، بلکه اجرای عدالت است و رسواسازی یک خشونتِ ضروری است  -تحقیرشدگان خواهانِ تحقیرِ تحقیرکنندگان و حذف‌شدگان خواهانِ حذفِ حذف‌کنندگانند. بدون انحلالِ ساختارِ تبعیض، آرامش به‌دست نمی‌آید/۱۳

اما با وجود پرداختن به این مسائل و برخی مسائلِ دیگر در این‌مدت به مسئولیتِ شخصی در دوران تمامیت‌خواهی و ابتذال شر توجه بیشتری شد. برای‌همین تردیدی ندارم که توجه به ابتذال شر زیاده‌روی نخواهد بود. به‌ویژه این‌روزها که شبکه‌های اجتماعی رقیبِ سرسختی برای رسانه‌های عمومی شده است./۱۴

نکته دیگر اینکه اندیشمندان هر جامعه به مسئله‌ی جامعه‌ی خودشان می‌پردازند. برای‌همین آثارشان به‌طور مستقیم نمی‌تواند "مسئله‌ی ایران" را حل کند. البته برای "اندیشیدن" و درنتیجه شناخت بهتر و یافتن راهکار بهتر به آن نیاز داریم. مثلاً می‌فهمیم گاهی صورتبندی، نتیجه را تعیین می‌کند./۱۵

مثلاً اگر در هر مسئله‌ای به‌جای اینکه مردم را مخالفِ حکومت بدانیم، حکومت را مخالفِ مردم بدانیم و بگوییم مردم خودِ واقعی‌شانند؛ پذیرفته‌ایم که مردم، انسان‌هایی با بدیهی‌ترین ویژگی‌های زندگی‌شان چون آزادبودن، آزاداندیشیدن، دوست‌داشتن، کارکردن، تفریح‌کردن و شادبودن‌اند./۱۶

پس به‌جای اینکه بگوییم در همه‌جا قدرت همین است و مردم در همه‌جا قدرت را پذیرفته‌اند؛ می‌گوییم در همه‌جا انسان همین است و حکومتی که نتواند با این بسازد، شایسته نیست. البته انسان‌ها تغییر می‌کنند. اما سیاست‌ورزی تغییر حکومت‌ها و حاکمان برای ایجاد بهبود و ساختنِ آینده‌ی بهتر است./۱۷

Majid Tavakoli
@scu_tweet

.
درباره‌ی مفهوم ابتذالِ شر
-مسئولیت شخصی در دوران تمامیت‌خواهی (ایستادن در برابر ابتذالِ شر). بخش پنجاه و دوم

در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها مسئله‌ی اصلی حقیقت و آگاهی است. مثلاً اگر مسئله‌ی اصلی در خیابان، سرکوب است؛ در شبکه‌ی اجتماعی‌ای مثل توییتر مسائلی چون پنهان‌کاری، سکوت، دروغ، تبلیغات، حمایت، توجیه‌گری و عادی‌سازی؛ اولویت دارد. برای‌همین مفهوم ابتذالِ شر مهم شده است./۱

اما هر مفهوم با تغییرِ زمان یا تغییرِ مکان نیاز به بازتعریف دارد. ابتذالِ شر هرگونه تخطی از مسئولیت شخصی در سیاست و اجتماع است. ابتذال، پیش‌پاافتادگی، سطحی‌شدن، عادی‌شدن و عمومی‌شدنِ نادرستی و شر با طفره‌رفتن از اندیشیدن در انجامِ هر عمل اتفاق می‌افتد./۲
["مسئولیت شخصی در دوران تمامیت‌خواهی (ایستادن در برابر ابتذالِ شر)" https://twitter.com/i/events]

ابتذالِ شر می‌تواند ارتکاب، حمایت، توجیه یا حتی پذیرش آن شر باشد. درواقع تاثیرِ نیاندیشیدن و اعتراض‌نکردنِ افراد در عادی‌شدن و عمومی‌شدن مشکلات است که معمولاً با تن‌دادن، نپرسیدن، اطاعت‌کردن، تکرارکردن، توجیه‌کردن یا عادی‌نمایاندن امور اتفاق می‌افتد./۳

[ابتذالِ شر یعنی:
-نیاندیشیدن به آنچه انجام می‌دهیم
-نادیده‌گیری آگاهیِ خود و عدمِ پایبندی به حقیقت در یک جامعه‌ی بسته
-عادی‌سازیِ شر
-دعوت به سازش با هر نادرستی و ناراستی
-عادی‌شدنِ درد و رنجِ عمومی
-تبدیل‌شدن به افرادی ساکت، منضبط، قانون‌مدار، سطحی و بی‌هدف (یک مقلد مثل بقیه)1⃣ دیدن این رشتو]

مثلاً ابتذالِ شر در توییت هفته‌ی قبل به‌علتِ سابقه‌ی توجیه‌گری، عادی‌سازی و مداراگری با نادرستی‌ها و سکوت و نارواداری درباره‌ی خشم و رنجِ مردم استفاده شده بود. https://twitter.com/MajidTavakolii/
در این دو سال که در توییتر بوده‌ام، به مفاهیم و مسائل مختلفی پرداخته‌ام. به‌عنوان نمونه:/۴

[نگار مرتضوی نمادِ ابتذالِ شر است. نمادِ توجیه‌گریِ نادرستی‌ها، عادی‌سازیِ شر، بی‌اعتبارکردنِ حقیقت، پنهان‌کاری برای تضعیف ستمدیده، هیاهو برای تقویت بیداد، مدارا با نادرست‌ها و نامدارایی با جان‌به‌لب‌رسیدگان. او در سیاه‌ترین نقطه از روایت‌های درد و رنجِ ما در عصرِ تاریکی نشسته است. دیدن این رشتو]

-تفاوتِ تمامیت‌خواهی با دیکتاتوری، ورودِ مناسباتِ قدرت به اجتماع، فرهنگ و اقتصاد، ساختاری‌شدنِ خودی-غیرخودی و ایجادِ فرودستی، تحقیر، حذف و رانتِ ساختاری -ویژگی‌های دگرگون‌شده‌ی حقیقت، زبان و رسانه در دوران سرکوب و سانسور  -تعریفِ بی‌طرفی، امید، آزادی بیان و تدریج‌گرایی/۵

-بازتعریف عدالتِ فرصت‌ها براساس جایگاهِ غیرخودی‌ترین به‌جای پرده‌ی جهل  -بازتعریف عدالتِ قابلیت‌ها براساس تبعیضِ منفی جهت رفعِ همه‌ی نابرابری‌های تاریخی و انباشته به‌جای تبعیضِ مثبت  -تعریف دموکراسی با پاسخگویی و براندازیِ قانونی و تفوقِ عرف بر قانون و تبیینِ ویژگی‌های رای‌ندادن/۶

-بازتعریف جبرِ تاریخی و تقدمِ ذهن بر عین با مفهومِ شرایطِ امکان و رواجِ نوعی از ساختارگرایی که عاملیت را تقدمِ زمانی و به‌عبارتی امکانِ امکان می‌داند  -چون منطقِ شکست، شرایطِ امتناع را می‌دهد، پس شکست‌خوردگان مفسر و طراحِ انحطاطند  -ضرورت، نفیِ مسائل دیگر نیست و فقط "اولویت" است/۷

-جامعه‌ی بی‌عرف تبیین‌کننده‌ی بحرانِ حاکمیت قانون و گذارِ طولانی‌مدت است که فقط با تفوقِ عرف و زندگی نرمال به نتیجه می‌رسد  -جنبش اجتماعی تکوینِ انقلاب است و گذار جایگزینِ فراگیر اصلاح، تحول و انقلاب است  -جامعه‌گرایی و دولت‌گرایی با هم جمع نمی‌شود؛ خیابان با انتخابات جمع نمی‌شود/۸
ادامه در پست بعدی 👇
Majid Tavakoli
@scu_tweet

.
آن‌ها در اوجِ بحرانِ دستاوردشان به‌جای همراهی با مردم، همیشه مردم را مقصر می‌دانند. ولی چون به نمایشِ مردم‌دوستی نیاز دارند، با تشکیل شبکه‌های خیریه‌ها فقط مشکلات را از بخشی از جامعه به بخشی دیگر منتقل می‌کنند و فکر می‌کنند نهادسازی کرده‌اند. انتقالِ مشکل یک نظریه‌ی مغفول است./۱۹

یک خیریه صد کودکِ کار و زنِ بی‌خانه را جمع می‌کند و با بازاریابی برای خدمات ساده و کالاهای ارزان آن‌ها به بیکاری صد نفر دیگر که در گوشه‌ای دیگر این‌کارها را می‌کرده‌اند، می‌انجامد؛ درنتیجه همچنان صد نفر با این خیریه بیکار می‌ماند. نظامِ تولید و توزیع ثروت هم تغییری نکرده است./۲۰

برای آن صد نفری که با منتِ دیگران مشغولِ کار شده‌اند هم دستمزدها ده درصد کمتر شده است. حالا صد نفر دیگر جایگزین آوارگی و نداری آن‌ها شده‌اند و موجبِ نام و ثروت چهار نفر خیریه‌چی شده است که اگر بدبینی‌های پولشویی و امتیازگیری‌های دیگر را کنار بگذاریم هم یک کوشش بی‌نتیجه است./۲۱

نسل جدید اصلاح‌طلبان برخلاف نسل قبل نمی‌تواند یکسره به پنهانکاری، دروغ‌گوییِ آسان و فریبکاریِ گسترده‌ی متاثر از آن تکیه کند. آن‌ها مشغولِ توجیه‌گریِ خطاها و تطهیرگریِ خطاکاران‌اند. در هر موضوعی از منتقدان کارنامه طلب می‌کنند و نمی‌دانند که باید از حذف‌شدگان برنامه طلب کرد./۲۲

نمی‌دانند که برای نقد و تحلیل باید توانایی نقد و تحلیل داشت یا باید از یک نفر یا یک گروه به‌اندازه‌ی قدرت و مسئولیت، کارنامه خواست. نمی‌دانند معمولاً از کسی که در قدرت نبوده، برنامه می‌خواهند و از کسی که در قدرت بوده است، کارنامه می‌خواهند.
*این یک مقدمه برای بحث‌های بعدی‌ست./۲۳

Majid Tavakoli
@scu_tweet

.
محفلی که در بحران است. نسلِ قدیم با وجودِ شبکه‌های اجتماعی و مرجعیت‌زدایی از رسانه‌های رسمی و بی‌معناشدنِ بازی بد و بدتر در تنگنای جدی قرار گرفته است. بنابراین نیاز به نسل جدید است که اگرچه نمی‌تواند جامعه و آگاهی را کنترل کند، ولی می‌تواند حقیقت را بی‌اعتبار و ضعیف کند./۱۳

نسل جدید در محفل‌هایش درپیِ کشفِ رابطه‌ی افراد و شناساییِ ناشناس‌های تأثیرگذارِ شبکه‌های اجتماعی در این دوران سرکوب است. برای بدنامی یا به حاشیه‌کشاندنِ فعالانِ نامدار (به‌ویژه خارج) برنامه‌ریزی می‌کنند و در هر موضوع و پرونده‌ای به سرعت حضور می‌یابند تا شاید اعتباری بخرند./۱۴

برای آن‌ها درد و رنجِ مردم اصالت ندارد، بلکه بقای محفلِ اصلاحات اصالت دارد. اگر واقعیت‌ها را با بقای اصلاحات در ستیز ببینند، به ستیزِ حقیقت می‌روند و توجیه‌گرانه و طفره‌روانه سخن می‌گویند. هر انتقاد، افشاگری و تغییرِ قواعدِ بازیِ ناعادلانه‌ی کنونی را برنمی‌تابند./۱۵

تساهل و تسامح را یکسره خرجِ گفتگو با عمادها و مقدادها می‌کنند و حسنِ‌نیت‌شان را با آن‌ها چنان نشان می‌دهند که کار برای دیگرانی که از سرکوب‌کنندگانش هرگز مدارا و گفتگو نمی‌بینند، سخت می‌شود. در ده‌ها ساعت گفتگو به‌خیال هدایتِ بازجوها به‌جای تک‌نویسی، کتاب‌ها می‌نویسند./۱۶

چنان شیفته‌ی عمادها و مقدادها می‌شود که در هر مسئله‌ای، اول به آن‌ها زنگ می‌زند و با هر جمله‌ی عادیِ آن‌ها ذوق‌مرگ می‌شوند و اگر در گوشه‌ای ببیند که یک نیروی سرکوب از آزادی محدود هم حمایت می‌کند و بدیهیاتِ کشورِ عادی و زندگیِ عادی را می‌پذیرد، بر سر ذوق می‌آید و هوراها می‌کشد./۱۷

فکر می‌کنند بدون تغییراتِ برگشت‌ناپذیر و بدون تغییراتِ ساختاری می‌تواند به چند جمله‌ی بدیهی دلخوش کنند و آن را دستاوردِ مطالبه‌محوری یا مدارا با نادرستی بداند. درحالی‌که هر روز سخن سرسختانه منقدان و مخالفانِ وضع موجود را هنجارشکنی و مشکل‌سازی می‌نامند./۱۸
ادامه در پست بعدی 👇

Majid Tavakoli
@scu_tweet

در ظلمات ابتلا صبر کن و مکن ابا
کآبِ حیات خضر را در ظلمات میرسد
#مولانا


Mona Borzouei
@scu_tweet

بر هر چه امید استت
کی گیرد او دستت!
بر شکل عصا آید
وان مارِ دو سر باشد!

#مولانا
Mona Borzouei
@scu_tweet