بزرگترین هنر، رسیدن به تعادل است:
تعادلی بین اضداد
تعادلی بین تمام قطبیت‌ها
نامتعادل بودن بیماری است
و تعادل، سلامت است
متعادل نبودن یعنی روانپریشی و عصبیت
تعادل داشتن یعنی بهبودی و سلامت.
شنیده‌ام که ملانصرالدین نزد روانکاو رفت و شروع کرد به حرافی در مورد مصیبت‌ها و مشکلاتش. در پایان نتیجه گرفت: “می‌ترسم. به‌نظر می‌رسد که دچار عصبیت هستم!”
روانکاو لبخندی زد و گفت، “اگر این درست باشد آنوقت باید خوشحال و شاکر باشی که روانپریش هستی.” نصرالدین شوکه شده بود و پرسید، “چی؟ خوشحال باشم که روانپریش هستم؟ چرا؟!”
روانکاو گفت، “چون این تنها چیزِ نرمال در مورد تو است.”
عصبیت تنها چیز طبیعی، نه فقط در مورد نصرالدین، بلکه در مورد هرکس دیگر هم چنین است
ذهن باید که عصبی باشد
عصبی بودن یک بیماری نیست؛ عصبیت خودِ ذهن است
پس عصبیت را نمی‌توان درمان کرد. وقتی که ذهن وجود داشته باشد، عصبیت هم باید مانند سایه‌ای آن را دنبال کند
برای همین است که تمام روانکاوی‌ها شکست خورده‌اند
فوقش این است که تو را نرمال کند
ولی این نرمال بودن چیزی نیست جز همان نرمال بودن در عصبیت ـــ
عصبی مانند هرکس دیگر، نه به روش خودت: فقط آن شاهراه را دنبال کردن و نه طریق فردی خودت را پیگیری کردن
کسانی که در تیمارستان هستند عصبیت خصوصی خودشان را دارند
تو یک عصبیت جمعی داری
برای همین است که نمی‌توان تو را شناسایی کرد!
تو فقط مانند هرکس دیگری هستی!
و کسانی که در تیمارستان هستند سعی داشته‌اند تا به روش شخصی و خصوصی خودشان روانپریش باشند
آنها فردگرا هستند. این تنها تفاوت است. و باید که چنین باشد
زیرا خودِ ذهن
خودِ عملکرد ذهن، عصبیت است
سعی کن این را درک کنی
#اشو
#بازگشت_به_منبع
سخنان اشو در مورد ذن
#برگردان_محسن_خاتمی
@oshoi
تعادلی بین اضداد
تعادلی بین تمام قطبیت‌ها
نامتعادل بودن بیماری است
و تعادل، سلامت است
متعادل نبودن یعنی روانپریشی و عصبیت
تعادل داشتن یعنی بهبودی و سلامت.
شنیده‌ام که ملانصرالدین نزد روانکاو رفت و شروع کرد به حرافی در مورد مصیبت‌ها و مشکلاتش. در پایان نتیجه گرفت: “می‌ترسم. به‌نظر می‌رسد که دچار عصبیت هستم!”
روانکاو لبخندی زد و گفت، “اگر این درست باشد آنوقت باید خوشحال و شاکر باشی که روانپریش هستی.” نصرالدین شوکه شده بود و پرسید، “چی؟ خوشحال باشم که روانپریش هستم؟ چرا؟!”
روانکاو گفت، “چون این تنها چیزِ نرمال در مورد تو است.”
عصبیت تنها چیز طبیعی، نه فقط در مورد نصرالدین، بلکه در مورد هرکس دیگر هم چنین است
ذهن باید که عصبی باشد
عصبی بودن یک بیماری نیست؛ عصبیت خودِ ذهن است
پس عصبیت را نمی‌توان درمان کرد. وقتی که ذهن وجود داشته باشد، عصبیت هم باید مانند سایه‌ای آن را دنبال کند
برای همین است که تمام روانکاوی‌ها شکست خورده‌اند
فوقش این است که تو را نرمال کند
ولی این نرمال بودن چیزی نیست جز همان نرمال بودن در عصبیت ـــ
عصبی مانند هرکس دیگر، نه به روش خودت: فقط آن شاهراه را دنبال کردن و نه طریق فردی خودت را پیگیری کردن
کسانی که در تیمارستان هستند عصبیت خصوصی خودشان را دارند
تو یک عصبیت جمعی داری
برای همین است که نمی‌توان تو را شناسایی کرد!
تو فقط مانند هرکس دیگری هستی!
و کسانی که در تیمارستان هستند سعی داشته‌اند تا به روش شخصی و خصوصی خودشان روانپریش باشند
آنها فردگرا هستند. این تنها تفاوت است. و باید که چنین باشد
زیرا خودِ ذهن
خودِ عملکرد ذهن، عصبیت است
سعی کن این را درک کنی
#اشو
#بازگشت_به_منبع
سخنان اشو در مورد ذن
#برگردان_محسن_خاتمی
@oshoi