Репост из: NIC کنگره ملی ایرانیان
Видео недоступно для предпросмотра
Смотреть в Telegram
🔴بخشی از مستند خواب ابریشم، ساخته ناهید رضایی
این مستند، در سال ۸۱ ساخته شده است. خانم رضایی، سه سال پیش این ویدیو را در یوتیوب منتشر کرد و نوشت:
«این فیلم را درست بیست سال پیش درباره دختران جوان دبیرستانی ساختم. به مدرسهای که در آن درس خوانده بودم رفتم و از دختران جوان پرسیدم چه خواستههایی دارند، آرزوهایشان چیست و چه تصوری از خودشان در بیست سال بعد دارند.
امروز که بعد از بیست سال دوباره صدای دختران سرزمینم را میشنوم که طلب زندگی و آزادی میکنند و جهانی را با خود همصدا کردهاند، فکر میکنم این انباشت مطالبات و خواستهها نه فقط متعلق به دختران این نسل یا بیست سال قبل، بلکه متعلق به مادرها، مادربزرگها و نسلهای گذشته این سرزمین هم هست.
آنچه اما مسلم است، جسارت روزافزون زنان و دختران ما در طی این سالهاست. زنانی که به تدریج، و در مواجهه با جهان گستردهای که از طریق فضاهای مجازی برایشان باز شد، دیگر محدودیتهای اعمالشده بر خودشان را تاب نیاوردند و کمکم شروع به ابراز وجود کردند. جسارت و توان آنها در بیان خواستههایشان، حتی در بیست سال پیش، شگفتانگیز است.
آنها فقط جسور نیستند، بلکه به شرایطشان آگاه هستند و تحلیلهای درخشانی درباره مسائل سیاسی، اجتماعی و فلسفی دارند.
دختران آن فیلم، مادرهای این نسل مبارز و پرشوری هستند که برای رسیدن به آرزوهایشان، جنبش امروز ایران را سردمداری میکنند. در پایان آن فیلم نوشته بودم: «با آرزوی شادی برای دانشآموزان بیست سال بعد.»
🆔@aafakhravar
این مستند، در سال ۸۱ ساخته شده است. خانم رضایی، سه سال پیش این ویدیو را در یوتیوب منتشر کرد و نوشت:
«این فیلم را درست بیست سال پیش درباره دختران جوان دبیرستانی ساختم. به مدرسهای که در آن درس خوانده بودم رفتم و از دختران جوان پرسیدم چه خواستههایی دارند، آرزوهایشان چیست و چه تصوری از خودشان در بیست سال بعد دارند.
امروز که بعد از بیست سال دوباره صدای دختران سرزمینم را میشنوم که طلب زندگی و آزادی میکنند و جهانی را با خود همصدا کردهاند، فکر میکنم این انباشت مطالبات و خواستهها نه فقط متعلق به دختران این نسل یا بیست سال قبل، بلکه متعلق به مادرها، مادربزرگها و نسلهای گذشته این سرزمین هم هست.
آنچه اما مسلم است، جسارت روزافزون زنان و دختران ما در طی این سالهاست. زنانی که به تدریج، و در مواجهه با جهان گستردهای که از طریق فضاهای مجازی برایشان باز شد، دیگر محدودیتهای اعمالشده بر خودشان را تاب نیاوردند و کمکم شروع به ابراز وجود کردند. جسارت و توان آنها در بیان خواستههایشان، حتی در بیست سال پیش، شگفتانگیز است.
آنها فقط جسور نیستند، بلکه به شرایطشان آگاه هستند و تحلیلهای درخشانی درباره مسائل سیاسی، اجتماعی و فلسفی دارند.
دختران آن فیلم، مادرهای این نسل مبارز و پرشوری هستند که برای رسیدن به آرزوهایشان، جنبش امروز ایران را سردمداری میکنند. در پایان آن فیلم نوشته بودم: «با آرزوی شادی برای دانشآموزان بیست سال بعد.»
🆔@aafakhravar