اُشو/محسن‌خاتمی سانسورنشده/Osho/اُشو/آلن‌جان‌میلر/آبراهام‌هیکس/تیل‌سوآنTeal Swan

🔵 خط قرمز های پوشالی

✍️ رحیم قمیشی

خیلی سال پیش در جلسه‌ای شرکت کرده بودم که یکی از افراد تصمیم‌گیر نظام هم حاضر بود.
همینکه انتقادات صریح ما را شنید، طبق معمول با تأنی و شمرده شمرده، آمد توضیح بدهد که بعضی مسائل خط قرمزهای نظام است. (منظورش رهبری بود)
ایشان با همان تکلم پروفسورگونه‌اش گفت؛
اولین خط قرمز ما...
نگذاشتم جمله‌اش تمام شود.
وسط حرفش پریدم و گفتم؛ می‌دانم، قرآن است!
گفت نه!
گفتم پس خداست!
با عصبانیت گفت نه!
من کم نیاوردم و با اینکه می‌دانستم به‌شدت از تکه‌پرانی‌ من ناراحت است؛
گفتم؛ ببخشید حتما "دروغ" است!
با یک نگاه عاقل اندر سفیه به من، سرش را برگرداند و با غیض و عصبانیت، صحبتش را در جمع و خطاب به سایر حاضران ادامه داد؛
اولین و مهمترین خط قرمز ما رهبری است. ولایت مهمترین اصل است...

از اول می‌دانستم می‌خواهد همین را بگوید.
و نمی‌شد همانجا بگویم. چون ظرفیت شنیدنش را نداشت.
الان می‌گویم؛
خاک بر سر آن افرادی که خط قرمزشان بجای حقیقت، راستی، عدالت، آسایش مردم، صداقت، خدا، نجات زمین، صلح، آشتی...
یک "فرد" باشد.
نیازی نیست به دروغ بگویند همه این ارزش‌ها در یک فرد متجلی شده! که خودشان هم می‌دانند چه دروغی گفته‌اند، حضرت علی هم معیار حق و باطل نبوده و نیست، چه رسد به فردی با هزاران اما و اگر و صدها ضعف طبیعی هر انسانی.

وقتی می‌گویند موضوع حصر خط قرمز نظام است!
حجاب دخترکان و پیرزن‌ها، خط قرمز است.
مذاکره با آمریکا و ارتباط با آن کشور ولو به قیمت بدبخت شدن و گرسنگی اکثریت مردم، خط قرمز است...
لطفاً نه فقط در مسلمانی خود، که در انسانیت خویش هم شک کنید!!

ما خط قرمزی جز حقیقت، صداقت، رضایت خالق و اکثر مردم، تامین رفاه مردم مظلوم و پاسداشت آزادی و شخصیت مردمان کشور نداریم.
هیچ چیز دیگری خط قرمز نیست.
نباید منتظر بمانیم وضع کنندگان خط قرمزهای پوشالی، حتماً عمرشان تمام شود! همه باید در زندگی‌شان بفهمند، با لجبازی نه خدمتی به دین خدا می‌کنند، نه به انسانیت و نه حرمت انسان‌ها.
امروز بیش از ۹۰ درصد مردم ایران، این را متوجه شده‌اند.
کافیست یک نفر داد بزند؛
پادشاه که برهنه است!

همین است که ثبت کارزار و گرفتن امضا هم می‌شود خط قرمز نظام!
رفراندوم هم می‌شود خط قرمز
نظرسنجی می‌شود خط قرمز
دادگاه علنی متهمان
و انتشار آمار واقعی فقر و فلاکت مردم
همه‌اش می‌شوند؛
خط قرمز‌های نظام!!

دریافتی 👇👇👇✅✅✅❤️❤️❤️🔥🔥🔥😃😃😃

”پیام اوشو برای من تا الان:
تکلیف ات رو با زندگی روشن کن و زر اضافی نزن”

*پدر بودن در ایران کار سختی است!*

✍️ دکتر مجتبی لشکربلوکی

پدر بودن کار سختی است. در ایران و این برهه زمانی به مراتب سخت تر.
از یک طرف دیگر شوهرسالاری کم رنگ شده و مردان باید به درستی بیشتر از گذشته یاد بگیرند که حق و حرمت و احترام زنان را بیشتر از پیش نگاه دارند نه از سر اجبار که از سر شعور و شرافت. هر چند کار درستی است اما در هر صورت تمرین می خواهد و پوست اندازی.

از طرف دیگر پدرسالاری دیگر در بخش های بزرگی از این سرزمین رنگ باخته است و پدران این سرزمین که خود در روزگار پدرسالاری بزرگ شده اند اکنون در زمان فرزندسالاری به پدری رسیده اند. قضیه این جا سخت تر می شود که آینده این سرزمین هم با عدم قطعیت سرشته شده و حتی اگر پدر امروز نگران خودش و همسرش نباشد اما بی شک نگران آینده فرزندش است. خودش تحت فشار اقتصادی است. خبری از تامین آتیه مطمئن (بازنشستگی مکفی و اطمینان بخش) نیست. احتمالا در میانه راه زندگی نه می تواند برود و نه می تواند بماند.
احتمالا پدران این سرزمین، خود پدر و مادر پیری هم دارند که باید مراقب آن ها نیز باشند.
پدر امروز باید حواسش باشد که پسرش چه چیزی را دانلود می کند و دخترش چه چیزی را آپلود. در حالی که شاید به اندازه فرزندش تسلط به فضای مجازی ندارد و همین باعث می شود که از نظر ذهنی فرسوده و خسته شود.
و ده ها گرفتاری دیگر.
و بدتر از همه اینکه هیچ کدام از مهارت های لازم را به صورت رسمی نیاموخته اند. نه مهارت مدیریت استرس بلدند. نه آموزش سواد رسانه ای و دیجیتالی دیده اند. نه سواد مالی آموخته اند. باید بپذیریم که پدران امروز برای شرایط این زمانه تربیت نشده اند و یادگیری و پوست اندازی آنان مانند این است که یک قطار در حال حرکت را تعمیر کنیم.

☑️⭕️تحلیل و تجویز راهبردی:
با توجه به آنچه من از آینده درک می کنم و آنچه در مورد مهارت های قرن 21 خوانده ام، پدران این سرزمین دست کم نیازمند دو سواد و دو مهارت کلیدی هستند:
▫️سواد دیجیتالی-رسانه ای
▫️سواد مالی (درک و حل مسایل بانکی، بیمه ای، سرمایه گذاری و بازنشستگی)
▫️مهارت گفتگو (که پدران دیروز کمتر به این مساله نیاز داشتند اما هر چه می گذرد پدران امروز بیشتر نیاز دارند).
▫️مهارت حل مسایل پیچیده.

این چیز عجیبی نیست. ظاهرا سال های پیش رو، سرعت تغییرات به شدت بالاتر خواهد رفت و تمام مجامع فکری جهانی معتقدند که ما برای زندگی در سال های پیش رو نیازمند سواد و مهارت های جدید هستیم و اینجا یک ابرمهارت (مادر مهارت ها) اهمیت دو چندان پیدا می کند: مهارت یادگیری. و جالب تر اینکه ما در گذشته فکر می کردیم یادگیری فقط یعنی فراگیری (افزودن دانش و مهارت و سواد جدید) ولی یادگیری مساوی است فراگیری فعال (Learning) + فراموشی فعال (Unlearning). و به همین خاطر است که مفهوم یادگیری تمام عمر (Life Long Learning) مطرح شده است.

و آخرین نکته: پدر و مادر بودن کار سختی است علی الخصوص در ایران امروز. در مورد قدر و جایگاه زنان و مادران جای دیگری نوشته ام. اما این بار می خواهم در مورد پدران بنویسم. با پدران مان مهربان تر باشیم. فراموش نکنیم که آن ها در حال گذار به مردانی هستند نسبت به پدران خود به زنان احترام بیشتری می گذارند، نسبت به پدران خود بیشتر مواظب فرزندان خود هستند و در عین حال عدم قطعیت های بزرگ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را تحمل می کنند. با مهربانی می توان این پوست اندازی (همان فراموشی فعال) و نوسازی (همان فراگیری فعال) را سریع تر طی کرد. بیشتر حواسمان به هم باشد به ویژه زنان سرپرست خانوار که باید نقش پدری را نیز ایفا کنند. این روزها شانه ها خسته تر از گذشته اند. حواسمان به شانه ها بیشتر باشد.

با آرزوی سلامتی برای همه پدران و مردان این کهن دیار 🥰