یه استاد ادبیات داشتم که وِرد زبونش این بود "آدم‌ها میان که برن،
اونی که بمونه هم حق تو رو ضایع می‌کنه هم حق خودش رو.
یادت باشه هر اومدنی یه رفتن داره که عمده دلیلش جهان بینی و پیشرفت شخصیه حالا اگه خواستی بمونه باید هم آهنگش قدم برداری یعنی تو دیگه وجود نداری، همه‌ش اونه!
اونجاست که بهش میگن: عشق.
اونی که بمونه هم حق تو رو ضایع می‌کنه هم حق خودش رو.
یادت باشه هر اومدنی یه رفتن داره که عمده دلیلش جهان بینی و پیشرفت شخصیه حالا اگه خواستی بمونه باید هم آهنگش قدم برداری یعنی تو دیگه وجود نداری، همه‌ش اونه!
اونجاست که بهش میگن: عشق.