نشر نی


Гео и язык канала: Иран, Фарси
Категория: Книги


www.nashreney.com :وب‌سایت
اینستاگرام: Instagram.com/nashreney
تهران، خیابان فاطمی، خیابان رهی معیری، نبش خیابان فکوری، شماره ۲۰
تلفن دفتر نشر: ۸۸۰۲۱۲۱۴
تلفن واحد فروش: ۸۸۰۰۴۶۵۸
ایمیل: info@nashreney.com

Связанные каналы  |  Похожие каналы

Гео и язык канала
Иран, Фарси
Категория
Книги
Статистика
Фильтр публикаций



منتشر شد
«گوتلوب فرگه»
هانس اسلوگا
ترجمهٔ طالب جابری

گوتلوب فرگه یکی از چهره‌های برجسته در تاریخ منطق و فلسفه است و می‌توان او را بنیانگذار فلسفهٔ تحلیلی خواند. هانس اسلوگا قصد دارد در کتاب پیش رو شرحی تاریخی از ریشه‌ها و سرچشمه‌های آرای او و ساختار کلی اندیشه‌اش ارائه دهد. به عقیدهٔ اسلوگا رویکردِ غیرتاریخیِ فلسفهٔ تحلیلی سبب شده است این مکتب نتواند جایگاه حقیقی فرگه در این سنت را تشخیص دهد. اسلوگا پس از بحثی تاریخی می‌کوشد مهم‌ترین بینش‌های فرگه را در مورد منطق و زبان منطقی، احکام و ساختارشان، تابع و شناسه، اعیان منطقی، معنا و دلالت، و موضوعات دیگر، براساس نوشته‌های گوناگون او، توضیح دهد.

▫️بخشی از کتاب



‌امروزه هنرمند بیش‌تر و بیش‌تر دل‌مشغول نمایش جسم خود به‌ منزلۀ جسم کارگر شده است. نمونه‌ای از نمایش این نوع جسم کارگر را می‌توان در نمایشگاه مارینا آبراموویچ دید، نمایشگاهی با عنوان «هنرمند حاضر است» که در سال ۲۰۱۰ در موزۀ هنر مدرن نیویورک (موما) برگزار شد. در همۀ روزهای نمایشگاه، آبراموویچ در طول تمام ساعت‌های کار موزه با حفظ حالتی یکسان در آتریوم یا نورگیر مرکزیِ موما ‌می‌نشست. بدین ترتیب آبراموویچ موقعیت کارمندی را بازآفرینی ‌کرد که مشغلۀ اصلی‌اش این بود که هر روز در محلی یکسان بنشیند تا افراد مافوق‌‌ نظاره‌اش کنند، صرف‌‌نظر از کاری که سوای آن انجام می‌شود. همچنین می‌توانیم بگوییم اجرای آبراموویچ نمونۀ تمام‌عیاری بود از انگارۀ فوکو مبنی بر این‌که پیامد اصلی کار مدرن‌شده و بیگانه تولید جسم کارگر است. آبراموویچ دقیقاً از طریق انجام ندادن هر کار مؤثری در تمام مدت حضورش، انضباط و استقامت و تلاش جسمانی‌ عجیبی را مضمون کرد که برای صِرفِ حضور در محل کار از آغاز روز کاری تا پایان آن لازم است.

از کتابِ «هنر در آگورای معاصر»
بوریس گرویس
ترجمهٔ اشکان صالحی



‌دیگر روی کسی تعصب ذهنی نداشت، مردان بزرگ خوابیده در قبر یا درازکشیده در تخت. نمی‌توانست قبول کند آن‌ها کوچک‌ترین خطایی داشته باشند. نوابغ هم کاستی‌هایی دارند، ولی او نمی‌خواست این حقیقت را قبول کند. دیگر برایش قهرمانی باقی نماند... دوباره خودش را در برابر خودش تنها دید. اطرافش فقط آوار ویرانه‌های فروریخته بود. زندگی‌اش آرام و غم‌انگیز ادامه داشت. در حال شبیه شدن به همان آوار بود. داشت به همه‌چیز بی‌اعتنا می‌شد. یک روز متوجه شد که دارد تکه‌تکه می‌شود. تکه کاغذی برداشت و نوشت «دارم تکه‌تکه می‌شوم» و زیر آن نوشت: ۲۳ و ۱۳ دقیقه. چند روز بعد این جمله به ذهنش خطور کرد: «آدم‌های کوچک هر روز کوچک‌تر می‌شوید! تکه‌تکه می‌شوید، شمایی که آسایش‌تان را دوست دارید، سرانجام از بین می‌روید.» ولی نمی‌خواست از بین برود.

از رمانِ «آخرین روزها»؛ رمون کنو؛ ترجمهٔ مهسا خیراللهی



‌چاپ چهارم منتشر شد
«شاه و شطرنج قدرت در خاورمیانه»
ایران، کردهای عراق و شیعیان لبنان (۱۳۳۷-۱۳۵۷)
آرش رئیسی نژاد
ترجمهٔ پریسا فرهادی

پیوندهای استراتژیک ایران با برخی از جوامع و گروه‌های غیردولتی منطقه، در کنار تنش با آمریکا، مهم‌ترین مبحث سیاست خارجی ایرانِ دوران معاصر است. برخلاف باور رایج، اتحاد ایران با گروه‌های یادشده پیش از انقلاب اسلامی و در زمان محمدرضا شاه پهلوی پی‌ریزی شد. کتاب شاه و شطرنج قدرت در خاورمیانه نشان می‌دهد که شاه ایران در میانهٔ سال‌های ۱۳۳۷ و ۱۳۵۷ روابط استراتژيکی را با کردهای عراقی و شیعیان لبنانی جهت حفظ امنیت ملی،‌ یکپارچگی سرزمینی و مهار دشمنان خود برقرار کرد. کتاب با تکیه بر ویژگی‌های ژئوپلیتیکی ایران، بر اهمیت نقش شاه و دیگر نهادهای تصمیم‌گیر در سیاست خارجی کشور تأکید می‌کند. همچنین این کتاب برای نخستین‌بار سرنوشت رازآلود امام موسی صدر را بیان کرده و رابطهٔ پرفراز و نشیب ایران را با ملامصطفی بارزانی بازگو می‌کند. حجم و تنوع اسناد ناگفته‌ی جمع‌آوری‌شده از بایگانی‌های مهم آمریکا و ایران در کنار مصاحبه با دست‌اندرکاران سیاست خارجی ایران نشان‌دهندهٔ دست‌اول‌بودن این روایت است.



‌بايد از ادعاى هر شناختى، هر دانستنى به‌نحوى گذشت و منصرف شد تا احساس حقيقت و نيكى كه در ما موجود است برانگيخته و تقويت شود. اين هدفِ اصلى انديشهٔ افلاطونى است. محور اصلى آموزش‌هاى او مُثُل است. افلاطون فيلسوف مُثُل است.
مى‌توان گفت كه افلاطون مسئله‌اى را باز طرح می‌‌كند كه پيش از او در مكتب ملطيه طرح شده بود: از شدن [صيرورت] و گذار چه چيز باقى مى‌ماند؟ همه‌چيز مى‌گذرد، آنچه كه ما با حواس خود درک مى‌كنيم از هم مى‌پاشد و از بين مى‌رود. پس چه چيز پايدار مى‌ماند؟ پاسخ افلاطون اين است: مُثُل باقى مى‌مانند. مُثُل چيستند؟ آنها واقعيت حقيقى چيزى هستند كه هستىِ تمام چيزها در جهان محصول آن است.
مُثُل به‌معناى چيزهاى واقعى، واقعى نيستند. هستى و ارزشى هستند در يك واحد. منشأ هستىِ چيزها و درعين‌حال سرچشمهٔ نيكى‌اند. هستى درعين‌حال يك ارزش است. هستى نفْس ِ ارزش است. هستى [بودن = هستن] ، ارزشْ‌داشتن است.

از کتابِ «شگفتی فلسفی»
سیری در تاریخ فلسفه
ژان هرش
ترجمهٔ عباس باقری



‌تعارضات حل‌نشدهٔ كودكى به‏‌خصوص تعارضات تمام [يا حل] نشدهٔ اديپى، ممكن است در سطح ناهشيار تداوم يابند و طى بزرگسالى سر برآورند. زمانى كه ايگو به شكلى دفاعى به افكار تهديدكننده و احساسات ليبيدويى واكنش نشان مى‌دهد نوعى مصالحهٔ نورزى شكل مى‌گيرد كه در قالب نشانه‌هاى نورزى متجلى مى‌شود. روان‌كاوان فرويدى مى‌كوشند اين تعارضات را كشف كنند و علل ناهشيار نشانه‌هاى نورزى موجود را بيابند.
در مقابل، نظريه‌پردازان روابط موضوعى و روان‌شناسان خود، تعارض و آشفتگى را به شكلى متفاوت تعريف مى‌كنند و در روان فرد جايگاه متفاوتى براى آسيب‌شناسى قائل مى‌شوند. آشفتگى‌هاى روان‌شناختى مستلزم آسيب‌ديدگى «خود» و ساختارهاى روان هستند. كمبودهاى موجود در دوره‌هاى اوليهٔ رشد مانع ايجاد «خود»ى منسجم مى‌شوند و از وحدت‌يافتن ساختارهاى روان جلوگيرى مى‌كنند. اين نقايص پيش‏اديپى در رشد ممكن است شخصيت‌هايى نارسيستيک و مرزى به‌وجود آورند. اين قبيل اختلالات از نورزهاى كلاسيک خطرناك‏ترند.

از کتابِ «درآمدی بر روابط موضوعی و روان‌شناسی خود»
مایکل سنت کلر
ترجمهٔ علیرضا طهماسب و حامد علی‌آقایی



فایل صوتی جلسهٔ نقد و بررسی کتابِ «نظریهٔ رهایی»
نوشتهٔ کریستوف مِنکه
ترجمهٔ سیدمسعود حسینی

با حضور:
آرش اباذری (آنلاین)
مرتضی نوری
محسن آزموده
و مترجم



‌منتشر شد
«جنون بزرگ»
تغییرات تصورناپذیر اقلیمی
آمیتاو گوش
ترجمهٔ امید رستمیان مقدم

آمیتاو گوش نویسنده‌ای است که در داستان‌هایش به مسائل زیست‌محیطی می‌پردازد و چهره‌ای شناخته‌شده در عالم ادبیات داستانی است. او در این کتاب به گذشته بازمی‌گردد و تحلیلی از ادبیات، تاریخ و سیاست دوران مدرن ارائه می‌دهد. هدف او این است که نشان دهد شالودهٔ فرهنگی در هر سه حوزه مفروضات مشترکی دارد که به جای آن‌که به درک ما از وضعیت کمک کند تغییرات اقلیمی را فراتر از تصور جلوه می‌دهد و چشم‌ها را به روی خطرات ناشی از آن می‌بندد. نویسنده می‌گوید که بحران اقلیمی بحران فرهنگ و به دنبال آن بحران ذوق ادبی نیز هست.
وقتی نسل‌های آینده به «جنون بزرگ» بنگرند، مطمئناً رهبران و سیاستمداران این زمان را به‌خاطر شکستشان در پرداختن به بحران اقلیمی سرزنش خواهند کرد. اما ممکن است هنرمندان و نویسندگان را نیز به همان اندازه مقصر بدانند، زیرا تصور کردن احتمالات نهایتاً کار سیاستمداران و دیوان‌سالاران نیست.


▫️بخشی از کتاب



‌ویتگنشتاین متأخر، مانند دریدا، دیگر به این دیدگاه باور ندارد که زبان یا معنا می‌تواند جهان یا نیت‌های گوینده را کاملاً بازنمایاند. دعوی ویتگنشتاین این نیست که زبان نمی‌تواند معنایی مشخص داشته باشد، بلکه او مسئلۀ معنا را از نو برحسب کاربرد آن در زمینه‌های متفاوت یا آنچه او «بازی‌های زبانی» می‌نامد توصیف می‌کند. معنای هر واژه براساس توانایی هر واژه در بازنماییِ منطقی برخی هستنده‌ها یا وضعیت امور تعیین نمی‌شود، بلکه براساس کاربرد آن‌ها در زمینه‌هایی متفاوت و مشخص تعیین می‌شود.

از کتابِ «فلسفهٔ دریدا»
مارک دولی و لیام کاوانا
ترجمهٔ نادر خسروی


Репост из: نشر نی

‌‌نشر نی برگزار می‌کند:
جلسهٔ نقد و بررسی کتابِ «نظریهٔ رهایی»
نوشتهٔ کریستوف مِنکه
ترجمهٔ سیدمسعود حسینی

با حضور:
آرش اباذری (آنلاین)
مرتضی نوری
محسن آزموده
و مترجم

زمان: یکشنبه ۹ دی‌ماه، ساعت ۱۸
مکان: خیابان فاطمی، خیابان رهی معیری، نبش خیابان فکوری، پلاک ۲۰، ساختمان نشر نی، طبقهٔ پنجم



‌‌‌منتشر شد
«آخرین روزها»
رمون کنو
ترجمهٔ مهسا خیراللهی

آخرین روزها، سومین رمان کنو، در سال ۱۹۳۶ منتشر شد. در این رمان، نویسنده از سوررئالیسم فاصله می‌گیرد، که به مذاق منتقدان آن دوره چندان هم خوش نمی‌آید، اما سال‌ها بعد، از این رمان تمجید بسیار می‌شود. مرگ و معنای زندگی مضمون غالب این رمان است و در آن شخصیت‌های داستان آخرین روزهای خود را با معناهای مختلف زندگی می‌کنند.
در آخرین روزها ونسان توکدِن همان رمون کنوی جوان است که از استان آوْر برای تحصیل فلسفه به پاریس و دانشگاه سوربن آمده. همهٔ وقتش را صرف خواندن و نوشتن می‌کند و به‌‌رغم حضور چند دوست و همچنین زندگی در کنار خانواده، مدام احساس تنهایی و انزوا می‌کند. در این اثر، نظام فلسفی و آرای کنو دربارهٔ فلسفه و فیلسوفان از زبان این شخصیت بیان می‌شود و، علاوه بر آن، می‌توان رد پای اشخاصی را که در زندگی کنو حضور داشتند در آینهٔ دوستان ونسان توکدِن دید، از جمله روئِل و ژان. کنو همچنین بخشی از نگاهش به زندگی و دنیا را از زبان آلفرد بیان می‌کند، پیشخدمت کافه‌ای که با علم سیارات و آمار آینده را پیشگویی می‌کند و در بخش‌هایی تک‌گویی‌های جذاب دارد...



‌می‌توانیم «قداست»، «ناپایداری» و «خباثت» را به‌منزلۀ سه «همبستۀ عینی» «حیرت»، «اضطراب» و «احساس گناه» نام ببریم. احساس گناه زمانی درک‌پذیر است که از اعتراف فردی یا جمعی به خباثت ناشی شود. چه‌بسا افراد (مثلاً کودکان) به احساس گناه و شرم دچار شوند (گاهی اوقات دیگران ظالمانه چنین احساسی را به فرد القا می‌کنند)، حال آن‌که هیچ خطایی از آن‌ها سر نزده است. ولی ما این را وضعیتی پاتولوژیک و ناشی از اختلال روانی می‌دانیم. نامعقول است اگر کسی احساس گناه کند، اما خود را بی‌گناه بداند...
تقریباً همگان تصدیق خواهند کرد که ناپایداری و خباثت واقعیت‌های وضعیت بشرند. حقیقتِ قداست موضوعی است که بی‌دین و دین‌دار، اعم از خداباور و انسان‌گرا، بر سر آن اختلاف‌نظر دارند. پرسشِ «چیزی مقدس نیست؟» می‌تواند بیانگر طرد مطمئن دنیای بدون دین یا بیانگر آرزومندی خجولانه باشد.

از کتابِ «فلسفۀ هنرهای دینی»
گوردون گراهام
ترجمهٔ محمدرضا ابوالقاسمی



‌‌نشر نی برگزار می‌کند:
جلسهٔ نقد و بررسی کتابِ «نظریهٔ رهایی»
نوشتهٔ کریستوف مِنکه
ترجمهٔ سیدمسعود حسینی

با حضور:
آرش اباذری (آنلاین)
مرتضی نوری
محسن آزموده
و مترجم

زمان: یکشنبه ۹ دی‌ماه، ساعت ۱۸
مکان: خیابان فاطمی، خیابان رهی معیری، نبش خیابان فکوری، پلاک ۲۰، ساختمان نشر نی، طبقهٔ پنجم



‌جامعهٔ کوتاه‌مدت هم علت و هم معلول فقدان ساختار در تاریخ ایران بوده است. این فقدان ساختار به‌نوبهٔ خود نتیجهٔ دولت استبدادی بود که نمایندهٔ حکومت خودسرانهٔ فردی و جامعهٔ خودسر است که هرگاه تسلط دولت بر آن تضعیف شود به آشوب می‌گراید. در قیاس با جامعهٔ درازمدت اروپا سه ویژگی عمد‌هٔ جامعهٔ کوتاه‌مدت بدین قراراست: مشکل مشروعیت و جانشینی، ‌بی‌اعتباری مال و جان و دشواری عظیم انباشت درازمدت سرمایه که شرط اصلی توسعهٔ اجتماعی و اقتصادی مدرن است. بنابراین تاریخ از دوره‌های کوتاه‌مدت به‌هم‌پیوسته تشکیل می‌شود. در غیاب آشوب در هر دورهٔ کوتاه‌مدت، حکومت استبدادی، امتیازات تملک دارایی، ‌انباشت سرمایهٔ تجاری و توسعهٔ آموزش هنر و علم وجود دارد. اما این چیزها در درازمدت دوام نمی‌آورد و زوال و/ یا آشوب درپی دارد. در هر مورد همهٔ این‌ها وابسته به عقیده و هوی‌وهوس فرمانروای جدید است که بعد از رفع مشکل عظیم جانشینی به قدرت می‌رسد.

از کتابِ «ایران جامعهٔ کوتاه مدت»
محمدعلی همایون کاتوزیان
ترجمهٔ عبدالله کوثری



‌منتشر شد
«یک جور اشتباه»
ادبیات مصر: مجموعه داستان
یوسف ادریس
ترجمهٔ سیدمحمدحسین میرفخرائی


حرفم عجیب است؟ همهٔ خارجی‌ها می‌آیند که این چیزهای قدیمی را ببینند؟ خیال می‌کنی مصر باستان ترغیبم کرده بیایم مصر؟ نخیر. می‌دانی چیست؟ من آمده‌ام مصر امروزی را ببینم، مصری که در خیابان است، نه آن که پشت ویترین گذاشته‌اند. (از صفحهٔ ۵۳ کتاب)

کتاب حاضر مجموعه‌ای است از ده داستان به قلم یوسف ادریس (۱۹۹۱-۱۹۲۷)، پزشک و نویسندهٔ نامور مصری. ادریس بی‌گمان داستان‌سرای کوچه و بازار است. او که برآمده از خانواده‌ای معمولی است، ترجیح می‌دهد به جای سروکار داشتن با عالی‌جاهان و زورمندان، با مردمان عادی سروکله بزند. البته این به‌هیچ‌وجه به معنای عامیانه‌گرایی یا تنزه‌جویی و گریز از سیاست نیست، ابداً. او ید طولایی در سیاسی‌اندیشی و سیاست‌ورزی دارد و هیچ ابا ندارد از این که قصه‌ای سراسر سیاسی بنویسد، اما در چنین داستانی نیز می‌کوشد از دورافتادگان خبر بدهد و آنان را از حاشیه به متن بیاورد، نه این‌که به مرکزنشینان اجازه بدهد روایت را مالِ خود کنند.



‌تحلیل مارکس از جامعۀ تولیدگرِ کالا، که جامعه‌ای فراگیر و جهان‌شمول است، این نکته را عیان ساخت که مصرف، برخلاف آن‌چه که نظریه‌هاى نوکلاسیک تصور مى‌کردند، صرفاً تابعى از روابط اقتصادىِ زیربناییِ تعیین‌کننده نیست. تفاوت‌هاى کمّى در توانِ مصرف که ریشه در توزیع درآمدها (که خود متناظر با جایگاه‌هاى طبقاتى مختلف است) دارد لزوماً بر متمایز و متفاوت‌بودن خودِ مصرف دلالت ندارد. به بیان دیگر، ما آدمیان به‌رغم سطوح مختلف درآمد و جایگاه‌هاى اجتماعىِ متفاوتمان عموماً خواهان و مشتاق چیزهاى همسانى هستیم. این همان ایدۀ «تقلید اجتماعى» است که ایدۀ جدیدى هم نیست؛ معنایش این است که افرادِ متعلق به جایگاه‌هاى اجتماعی ـ اقتصادىِ پایین تمایل دارند در خوردن و پوشیدن، از مُدآوران و مروجانِ مُد تقلید کنند، یعنى از آن‌هایى که به دلیل داشتن ثروت و فراغتِ کافی می‌توانند زندگى‌شان را به دست مُد و تفنن بسپارند.

از کتابِ «مصرف و زندگی روزمره»
مارک پاترسون
ترجمهٔ جمال محمدی و نرگس ایمانی مرنی



‌متفکران اگزیستانسیالیست ادعا می‌کنند که ما شاید در لحظات یأس به‌خوبی کشف کنیم که دیگر نمی‌توانیم اضطراب زیربنایی خود را درباره‌ی بی‌معنایی، ابتذال و خلأ وقف کردن زندگانی خود به انجام دادن صرف آنچه آدمی در فرهنگ خودش انجام می‌دهد پنهان کنیم.
هایدگر اعتقاد داشت که هیچ راهی برای سبک کردن خودمان از این اضطراب وجود ندارد. زیرا چیزی به‌ مثابه‌ی ایدئال نهایی، قطعی و حقیقی در این باره وجود ندارد که چگونه باید زندگانی خود را سپری کنیم. اما او نیز تصور می‌کرد که ما با تسلیم فهم خود و انتخاب‌های خود به آنچه «همگنان» می‌گویند یا آنچه «همگنان» انجام می‌دهند، از آنچه ضروری‌ترین امر درباره‌ی خودمان به عنوان موجوداتی انسانی است، صرف‌نظر می‌کنیم: توانایی‌ برای پذیرفتن مسئولیت درباره‌ی انتخاب شیوه‌ی خویش برای بودن، یعنی توانایی برای اصیل بودن.

از کتابِ «چگونه هایدگر بخوانیم»
مارک راتال
ترجمهٔ مهدی نصر
ویراستار مجموعه: سایمون کریچلی



‌در دست انتشار
«بیماری خانواده میم»
از مجموعهٔ جهان نمایش؛ (۶۸)
فائوستو پاراویدینو
ترجمهٔ سارا عصاره

○ گاهی از خیال‌بافی دربارهٔ این‌که آخر و عاقبت همه‌شون به کجا کشیده سرگرم می‌شم و کیف می‌کنم، اما برای خودم نگهش می‌دارم. یه همکارم، یه پزشک روس، نوشت: «زن‌ها شکست را نمی‌بخشند.» من فکر می‌کنم منظورش از زن‌ها همهٔ زن‌ها نبودن، بلکه منظورش بیمارهاش بودن.
(از صفحهٔ ۱۳۷ کتاب)

جهان نمایش مجموعه‌ای است از متن‌هایی که برای صحنه‌ی نمایش یا درباره‌ی آن نوشته شده‌اند. انواع نمایش‌نامه، چه برای اجرا و چه صرفاً برای خوانده شدن، از جمله نمایش‌نامه‌هایی با اقتباس از آثار ادبی یا سینمایی، و نیز متن‌های نظری در حوزه‌ی درام و نقد آثار نمایشی، در این مجموعه جای می‌گیرند.



‌رودكى در روزگارى مى‌زيست كه يكى از بهترين دوره‌هاى تاريخ ايران و شايد بتوان گفت درخشان‌ترين عصر تمدن ايران پس از پيدايش اسلام بود. ظاهراً در دوران سى ساله سلطنت نصر بود كه رودكى به دربار سامانى راه يافت و به نخستين شاعر بزرگ زبان فارسى بدل شد.
رودكى را بايد پدرِ شعر فارسى به‌شمار آورد. او البته نخستين كسى نيست كه به فارسى شعر گفته است. پيش از او و همزمان با او هم بوده‌اند شاعران فارسى زبانى كه شايد ميان مردم عصر خود شهرت و محبوبيتى داشته‌اند اما از آنها شعرهاى زيادى بر جاى نمانده، و آن مقدار هم كه هست از حيث زيبايى و استوارى و رعايت اسلوب شعر فارسى در مقامى فروتر از شعر رودكى قرار مى‌گيرد. ليكن اين شعرها، در قياس با اشعار برجاى مانده از رودكى، از حيث وزن و آهنگ و لفظ و معنا غالباً خام و ناهموارند. بخش اعظم اشعار و منظومه‌هاى رودكى را دست حوادث از ميان برده است و ما امروزه فقط مقدار كمى از آنها را كه اندكى بيش از هزار بيت است در اختيار داريم. اما در همين مقدار ناچيز هم آن‌قدر شعر عالى و سنجيده هست كه سرايندهٔ آن‌ها را بايد بى‌ترديد شاعرى توانا و بی‌‏بديل محسوب كرد.

از کتابِ رودکی، پدر شعر فارسی
محمد دهقانی



منتشر شد
«باغ افسانه‌ها»
گلچینی از زیباترین افسانه‌های مردمی چک
بوژنا نیمتسووا و کارل یارومیر اربن
ترجمهٔ پیروز سیار

همانند تمامی اقوام جهان، مردمان چِک نیز افسانه‌های خاص خود را پرورده‌اند که مضامین کلی آنها وجوه مشترکی با افسانه‌های سایر ملل ارائه می‌کنند. همچنان که برادران گریم افسانه‌های آلمانی را در مناطق آلمانی‌زبان رواج دادند، تصحیح و نگارش افسانه‌های این کتاب را که قرنها سینه به سینه نقل می‌شدند، مدیون شور و شوق نویسندگان چِک بوژِنا نیمتسووا و کارِل یارومیر اِرْبِن هستیم. نقشی که این روایتها در شکل‌گیری هویت ملی چِک ایفا کردند نباید ناچیز شمرده شود؛ بدین‌سان، عملاً حتی یک فرد بزرگسال چِک وجود ندارد که در کودکی خود افسانهٔ «شاهزاده خانمی که ستارهٔ طلایی روی پیشانی داشت» یا «پرندهٔ آتشین و روباه آتشین» را نشنیده باشد.
این گلچین افسانه‌ها به خوانندگان امکان کشف بخشی از فرهنگ چِک را خواهد داد، در عین حال که شنوندگان جوان را مسحور جذابیت این دو واژه خواهد ساخت که در سراسر جهان برق شوق در دیدگان کودکان می‌آورند: «روزی روزگاری…».

Показано 20 последних публикаций.