دقیقاً از ۸ سالگی بود، هیچوقت یادم نمی‌ره، فصل ۲۰۱۱ با مربی‌گری فرگوسن بزرگ و آقایی کردن‌های اسکولز و وین رونی. نشسته بودیم پای تلویزیون که دیدیم اون تیمی که قرمز پوشیده قشنگ‌تر از همه بازی می‌کنه و مربی‌اش هم یه پیرمرد عینکیه که داره پشت هم آدامس می‌جوئه و در اوج آرامش و متانت نمایش بی‌نظیر شاگردهای خودش رو تماشا می‌کنه.
کانتونا یه جمله داره که هیچوقت از ذهن‌ام پاک نمی‌شه: شما می‌تونید نگرش سیاسی‌تون رو تغییر بدید، شما می‌تونید مذهب‌تون رو تغییر بدید، شما می‌تونید شریک عاطفی‌تون رو عوض کنید، اما هیچوقت نمی‌تونید تیم‌تون رو تغییر بدید!
دروغ چرا، من خیلی چیزها در زندگی‌ام تغییر کرده، اما چیزی که در این ۱۳ سال ثابت بوده و تا آخر عمرم قراره ثابت بمونه اینه که قراره هر کی پرسید طرفدار چه تیمی هستی با افتخار بگم من منچستری‌ام! فرق نداره دوران فرگوسن باشه که جام‌ها رو درو می‌کردیم یا مثل امروز که خیلی با نقطه اوج‌مون فاصله داریم. فرق نداره ۸ سالم باشه، ۱۶ سال، ۲۱ سال یا ۸۰ سال، این چیزیه که هیچوقت تغییر نمی‌کنه.
۱۳ سال هوادار یونایتد بهم یاد داد به چیزی که دوستش دارم وفادار بمونم اونم در هر شرایطی!