مگس را شوقِ شِکَر می شود از زهرِ چشم افزون
زِ راندن خیره تر گردد گدا چون بی حیا افتد

« #صائب_تبریزی»
این بیت از صائب تبریزی به بررسی تمایل و وسوسه در زندگی انسان‌ها می‌پردازد. در اینجا، مگس به عنوان نمادی از موجودات ضعیف و بی‌فکر معرفی می‌شود که به شیرینی (شکر) جذب می‌شود، حتی اگر این جذب شدن از زهر چشم (نگاه بد یا حسادت) ناشی شود.

در ادامه، شاعر به گدا اشاره می‌کند که وقتی شرم و حیا را از دست می‌دهد، احمق‌تر و خیره‌تر می‌شود. این نشان‌دهنده این است که فقدان حیا و شرم می‌تواند به انحطاط عقل و درک انسان منجر شود.

به طور کلی، این بیت به ما یادآوری می‌کند که وسوسه‌ها و تمایلات می‌توانند ما را به سمت رفتارهای ناپسند سوق دهند و از دست دادن حیا می‌تواند عواقب منفی بر عقل و رفتار ما داشته باشد.
@mahfelshearvaava