✅ پس از مطالعه و ژرف بینی در نوشته جات اوستایی به ذهن نگارنده این طور خطور کرد که شاید علت اصلی دخمه گذاری در ایران باستان سردی هوا و یخ بندان سخت و کوهستانی بودن سرزمین ایران ویج بوده، به شرحی که در بالا گفته شد و پس از مقایسه کردن این موضوع با آب و هوا و چگونگی نقاطی که ساکنین آن جا در حال حاضر اموات خود را در بالای کوه های بلند می گذارند. حدس بالا به یقین پیوست.
امروز تا آن جایی که اطلاع داریم در دو نقطه ی دنیا اقوامی زندگی می کنند که با این که زرتشتی نیستند معهذا مرده های شان را در بالای کوه می گذارند و آن ها را دفن نمی کنند.
یکی از این نقاط کشور کوهستانی تبت است که به بام دنیا معروف می باشد در تبت قومی زندگی می کند که مرده های خود را دفن نمی کنند بلکه آن ها را در جاهای بلندی می گذارند که طعمه ی مرغان لاشخور شود.
در دره ی جبال هندو کش که در شمال کابل واقع شده نیز مردمی زندگی می کنند که مراسم و عادات به خصوصی دارند و افغان ها آن ها را به نام کافر می خوانند.
این قوم نیز مرده ی خود را در عوض سپردن به خاک در صندوق هایی گذاشته در بالای کوه های بلند می نهند و به گونه ای که جهانگردان و محققین نوشته اند سرزمین های نامبرده بالا هر دو کوهستانی است و دارای هوای بسیار سرد و یخ بندان.
با شرحی که در بالا داده شد برای نگارنده مسلم است که علت اصلی دخمه گذاری در زمان قدیم تنها سردی زیاده از حـد هوا و کوهستانی بودن محل سکونت آریایی ها وعدم توانایی حفر زمین‌یخ بسته با لوازم و ابزار اولیه بوده است.

📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک ؛ مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان.

✍ نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذر گشسب.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.

۲۱۷
@khashatra

ادامه دارد...