یکی از چرت‌ترین مطالبات سیاسی این چند دهه که توسط اصلاح‌طلبان و چپ‌ها پمپاژ می‌شود و یک مشت جماعت دنباله‌رو و کله‌پوک، طوطی‌وار تکرار می‌کنند، «رسانه آزاد» است: اینکه اگر رسانه آزاد باشد فساد از بین می‌رود و…
این در حالیست که ما در عصر شبکه‌های اجتماعی، در آزادترین و فراگیرترین شرایط آزادی‌بیان تاریخ هستیم و هر کسی در داخل می‌تواند تقریبا هر چه دلش خواست بگوید و بنویسد و خطوط قرمز هم صرفا روی مسائل دینی است که آن هم مساله کسی نیست.
حالا جماعت مغز فسیل که چند دهه مخ ملت را ساییدند که اگر رسانه آزاد و امکان افشاگری فراهم باشد، بساط فساد جمع می‌شود در این شرایطی که هرچه می‌خواهند می‌توانند بگویند نه تنها به مسایل جدی و اساسی نمی‌پردازند که یا مشغول لاپوشانی مناسبات فاسد هستند یا صرفا به بودجه‌های امنیتی گیر می‌دهند و نهایت افشاگری‌شان لو دادن موارد جزئی از جناح رقیب و پرداختن به مسائل فیکی است که در مقایسه با غارت سازمان‌یافته جاری و ساری در کشور هیچ محسوب می‌شوند.
این در حالیست که ما در عصر شبکه‌های اجتماعی، در آزادترین و فراگیرترین شرایط آزادی‌بیان تاریخ هستیم و هر کسی در داخل می‌تواند تقریبا هر چه دلش خواست بگوید و بنویسد و خطوط قرمز هم صرفا روی مسائل دینی است که آن هم مساله کسی نیست.
حالا جماعت مغز فسیل که چند دهه مخ ملت را ساییدند که اگر رسانه آزاد و امکان افشاگری فراهم باشد، بساط فساد جمع می‌شود در این شرایطی که هرچه می‌خواهند می‌توانند بگویند نه تنها به مسایل جدی و اساسی نمی‌پردازند که یا مشغول لاپوشانی مناسبات فاسد هستند یا صرفا به بودجه‌های امنیتی گیر می‌دهند و نهایت افشاگری‌شان لو دادن موارد جزئی از جناح رقیب و پرداختن به مسائل فیکی است که در مقایسه با غارت سازمان‌یافته جاری و ساری در کشور هیچ محسوب می‌شوند.