Репост из: چرا ملتها شکست می خورند؟
دولت مدرن در ایران، «توتالیتر» زاده شده و درجهٔ ظلم و مداخلهاش در زندگی خصوصی و حتی فضای عمومی، بالاتر از حکومت پیشامدرن است. در عهد ناصری تعدی به رعیت «ظلم» حساب میشد و اهل دولت، «ظلمه» نام داشتند اما در دولت مدرن تمام مظالم بنام «ملت» و توسط «خادمان ملت» یا در جهت «آدمکردن ملت» انجام میشود. پهلوی مدعی بود که مردم ایران قبل از من «آدم» نبودند و «ما آنها را آدم کردیم». پس از «انفجار نور» نیز چنین نگاهی برقرار بود. میگفتند قبل از انقلاب شما زیر یوغ ستم بودید و «ما شما را آزاد کردیم». این دو عبارت، ظاهراً متفاوت است اما نتایج یکسانی در پی دارد: «ما در تمام امور شما دخالت خواهیم کرد» تا «آدم» و «آزاد» شوید. شما را به «دروازههای تمدن بزرگ» یا «دروازههای تمدن ایرانی-اسلامی» خواهیم رساند. اساساً چنین آرمانهایی مستلزم یک دولت توتالیتر و همهکاره است تا در راه رسیدن به «دروازههای تمدن» همه چیز را برای «شهروندان!» تعیین کند. به آنها شغل و مسکن بدهد، فرهنگشان را غنی سازد و حتی به آنها بگوید «کشف حجاب» کنند یا «حجاب قانونی» داشته باشند. چنین دولتی با هر عنوانی، تمام نهادها و سنتهای مزاحم سر راه خود را نابود میکند. میل به تمرکز و تجمع تمام امور در دست خود دارد. هیچ انجمن یا سازمان منفک از خود را تحمل نمیکند. با تعریف پروژههای بزرگ تمام پیچیدگیهای محلی، اقتصادی و زیستمحیطی را نادیده میگیرد و بدتر از آن هیچ «مسئولیت»ی را هم قبول نمیکند. «مطلقه» است و فقط میتازد و پیش میرود تا به ته دره بیافتد.
بخشی از مقاله دولت مدرن در ایران
بزودی…