یکی از نقدهای اساسی به کمک‌های نظامی غرب، به‌ویژه در سه سال گذشته، نحوه‌ی تدریجی و محدود ارسال تسلیحات بوده است. این سیاست قطره‌چکانی، همراه با محدودیت استفاده از سلاح‌ها در خاک روسیه، در عمل به روسیه یک حاشیه امن استراتژیک داده است. نتیجه؟ جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های استراتژیک روسیه بدون نگرانی از حملات عمقی اوکراین، مأموریت‌های خود را انجام داده‌اند.

این تاکتیک ناکارآمد نه‌تنها دست اوکراینی‌ها را در پاسخگویی بسته، بلکه باعث شده تا منابع ارزشمند پدافند هوایی اوکراین بیهوده مصرف شوند، در حالی که حملات روسیه ادامه دارد. این رویکرد، بیش از آنکه یک استراتژی حساب‌شده باشد، بیشتر به هدر دادن فرصت‌های دفاعی و اتلاف منابع شباهت دارد.