📌چالشهای ورود بخش خصوصی به صنعت نفت
دکتر علی فتحعلیزاده
صنعت نفت ایران با چالشهای متعددی در حوزه مدیریت دولتی روبهروست.
یکی از مهمترین این چالشها، عدمتوجه کافی به ارزش زمانی پول و تمرکز بیش از حد دستگاههای نظارتی بر نحوه هزینهکرد است.
برای مثال، در توسعه یک میدان نفتی، تاخیر یکساله در بهرهبرداری به دلیل فرآیندهای طولانی تصویب و نظارت، میتواند به معنای از دست رفتن فرصت تولید روزانه دههاهزار بشکه نفت باشد. این درآمد از دست رفته میتوانست صرف توسعه زیرساختهای صنعت نفت شود.
عمر کوتاه مدیریتها چالش دیگری است که باعث شده تصمیمگیریها عمدتا معطوف به منافع کوتاهمدت باشد. به عنوان نمونه، در حوزه ازدیاد برداشت که نیازمند سرمایهگذاریهای کلان و برنامهریزی بلندمدت است، تغییرات مکرر مدیریتی مانع از پیگیری و اجرای پروژههای استراتژیک میشود.
تجربه موفق استفاده از ظرفیت بخش خصوصی در قراردادهای جدید بالادستی (IPC) نشاندهنده مسیر صحیح حرکت است.
در این قراردادها، سرمایهگذار علاوه بر تامین مالی و توسعه میدان، در بهرهبرداری نیز مشارکت میکند که منجر به افزایش بهرهوری میشود.
اولویتبندی خصوصیسازی باید معطوف به بخش بالادستی باشد. راهکار اصلی موفقیت، طراحی مدلهای قراردادی است که انگیزههای طرفین را همراستا کند.
برای موفقیت در این مسیر، به جای تمرکز صرف بر نظارت هزینهکرد، باید به شاخصهایی مانند زمان اجرای پروژه، میزان افزایش تولید و بهرهوری توجه شود.
تجربه کشورهای موفق مانند نروژ، انگلستان و مالزی نشان میدهد که با طراحی مدلهای قراردادی جذاب و ایجاد فضای رقابتی، میتوان ضمن حفظ منافع ملی، از توان بخش خصوصی در توسعه صنعت نفت بهره برد.| دنیای اقتصاد
💢 بازار نفت گاز پتروشیمی 💢
▪️@iroilmarket | https://iroilmarket.com/
وب سایت | اینستاگرام | تلگرام | توییتر | آپارات
دکتر علی فتحعلیزاده
صنعت نفت ایران با چالشهای متعددی در حوزه مدیریت دولتی روبهروست.
یکی از مهمترین این چالشها، عدمتوجه کافی به ارزش زمانی پول و تمرکز بیش از حد دستگاههای نظارتی بر نحوه هزینهکرد است.
برای مثال، در توسعه یک میدان نفتی، تاخیر یکساله در بهرهبرداری به دلیل فرآیندهای طولانی تصویب و نظارت، میتواند به معنای از دست رفتن فرصت تولید روزانه دههاهزار بشکه نفت باشد. این درآمد از دست رفته میتوانست صرف توسعه زیرساختهای صنعت نفت شود.
عمر کوتاه مدیریتها چالش دیگری است که باعث شده تصمیمگیریها عمدتا معطوف به منافع کوتاهمدت باشد. به عنوان نمونه، در حوزه ازدیاد برداشت که نیازمند سرمایهگذاریهای کلان و برنامهریزی بلندمدت است، تغییرات مکرر مدیریتی مانع از پیگیری و اجرای پروژههای استراتژیک میشود.
تجربه موفق استفاده از ظرفیت بخش خصوصی در قراردادهای جدید بالادستی (IPC) نشاندهنده مسیر صحیح حرکت است.
در این قراردادها، سرمایهگذار علاوه بر تامین مالی و توسعه میدان، در بهرهبرداری نیز مشارکت میکند که منجر به افزایش بهرهوری میشود.
اولویتبندی خصوصیسازی باید معطوف به بخش بالادستی باشد. راهکار اصلی موفقیت، طراحی مدلهای قراردادی است که انگیزههای طرفین را همراستا کند.
برای موفقیت در این مسیر، به جای تمرکز صرف بر نظارت هزینهکرد، باید به شاخصهایی مانند زمان اجرای پروژه، میزان افزایش تولید و بهرهوری توجه شود.
تجربه کشورهای موفق مانند نروژ، انگلستان و مالزی نشان میدهد که با طراحی مدلهای قراردادی جذاب و ایجاد فضای رقابتی، میتوان ضمن حفظ منافع ملی، از توان بخش خصوصی در توسعه صنعت نفت بهره برد.| دنیای اقتصاد
💢 بازار نفت گاز پتروشیمی 💢
▪️@iroilmarket | https://iroilmarket.com/
وب سایت | اینستاگرام | تلگرام | توییتر | آپارات