طبق تعریف رایج، آدم‌هایی که در جامعه موقعیت‌های مهمی دارند «کسی هستند» و بقیه «کسی نیستند». این واژه‌ها بی‌معنی‌اند چون همه‌ی ما قطعاً کسانی هستیم با هویت فردی و همه‌مان ادعاهای مشابهی راجع به وجود خود داریم. اما چنین کلماتی به خوبی این مفهوم را منتقل می‌کنند که چه نوع رفتارهایی نصیب گروه‌های مختلف می‌شود. آن‌هایی که جایگاه اجتماعی رفیعی ندارند دیده نمی‌شوند، با آن‌ها بی‌ادبانه رفتار می‌شود، به دشواری‌های زندگی‌شان بی‌اعتنایی می‌شود و هویتشان نادیده گرفته می‌شود. تأثیر جایگاه پایین اجتماعی نباید فقط از جنبه مادی در نظر گرفته شود. تاوان آن، لااقل در سطحی بالاتر از زندگی بخورونمیر، فقط نداشتن رفاه مادی نیست. علاوه بر آن، و حتی مهم‌تر از آن، جایگاه پایین اجتماعی عزت‌نفس را زیر سؤال می‌برد. رنج و سختی را می‌توان بدون شکایت تا مدت‌های طولانی تحمل کرد، ولی در صورتی که با تحقیر همراه نباشد. برای مثال، سربازان و کاوشگرانی را در نظر بگیرید که خودخواسته محرومیتی را تحمل می‌کنند که خیلی بیشتر از محرومیت فقیرترین آدم‌های جامعه‌شان است و با این حال به واسطه آگاهی از احترامی که دیگران برایشان قائل‌اند سختی‌ها را پشت سر می‌گذارند.

🌱 مرکز مشاوره گفتمان
@goftemanclinic