▪️در میان اصلاح‌طلبان طیفی هستند که به پزشکیان نقدهای صریحی دارند؛ اما همۀ اقدامات ظریف را توجیه می‌کنند
🔴 دولت سایۀ ظریف
🔻دفاع بی‌چون و چرا از صحبت‌های محمدجواد ظریف در اجلاس داووس در حالی صورت می‌گیرد که در نقطه مقابل اقدام مثبت رئیس‌جمهور و بیل‌زنی او، بنا را بر انتقاد و تاخت و تاز به دولت قرار دادند. این واکنش‌ها این شائبه را تقویت می‌کند که برای برخی اصلاح‌طلبان آنچه اولویت دارد، حمایت از معاون راهبردی است، آن هم به هر قیمتی. عجیب‌تر آنکه این حمایت مهم‌تر از حمایت از دولت و کمک به تقویت آن است. مجموع این دفاعیات نشان می‌دهد جریانی حامی معاون راهبردی در حال قوت گرفتن است.
▫️وفاق هم هزینه ظریف می‌شود؟
🔻برخی از اصلاح‌طلبان در حالی ظریف را یک چهره اثرگذار برای دولت مسعود پزشکیان می‌دانند که گویی در دوگانه حمایت از رئیس‌جمهور یا معاون او، اولویت بر حمایت از معاون است. در نگاه آن‌ها، رئیس‌جمهور و دولت باید به حمایت از معاون رئیس‌جمهور بپردازند و در غیراین‌صورت، ضدوفاق عمل کرده‌اند. اگر فرض را بر این بگذاریم که مبنا بر حمایت از گفتمان اصلی دولت و ایده اصلاح‌طلبان که از اظهارات رئیس‌جمهور اخذ کردند، یعنی همان وفاق است، در این موقعیت طبعا حمایت از رئیس‌جمهور که در قله این گفتمان قرار دارد و پس از آن بدنه دولت، اصل قرار دارد.
🔻در حالی که به نظر می‌رسد در نگاه اصلاح‌طلبان، قله گفتمان وفاق نه رئیس‌جمهور که محمدجواد ظریف است. کما اینکه در عمل اصلیت را بر حمایت از ظریف قرار می‌دهند و گویی معتقدند ذیل حمایت از اوست که وفاق و اساساً کارآمدی دولت معنا پیدا می‌کند.
▫️از ظریف دفاع می‌کنیم، حتی به غلط
🔻مصداق موضع‌گیری و حمایت بی‌چون و چرای جریان حامی ظریف را می‌توان در ماجرای مصاحبه او در داووس دید. این جریان در حالی مدعی است که پس و پیش صحبت‌های ظریف در مصاحبه با فرید زکریا دیده نشده و بر مبنای یک ویدئوی تقطیع‌شده، قضاوت‌ها علیه ظریف اوج گرفته است که حتی اگر پس و پیش جمله پرحاشیه او را نیز در نظر بگیریم، تغییری در اصل ماجرا ایجاد نمی‌شود. معاون راهبردی رئیس‌جمهور پای یک دعوا و رقابت در سیاست داخلی را به مجامع بین‌المللی می‌کشد.
🔻ظریف اگرچه اشاره می‌کند که ایران یک جامعه تک‌صدایی نیست و مسعود پزشکیان در یک انتخابات واقعی رقابت را برده است، اما در ادامه هم پای یک اختلاف سیاسی داخلی را به مصاحبه باز می‌کند. او برای آنکه بگوید دولت مسعود پزشکیان، مواجهه‌ای عقلانی و منطقی در سیاست خارجی دارد، از رقیبش هزینه می‌کند و او را متهم به جنگ‌طلبی می‌کند. سؤالی که می‌بایست از حامیان صحبت‌های ظریف در داووس پرسید این است که این اظهارات تکمیل‌کننده کدام بخش از وفاق ملی مدنظر دولت است؟
🔻پاسخ واقع‌بینانه به این اظهارات، این است که صحبت‌های ظریف ضد وفاق است؛ اولا در تضاد با تلاش دولت برای برقراری وفاق در سطوح مختلف مردم و کم کردن اختلافات است. معاون راهبردی رئیس‌جمهور با جنگ‌طلب خواندن رقیب رئیس‌جمهور که نزدیک به 14 میلیون رأی داشت، عملاً به دو دستگی‌ها دامن می‌زند و به مثابه هیزمی برای آتش اختلافات عمل می‌کند. کما اینکه در ده روزی که از اتمام اجلاس داووس گذشته، این موضوع قابل مشاهده است.
▫️دولت سایه وفاقیون
🔻پیش از این هم به خطری که گفتمان دولت را تهدید می‌کند، اشاره کرده بودیم؛ خطر تبدیل شدن وفاق به ابزاری در دست برخی اصلاح‌طلبان که تحقق یا عدم تحقق آن را در نسبت با خودشان تعریف می‌کنند. در ماجرای انتقادات به محمدجواد ظریف هم این اشتباه دوباره در حال تکرار است. در تقسیم‌بندی اصلاح‌طلبان، انتقاد از صحبت‌های ظریف، عملی ضدوفاق است.
🔻در موقعیت فعلی نیز تمام اولویت‌های سیاسی در کشور تعطیل شده و تمرکز بر انتقاد از منتقدان ظریف و رسانه‌هایی است که نقدی به برخی صحبت‌ها و اظهارات او در داووس دارند. به نظر می‌رسد جریانی از دل دولت مسعود پزشکیان در حال قوت گرفتن است. جریانی که در حال تبدیل شدن به دولتی سایه است با این تفاوت که نقطه تمرکز آن نه حمایت از رئیس‌جمهور که حمایت از محمدجواد ظریف است.
📌متن کامل گزارش زهرا طیبی خبرنگار فرهیختگان را در سایت بخوانید
@FarhikhteganOnline
🔴 دولت سایۀ ظریف
🔻دفاع بی‌چون و چرا از صحبت‌های محمدجواد ظریف در اجلاس داووس در حالی صورت می‌گیرد که در نقطه مقابل اقدام مثبت رئیس‌جمهور و بیل‌زنی او، بنا را بر انتقاد و تاخت و تاز به دولت قرار دادند. این واکنش‌ها این شائبه را تقویت می‌کند که برای برخی اصلاح‌طلبان آنچه اولویت دارد، حمایت از معاون راهبردی است، آن هم به هر قیمتی. عجیب‌تر آنکه این حمایت مهم‌تر از حمایت از دولت و کمک به تقویت آن است. مجموع این دفاعیات نشان می‌دهد جریانی حامی معاون راهبردی در حال قوت گرفتن است.
▫️وفاق هم هزینه ظریف می‌شود؟
🔻برخی از اصلاح‌طلبان در حالی ظریف را یک چهره اثرگذار برای دولت مسعود پزشکیان می‌دانند که گویی در دوگانه حمایت از رئیس‌جمهور یا معاون او، اولویت بر حمایت از معاون است. در نگاه آن‌ها، رئیس‌جمهور و دولت باید به حمایت از معاون رئیس‌جمهور بپردازند و در غیراین‌صورت، ضدوفاق عمل کرده‌اند. اگر فرض را بر این بگذاریم که مبنا بر حمایت از گفتمان اصلی دولت و ایده اصلاح‌طلبان که از اظهارات رئیس‌جمهور اخذ کردند، یعنی همان وفاق است، در این موقعیت طبعا حمایت از رئیس‌جمهور که در قله این گفتمان قرار دارد و پس از آن بدنه دولت، اصل قرار دارد.
🔻در حالی که به نظر می‌رسد در نگاه اصلاح‌طلبان، قله گفتمان وفاق نه رئیس‌جمهور که محمدجواد ظریف است. کما اینکه در عمل اصلیت را بر حمایت از ظریف قرار می‌دهند و گویی معتقدند ذیل حمایت از اوست که وفاق و اساساً کارآمدی دولت معنا پیدا می‌کند.
▫️از ظریف دفاع می‌کنیم، حتی به غلط
🔻مصداق موضع‌گیری و حمایت بی‌چون و چرای جریان حامی ظریف را می‌توان در ماجرای مصاحبه او در داووس دید. این جریان در حالی مدعی است که پس و پیش صحبت‌های ظریف در مصاحبه با فرید زکریا دیده نشده و بر مبنای یک ویدئوی تقطیع‌شده، قضاوت‌ها علیه ظریف اوج گرفته است که حتی اگر پس و پیش جمله پرحاشیه او را نیز در نظر بگیریم، تغییری در اصل ماجرا ایجاد نمی‌شود. معاون راهبردی رئیس‌جمهور پای یک دعوا و رقابت در سیاست داخلی را به مجامع بین‌المللی می‌کشد.
🔻ظریف اگرچه اشاره می‌کند که ایران یک جامعه تک‌صدایی نیست و مسعود پزشکیان در یک انتخابات واقعی رقابت را برده است، اما در ادامه هم پای یک اختلاف سیاسی داخلی را به مصاحبه باز می‌کند. او برای آنکه بگوید دولت مسعود پزشکیان، مواجهه‌ای عقلانی و منطقی در سیاست خارجی دارد، از رقیبش هزینه می‌کند و او را متهم به جنگ‌طلبی می‌کند. سؤالی که می‌بایست از حامیان صحبت‌های ظریف در داووس پرسید این است که این اظهارات تکمیل‌کننده کدام بخش از وفاق ملی مدنظر دولت است؟
🔻پاسخ واقع‌بینانه به این اظهارات، این است که صحبت‌های ظریف ضد وفاق است؛ اولا در تضاد با تلاش دولت برای برقراری وفاق در سطوح مختلف مردم و کم کردن اختلافات است. معاون راهبردی رئیس‌جمهور با جنگ‌طلب خواندن رقیب رئیس‌جمهور که نزدیک به 14 میلیون رأی داشت، عملاً به دو دستگی‌ها دامن می‌زند و به مثابه هیزمی برای آتش اختلافات عمل می‌کند. کما اینکه در ده روزی که از اتمام اجلاس داووس گذشته، این موضوع قابل مشاهده است.
▫️دولت سایه وفاقیون
🔻پیش از این هم به خطری که گفتمان دولت را تهدید می‌کند، اشاره کرده بودیم؛ خطر تبدیل شدن وفاق به ابزاری در دست برخی اصلاح‌طلبان که تحقق یا عدم تحقق آن را در نسبت با خودشان تعریف می‌کنند. در ماجرای انتقادات به محمدجواد ظریف هم این اشتباه دوباره در حال تکرار است. در تقسیم‌بندی اصلاح‌طلبان، انتقاد از صحبت‌های ظریف، عملی ضدوفاق است.
🔻در موقعیت فعلی نیز تمام اولویت‌های سیاسی در کشور تعطیل شده و تمرکز بر انتقاد از منتقدان ظریف و رسانه‌هایی است که نقدی به برخی صحبت‌ها و اظهارات او در داووس دارند. به نظر می‌رسد جریانی از دل دولت مسعود پزشکیان در حال قوت گرفتن است. جریانی که در حال تبدیل شدن به دولتی سایه است با این تفاوت که نقطه تمرکز آن نه حمایت از رئیس‌جمهور که حمایت از محمدجواد ظریف است.
📌متن کامل گزارش زهرا طیبی خبرنگار فرهیختگان را در سایت بخوانید
@FarhikhteganOnline