بی‌جهت | BiJahat

https://t.me/c/1189593504/3267

https://t.me/c/1189593504/3605

https://t.me/c/1189593504/3462

https://t.me/c/1189593504/3849

https://t.me/c/1189593504/3928

https://t.me/c/1189593504/3694

https://t.me/c/1189593504/3556

https://t.me/c/1189593504/4001

درست است که رذایل از ترس یا نشانه‌ای بر ترس‌اند؛ دروغ نتیجه‌ی این ترس است و احتمالا تاریک‌ترین رذیلتی هست که شخص می‌تونه داشته باشه؛ اینجا کمی بحثْ اصطلاحا اخلاقی میشه. باز هم درسته که «اخلاق دارای معیار زیباشناختیه» یعنی فرق داره که مثلا یه مرد بدترکیب دروغ بگه یا زن دل‌ربا! پس اخلاق لزوما یک امر نسبی هست و در طی زمان و مکان spatiotemporal دسخوش تغییرات میشه. با نگاهی عمیق‌تر به بحث اینکه «رذایل از ترس هستن یا نشانه‌ای بر ترس» می‌فهمیم که آدم دروغ‌گو، مُزَوِّر (تزویزکننده) و دو رو دو رنگ در کم‌ترین حالت در پی حفظ منافع خودش هست (که البته نکوهش‌ناپذیره و تصمیم شخصی خودشه!) ولی آیا واقعا میشه گفت که انتخابی غیر از این داشته؟ آیا میشه گفت دروغ امری نکوهیده‌س و اخلاقی نیست؟ دروغ و متناقض رفتار کردن آیا لزوما امور نادرستی هستن؟ اخلاق ناتوان از تعیین کردن این ویژگیه چون خود اخلاق هم با این پدیده متناقض برخورد کرده و خودش جزو این تناقضه.

اون چیزی که آدما از هم توقع دارن، صداقت مطلق و راستگویی همیشگی هست؛ شدنی نیست چون این نیازمند اینه آدم، آزاد از همه‌ی تناقض‌های درونی و بیرونی باشه که شدنی نیست. این آدما حتی به یه تعادل درونی نرسیدن و بعد تو، توقع داری با خودشون و تو متناقض رفتار و صحبت نکنن؟

#یه_دروغ_دیگه_بهم_بگو

#تراپیست؟

#نه_بابا_می‌ذارم_بیشتر_و_بیشتر_اشتباه_تشخیصم_بدی :)

#کاش_باز_بباره_آسمون_شهر (https://t.me/c/1189593504/3041)

پوریا کابوس:
«سنگ هر کیو غیر خودتو به سینه می‌زنی، بدونْ مفت باختی.
#ببین سیاه نی هر چی که بهش سفید نمیدی؟

. . . بُنجُلِ Low لِوِل لُمپَن . . .»

این قسمت: « #بنجل‌پرستی در اینستاگرام»

https://t.me/bijahatqp/4049?single

با استعاره‌ از واژه‌ی بُنجُل، کارهای طبیعی انسان (https://t.me/bijahatqp/3462) وقتی بیننده یا توجه‌کننده‌ای ندارن، انسان روی به کارهایی که میاره که از سوی مخاطب تحسین یا تقبیح بشه (بیماری توجه‌طلبیِ افراطی)؛در اینستاگرام به‌وفور قابل دیدنه. کمتر کسی واقعا اساسی‌ترین نیازها و مشکلات انسان رو به‌طور اصولی بیان می‌کنه یا به اشتراک می‌ذاره.
سراسر‌ پر شده از:
بنجل‌نمایی،
پیروی از ترند‌های زود‌گذر fad: passing styles،
اشرافی‌گری افراطی،
حرف‌ها و مطالب از پیش تعیین شده توسط سایبریون سپاه برای سرگرمی‌های موقت و دور کردن مردم از اعتراض کردن و زندگی واقعی،
ارائه‌ی انواع مطالب دست دومِ عامه‌پسند و دیس‌اینفورمیشن‌ها،
ترویج سطحی‌نگری و ساده‌انگاری oversimplification
گذاشتن آدم‌ها در ترازویِ کج اقتصادی و اجتماعی و غیره

اما بحث اصلی من اینه که این بنجل‌پرستی سرایت کرده به آگاهی ما آدما؛ متن‌ها و ویدیوهای کوتاه جای بررسی‌های عمیق رو‌ گرفته و آدم‌های ناشایست رو به منتقدهای حرفه‌ای با تجویز‌های صدمن یه‌ غاز تبدیل کرده. البته که قابل تعمیم است اما مهم‌ترین بحث توی این بنجل‌پرستی همین سطحی بودن و در ادامه‌‌ی آن سطحی شدن به مرور زمانه.

در پایان توصیه یا راه‌حلی ندارم چون نیازمند زمان طولانی برای بررسی جوانب مختلف این پدیده‌ی «اینستاگرام» هستم. معمولا خیلی محتاط‌تر و دقیق‌تر مطالب رو می‌خونم، به مطالب فارسی در بیشتر موارد نقادانه‌تر نگاه و اعتماد کمتری می‌کنم.

+ https://t.me/bijahatqp/4045

جهان امروز، هیچ‌گاه، رنج‌های شما رو ستایش نمی‌کنه، اینکه انقدر درگیر ناله و زاری و چسناله هستی، یک احمق درمانده از خودت می‌سازی، روزی از راه می‌رسه که دیگه حتی از غر زدن‌های خودت خسته میشی، اینکه باید یک عمر نقش قربانی که داشتی تو زندگی رو بذاری کنار و بلند شی کاری کنی، لحظه‌ای تو زندگی هر آدمی از راه می‌رسه که دیگه حتی ترس هم براش معنی نداره، نه اینکه نترسه، بلکه دیگه تمام لحظاتش از احساس و معنا تهی میشه، دیگه حتی از اینکه خودش رو پشت بهانه‌ها و مقصر بودن دیگران در سرنوشتش توجیه کنه، خسته میشه. این لحظه رو برای تک تک شماها می‌خوام، روزی که یکبار دیگه به خودتون و خشم درونتون سلام می‌کنید، روزی که یاد بگیرید، دنیا فقط راه حل عبور شما رو حساب می‌کنه، نه درجا زدن تو گذشته و حال رنجور شما رو، روزی که بالاخره متوجه میشید، از دل یک امید کاذب و لاس زدن باهاش، یک نا امیدی واقعی خلق کنید.

✍️مستِر گورخر
@Zebraaaaaa

صدای پای زمستون

نورایی: «ما با کل بنا مشکل داشتیم زدیم به بُن/
نه با بره‌ها چریدیم نه خوردیم فریب گرگ/
نوشتیم واسه روشنایی و نسیم صلح/
واسه هر کی خودی بود و به‌مرور غریبه شد/
.../ دیگه گول نمی‌خورم مِن بعد
بالا آوردم هر چی بود
اکثریت همه هم‌شکلن
لعنت به فرهنگ جمعی‌تون
دل می‌شکونن و می‌خورن مغز
گند می‌زنن و نمیشن پشیمون
از دوست یه نشون بده بهمون زود»

آدم از دل رویدادهای به‌اصطلاح تلخ بیرون می‌آید و خود را گرگی آب‌دیده فرض می‌کند که دیگر نباید دُم به تله‌های گذشته بدهد و رفتارهای خود را بالغانه و مناسب تفسیر می‌کند. با سیاستی که خودش برای خودش تعریف می‌کند، خودش راضی می‌کند که راه درستی را پیش گرفته و دیگر هیچ راه درست دیگری وجود ندارد. با تعمیم افراطی، در ذهنش همه رو یک کاسه می‌کنه که اگر کسی راهِ درست منو دنبال نکنه، پس با من نیست و باید از دایره‌ی ارتباطی من عملا حذف شه. (البته که حذف می‌تونه کمک‌کننده باشه!)

انسان همینه: فراموش‌کارِ متغیرِ هنگامه‌های گوناگون. شاید تا ابد در همه‌ی لحظات ناشناخته بمونه. تلاش برای پیش‌بینی کردن رفتار انسانی احتمالا کاری بی‌خود باشه چون بی‌شمار رفتار وجود داره؛ تلاش برای پیش‌بینی روابط میان انسان‌ها و خود انسان به شخصه، احتمالا همیشه در هاله‌ای از ابهام خواهد موند. با سیاست‌های مختلف و برچسب اجتناب یا سرکوب هم نمیشه احتمالا جلوی رویدادهای به‌اصطلاح تلخ رو گرفت.

+ https://t.me/bijahatqp/3984

https://t.me/bijahatqp/3710

schadenfreude: enjoyment obtained from the troubles of others; schadenfreude is a combination of the German nouns Schaden, meaning "damage" or "harm," and Freude, meaning "joy." So it makes sense that schadenfreude means joy over some harm or misfortune suffered by another.