▪️ دلخوش به این مقدار نباشید (امام خمینی)
امیر ترکاشوند، ۱۴۰۳/۱۱/۲۶
زندگی مادی و زندگی معنوی شما را مرفّه می‌کنیم
هم دنیا هم آخرت‌تان را آباد می‌کنیم
دلخوش به این مقدار نباشید
شما را به مقام انسانیت می‌رسانیم
ما عمل می‌کنیم حرف نمی‌زنیم
عبارات بالا گزیده‌هایی از سخنان امام خمینى بود که در تاریخ ۱۰ اسفند ۱۳۵۷ در روز ورود به قم یعنی ۱۸ روز پس از پیروزی انقلاب، با تأکید بر زبان جاری کردند. با هم سخنان حاویِ آن عبارات را می‌خوانیم:
《ما عمل مى‌کنیم، حرف نمى‌زنیم ... ما علاوه بر اینکه زندگى مادى شما را مى‌خواهیم مرفه بشود، زندگى معنوى شما را هم مى‌خواهیم مرفه باشد. شما به معنویات احتیاج دارید. معنویات ما را بردند اینها. دلخوش نباشید که مسکن فقط بسازیم، آب و برق را مجانى مى‌کنیم براى طبقه مستمند، اتوبوس را مجانى مى‌کنیم براى طبقه مستمند، دلخوش به این مقدار نباشید، معنویات شما را، روحیات شما را عظمت مى‌دهیم، شما را به مقام انسانیت مى‌رسانیم. اینها شما را منحط کردند، اینقدر دنیا را پیش شما جلوه دادند که خیال کردید همه چیز این است. ما، هم دنیا را آباد مى‌کنیم و هم آخرت را ... لاکن یک قدری باید تحمّل کنید》 (صحیفه نور ج ۵ ص ۱۲۷ "اینجا")
درخواست
اینک پس از گذشت ۴۶ سال از پیروزی انقلاب و استقرار نظام مطلوب امام خمینی، لازم است نهادهای مسئول و پژوهشی به کمک کارشناسان خبره بررسی کنند که چه مقدار از آن وعده‌ها در هر دو بُعد اقتصادی و معنوی محقق شده است. بهمن، ماه پیروزی انقلاب بهترین بهانه برای بررسی کارنامه‌ی نظامِ برآمده از آن انقلاب، و استخراج میزان انحراف از آن وعده‌ها و درصد توفیق در تحقق آن وعده‌ها است.
به نظر می‌رسد مردم مدت‌هاست دلِ خوشی از اوضاعِ کلان ندارند و چنانچه نتیجه بررسی نهادهای پژوهشی نیز گواه انحراف بسیار چشمگیر از شاخص‌های رفاهی و مقامات انسانی یادشده باشد ناچار جانشینان امام خمینی دوباره باید به آرای مردم مراجعه کنند تا شرعاً جوازی برای تمدید سلسله فقها و حکمرانی‌شان داشته باشند چه، امام خمینی چند هفته پیش از آن سخنرانی، در روز ورود به ایران (۱۲ بهمن ۱۳۵۷)، مشروعیت حکومت‌ها و نظام‌های سیاسی و نیز حاکمان مطلق الاختیار را منوط به رضایت مردمِ زمان حاضر دانست و نه انتخاب نسل‌های گذشته!؛ به این منتخب از سخنان مفصّل بنیانگذار دقت کنید: 《...... به چه حقى ملتِ پنجاه سال پيش از اين، سرنوشت ملتِ بعد را معين مى‌كند؟ سرنوشت هر ملتى به دست خودش است. ......》 (صحیفه امام ج ۶ ص ۱۱ "اینجا")
آیا اگر خودِ امام خمینی زنده بود
آیا رهبر کنونی با ۳۵ سال ولایت مطلقه
آیا تک تک رؤسای جمهور تاکنون
آیا روی‌شان می‌شود همین دو سخنرانی بسیار مهم و اساسی را پیشِ خود بخوانند و شرمنده نشوند.
شعار امام خمینی، در سال ۱۳۴۳ این بود که فقط با در دست گرفتن وزارت اوقاف می‌تواند فقرا را غنی کند:
《بايد وزارت اوقاف از ما باشد ... آن وقت ببينيد كه اين طورى كه الآن دارد لوطى‌خور مى‌شود نخواهد شد؛ تمام مطالب به خودش خواهد رسيد. دست ما بدهيد تا ببينيد چه خواهد شد. آن وقت ببينيد كه ما با همين اوقاف اين فقرا را غنى‌شان مى‌كنيم؛ با همين اوقاف، با همين اوقاف، ما فقرا را غنى مى‌كنيم》
"اینجا"
اماما! ۱۸ روز پس از پیروزی انقلاب، برای تحقق وعده‌های رفاهی، مهلت خواستی و فرمودی: "لاکن قدری باید تحمل کنید" ما نیز با گذشت ۴۶ سال، بسیار تحمل کردیم ولی گویا نه فقط وعده‌ها چندان نصیب نشد و از دیگران بسیار جا ماندیم بلکه همواره عبارتِ "در برهه حساس کنونی" به رخ‌مان کشیده شد و زندگی مادی و زندگی معنویِ وعده‌شده که میسور نشد، زندگی معمولی نیز دچار ناترازی‌ها و خطرها و ناامنی‌ها و چه و چه و چه گردید. بگو شکایت به که بریم؟
@baznegari
امیر ترکاشوند، ۱۴۰۳/۱۱/۲۶
زندگی مادی و زندگی معنوی شما را مرفّه می‌کنیم
هم دنیا هم آخرت‌تان را آباد می‌کنیم
دلخوش به این مقدار نباشید
شما را به مقام انسانیت می‌رسانیم
ما عمل می‌کنیم حرف نمی‌زنیم
عبارات بالا گزیده‌هایی از سخنان امام خمینى بود که در تاریخ ۱۰ اسفند ۱۳۵۷ در روز ورود به قم یعنی ۱۸ روز پس از پیروزی انقلاب، با تأکید بر زبان جاری کردند. با هم سخنان حاویِ آن عبارات را می‌خوانیم:
《ما عمل مى‌کنیم، حرف نمى‌زنیم ... ما علاوه بر اینکه زندگى مادى شما را مى‌خواهیم مرفه بشود، زندگى معنوى شما را هم مى‌خواهیم مرفه باشد. شما به معنویات احتیاج دارید. معنویات ما را بردند اینها. دلخوش نباشید که مسکن فقط بسازیم، آب و برق را مجانى مى‌کنیم براى طبقه مستمند، اتوبوس را مجانى مى‌کنیم براى طبقه مستمند، دلخوش به این مقدار نباشید، معنویات شما را، روحیات شما را عظمت مى‌دهیم، شما را به مقام انسانیت مى‌رسانیم. اینها شما را منحط کردند، اینقدر دنیا را پیش شما جلوه دادند که خیال کردید همه چیز این است. ما، هم دنیا را آباد مى‌کنیم و هم آخرت را ... لاکن یک قدری باید تحمّل کنید》 (صحیفه نور ج ۵ ص ۱۲۷ "اینجا")
درخواست
اینک پس از گذشت ۴۶ سال از پیروزی انقلاب و استقرار نظام مطلوب امام خمینی، لازم است نهادهای مسئول و پژوهشی به کمک کارشناسان خبره بررسی کنند که چه مقدار از آن وعده‌ها در هر دو بُعد اقتصادی و معنوی محقق شده است. بهمن، ماه پیروزی انقلاب بهترین بهانه برای بررسی کارنامه‌ی نظامِ برآمده از آن انقلاب، و استخراج میزان انحراف از آن وعده‌ها و درصد توفیق در تحقق آن وعده‌ها است.
به نظر می‌رسد مردم مدت‌هاست دلِ خوشی از اوضاعِ کلان ندارند و چنانچه نتیجه بررسی نهادهای پژوهشی نیز گواه انحراف بسیار چشمگیر از شاخص‌های رفاهی و مقامات انسانی یادشده باشد ناچار جانشینان امام خمینی دوباره باید به آرای مردم مراجعه کنند تا شرعاً جوازی برای تمدید سلسله فقها و حکمرانی‌شان داشته باشند چه، امام خمینی چند هفته پیش از آن سخنرانی، در روز ورود به ایران (۱۲ بهمن ۱۳۵۷)، مشروعیت حکومت‌ها و نظام‌های سیاسی و نیز حاکمان مطلق الاختیار را منوط به رضایت مردمِ زمان حاضر دانست و نه انتخاب نسل‌های گذشته!؛ به این منتخب از سخنان مفصّل بنیانگذار دقت کنید: 《...... به چه حقى ملتِ پنجاه سال پيش از اين، سرنوشت ملتِ بعد را معين مى‌كند؟ سرنوشت هر ملتى به دست خودش است. ......》 (صحیفه امام ج ۶ ص ۱۱ "اینجا")
آیا اگر خودِ امام خمینی زنده بود
آیا رهبر کنونی با ۳۵ سال ولایت مطلقه
آیا تک تک رؤسای جمهور تاکنون
آیا روی‌شان می‌شود همین دو سخنرانی بسیار مهم و اساسی را پیشِ خود بخوانند و شرمنده نشوند.
شعار امام خمینی، در سال ۱۳۴۳ این بود که فقط با در دست گرفتن وزارت اوقاف می‌تواند فقرا را غنی کند:
《بايد وزارت اوقاف از ما باشد ... آن وقت ببينيد كه اين طورى كه الآن دارد لوطى‌خور مى‌شود نخواهد شد؛ تمام مطالب به خودش خواهد رسيد. دست ما بدهيد تا ببينيد چه خواهد شد. آن وقت ببينيد كه ما با همين اوقاف اين فقرا را غنى‌شان مى‌كنيم؛ با همين اوقاف، با همين اوقاف، ما فقرا را غنى مى‌كنيم》
"اینجا"
اماما! ۱۸ روز پس از پیروزی انقلاب، برای تحقق وعده‌های رفاهی، مهلت خواستی و فرمودی: "لاکن قدری باید تحمل کنید" ما نیز با گذشت ۴۶ سال، بسیار تحمل کردیم ولی گویا نه فقط وعده‌ها چندان نصیب نشد و از دیگران بسیار جا ماندیم بلکه همواره عبارتِ "در برهه حساس کنونی" به رخ‌مان کشیده شد و زندگی مادی و زندگی معنویِ وعده‌شده که میسور نشد، زندگی معمولی نیز دچار ناترازی‌ها و خطرها و ناامنی‌ها و چه و چه و چه گردید. بگو شکایت به که بریم؟
@baznegari