🔹 بلوچ و بلوچستان در دانشنامه جهان اسلام
━━━≼🔸≽━━━
📃 جغرافيای (بلوچستان بزرگ)
🪶 برایان اسپونر
━━━≼🔸≽━━━
🔹 در پنجگور -که در آن سوی مرز در پاکستان قرار دارد و از جهات بسیار شبیه سراوان است - جمعیت کمتر است. رود رخشان بیش از ۲۴۰ کیلومتر امتداد دارد ولی از ناگ در منتهاالیه شمال‌شرقی دره تا ملتقای ماشکید در نزدیکی مرز ایران (که نواحی وسیع آبیاری کرتی وجود دارد) فقط در حدود پنجگور (چه به صورت مستقیم و چه از طریق قنات) به آبیاری مزارع کمک می‌کند. در محلی به نام بُنِستان در پایین پنجگور حدود صد سال پیش بقایای سدی متعلق به دوران قبل از ورود بلوچ‌ها موجود بوده است. سراوان ارتباط بسیار نزدیکی با سرحد و بمپور داشته است. پنجگور با کچ رابطهٔ نزدیکی داشته و ازینرو بخشی از مکران شمرده شده است، ولی خاران همواره با این نفوذ مکران به مقابله برخاسته و تسلط خود را بر ناحیه مرزی اسفندک و کوهک حفظ کرده است.
🔹 بخش‌های ژوب، لورالایی، پِشین و کویته در شمال‌شرقی، در دره‌های رودخانه‌ای قرار دارند که آب رودهای آن از کوه‌های پیرامون کویته تأمین می‌شود؛ این کوه‌ها شامل دو قله به ارتفاع بیش از ۳٬۴۰۰ متر است. تا دویست سال پیش، این بخش‌ها با قندهار رابطه نزدیک‌تری داشتند تا با کلات، و بر اثر رابطه سیاسی میان کلات و قندهار، به بخشی از بلوچستان تبدیل شدند. بلوچ‌ها جز لورالایی در هیچ‌یک از این بخش‌ها سکونت نکرده‌اند و جمعیت آنجا عمدتاً مرکب از پشتوهایی است که جذب هویت بلوچ نشده‌اند. اگرچه میزان بارندگی در این ناحیه بالنسبه زیاد است، تا همین اواخر که باغداری به شیوهٔ تجاری در آنجا آغاز شد، بلوچ‌ها عمدتاً به کنار شبانی اشتغال داشتند. نواحی جنگلی مهمی به‌ویژه از سروکوهی در ارتفاع دو تا سه هزار متری و زیتون وحشی هنوز در کوه‌ها موجود است. در سال‌های ۱۳۰۶ و ۱۳۱۰ و ۱۳۱۸ و ۱۳۲۰ و نیز در ۱۳۱۵ ش زلزله‌های عمده‌ای در این منطقه ثبت شده است. ایل‌های مهم پشتو در آنجا عبارت‌اند از کاکَر، ترین، پنی و اَکاکزایی. ایل‌های بلوچ در اورالایی عبارت اند از: بُزدار، لگاری و گورچانی. در کویته - پشین تنها معدودی شبان بلوچ یافت می‌شوند که بیشتر آنها از ایل رِند هستند. امروزه در حوالی کویته مهاجرانی از بسیاری از ایل‌های بلوچ دیده می‌شوند.
#جغرافیا
💠 @balochs_history
━━━≼🔸≽━━━
📃 جغرافيای (بلوچستان بزرگ)
🪶 برایان اسپونر
━━━≼🔸≽━━━
🔹 در پنجگور -که در آن سوی مرز در پاکستان قرار دارد و از جهات بسیار شبیه سراوان است - جمعیت کمتر است. رود رخشان بیش از ۲۴۰ کیلومتر امتداد دارد ولی از ناگ در منتهاالیه شمال‌شرقی دره تا ملتقای ماشکید در نزدیکی مرز ایران (که نواحی وسیع آبیاری کرتی وجود دارد) فقط در حدود پنجگور (چه به صورت مستقیم و چه از طریق قنات) به آبیاری مزارع کمک می‌کند. در محلی به نام بُنِستان در پایین پنجگور حدود صد سال پیش بقایای سدی متعلق به دوران قبل از ورود بلوچ‌ها موجود بوده است. سراوان ارتباط بسیار نزدیکی با سرحد و بمپور داشته است. پنجگور با کچ رابطهٔ نزدیکی داشته و ازینرو بخشی از مکران شمرده شده است، ولی خاران همواره با این نفوذ مکران به مقابله برخاسته و تسلط خود را بر ناحیه مرزی اسفندک و کوهک حفظ کرده است.
🔹 بخش‌های ژوب، لورالایی، پِشین و کویته در شمال‌شرقی، در دره‌های رودخانه‌ای قرار دارند که آب رودهای آن از کوه‌های پیرامون کویته تأمین می‌شود؛ این کوه‌ها شامل دو قله به ارتفاع بیش از ۳٬۴۰۰ متر است. تا دویست سال پیش، این بخش‌ها با قندهار رابطه نزدیک‌تری داشتند تا با کلات، و بر اثر رابطه سیاسی میان کلات و قندهار، به بخشی از بلوچستان تبدیل شدند. بلوچ‌ها جز لورالایی در هیچ‌یک از این بخش‌ها سکونت نکرده‌اند و جمعیت آنجا عمدتاً مرکب از پشتوهایی است که جذب هویت بلوچ نشده‌اند. اگرچه میزان بارندگی در این ناحیه بالنسبه زیاد است، تا همین اواخر که باغداری به شیوهٔ تجاری در آنجا آغاز شد، بلوچ‌ها عمدتاً به کنار شبانی اشتغال داشتند. نواحی جنگلی مهمی به‌ویژه از سروکوهی در ارتفاع دو تا سه هزار متری و زیتون وحشی هنوز در کوه‌ها موجود است. در سال‌های ۱۳۰۶ و ۱۳۱۰ و ۱۳۱۸ و ۱۳۲۰ و نیز در ۱۳۱۵ ش زلزله‌های عمده‌ای در این منطقه ثبت شده است. ایل‌های مهم پشتو در آنجا عبارت‌اند از کاکَر، ترین، پنی و اَکاکزایی. ایل‌های بلوچ در اورالایی عبارت اند از: بُزدار، لگاری و گورچانی. در کویته - پشین تنها معدودی شبان بلوچ یافت می‌شوند که بیشتر آنها از ایل رِند هستند. امروزه در حوالی کویته مهاجرانی از بسیاری از ایل‌های بلوچ دیده می‌شوند.
#جغرافیا
💠 @balochs_history