خدایی که از دل کوه میتونست شتر بیرون بیاره، به نوح هم می‌تونست آدرس بده که یه جایی کشتی آماده زیر شاخ و برگ پنهان شده، برو روشنش کن فقط.‌ ولی لازم بود کار ببره و طول بکشه و کاری که بیهوده به نظر می‌رسید جلوی چشم باشه، تا مسئله «نجات» در برابر افکار عمومی به یک مسئله دائمی تبدیل بشه. اما دلیل مهم‌تر این بود که مومنین روی چیزی غیر از زندگی روزمره و عرفی تمرکز کنند. چون این تمرکز مانع این می‌شد که با زندگی بقیه کسانی که ایمان ندارند شریک بشن.
ایمان به هرحال به طرد کردن و طرد شدن منجر میشه (این با دیگری‌ستیزی مذهب متفاوته که انگیزه‌های مادی نژادی قبیله‌ای کاور مذهبی می‌گرفتند). چون طبیعت دفاع از یک پکیج از ارزش‌ها اینه که مرز تعیین کنی، و هر مرزی اینوری و آنوری ایجاد می‌کنه.
مشغولیت به کشتی، و دفاع از اینوری‌ها، دو کارکرد داشت. یکیش روانی بود‌. حفاظت از هر چیز خوبی، نیاز به استقامت داره، و استقامت به روحیه نیاز داره، و برای حفظ روحیه نیاز به پروژه است. حتی وقتی ازدواج می‌کنی، همون ابتدا ممکنه با خودت بگی چه غلطی کردم. اما اونایی که با همکاری همسر در حال پیگیری یک پروژه هستند، کمتر به این ندامت می‌رسند. مثل زوج‌هایی که دارند خودشون خونه‌شون رو میسازند، یا دارند برای مهاجرت آماده میشن، یا دارن یه بیزینس رو راه میندازن.
کارکرد دوم تطهیره. مشغولیت به کشتی، مومنین رو وادار می‌کرد زندگی خودشون رو از زندگی کفار منزه نگه دارند. اگه قرار باشه بازی کافران رو بپذیری، دیگه نمیتونی کاری رو انجام بدی که اون‌ها نمی‌پسندند یا قبول ندارند.‌ بنابراین زندگیت باید فرق کنه، و جدا بشه. این مطهر نگه داشتن یک برنامه بین‌نسلی مثل پرورش سربازه. وقتی یک تک‌تیرانداز رو تربیت می‌کنی نمی‌دونی که فردا به جبهه اعزام میشه، یا تا زمان بازنشستگی صلح برقراره و جنگی در نمی‌گیره، و مهم نیست. چون صرفا در حال تربیت نفر نیستی. در حال انتقال دانش و تجربه‌ای. تا اینکه یک روزی در آینده به کار بیاد. در مقابله با شر هم باید طهارت رو حفظ و نسل به نسل منتقل کرد، فارغ ازینکه چه روزی کار به درگیری فیزیکی بکشه. مهم اینه که طهارت به نفر آخری که قراره کلید رو فشار بده، رسیده باشه.

همه این‌ها به دوران ما و شرایط ما هم مربوطه: ۱- اشرار باید ببینند که مسئله مقابله با اون‌ها تعطیلی نداره. ۲- برای اینکه کم نیاری نیاز به پروژه داری، و ۳- باید مواظب باشی که خودت رو بشون آلوده نکنی، و این مواظبت رو به بقیه یاد بدی.

چه چیزهایی سیگنال تعطیلی میدن؟ «کار ایکس را کردیم فایده نداشت». به درک که فایده نداشت، کار ایگرگ رو امتحان کن.
چه چیزهایی جلوی پروژه‌سازی و پیگیری‌شون رو می‌گیرند؟ «با این فرمون سی سال دیگه هم به نتیجه نمی‌رسیم». به درک که نمی‌رسیم. باید کار رو ادامه داد.
چه چیزهایی جلوی مطهر ماندن رو می‌گیرند؟ «همه مردم تن دادند به این مسئله، تن ندادن من توفیری ایجاد نمی‌کنه». به درک که توفیری نداره، تو باید خودت رو حفظ کنی.

در هر سه نتیجه‌گرایی، کار روی کشتی رو مختل کرده.