اندازه نگه دار که اندازه نکوست!

وضعیتی بدین پیچیدگی و خطرناکی برای ایران در صد سال اخیر پدید نیامده است.
طبیعی است که پیچیدگی و خطرناکی شرایط، نیروهای سیاسی آگاه به آن را، محتاط و دست به عصا کند. به نظر من عمدتاً کسانی در چنین وضعیت‌هایی، جسارت و بی‌پروایی سیاسی از خود نشان می‌دهند که یا تحلیل و درک روشنی از پیچیدگی‌ها و خطرات پیش رو ندارند، یا به فعل درآمدن خطرات بالقوه علیه کشور دغدغۀ فعالیت‌شان نیست و یا عواطف و احساسات پیشران آنهاست.
از این رو، از نظر من جسارت و بی‌پروایی در این شرایط، بی‌شباهت به جسارت و بی‌پروایی سلطان محمد خوارزمشاه در برابر فرستادگان چنگیزخان نیست! متأسفانه افراد بی‌پروا، هر حسابگری و احتیاط عقلایی را هم به حساب محافظه‌کاری، ترس، انفعال و هزار سیئۀ دیگر می‌گذارند و چهره‌های ناهمسو اما سودمند به هنگام هجوم بحران را ملکوک و بدنام می‌کنند. رفتارشان از سر بدسگالی نیست، بلکه داستان را بیش از اندازه ساده و بسیط فرض کرده‌اند!
مردی در سطح سیدمحمد خاتمی طبیعی است که در این شرایط محتاط باشد. او البته بالذات محتاط است! احتیاطش ممکن است گاه به کار نیاید، اما در این زمانه، سخت به کار می‌آید. نقد او حق همگان است اما هجوم به قصد ملکوک‌سازی، فقط سرمایه‌ای را می‌سوزاند.
پس به برخی از دوستان از زبان شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی باید یادآور شد:
اندازه نگه دار که اندازه نکوست
هم لایق دشمن است و هم لایق دوست!