ماجرای کوزیچکین
قسمت پنجم از شش قسمت
هم کیانوری و شبارشین، هم سعید حجاریان و هم مسئولین پرونده در واحد اطلاعات سپاه انتقال اسناد و اطلاعات مهم از طریق کوزیچکین درباره حزب توده را تکذیب می‌کنند.
کیانوری پس از درج خبر انتشار کتاب خاطرات کوزیچکین در روزنامه اطلاعات (۲۸ اردیبهشت ۱۳۷۰) طی نامه‌ای به مؤسسه فوق چنین نوشت:
کیانوری در یادداشت بالا اوایل فروردین ۱۳۶۱ را بعنوان زمان مخفی شدن کوزیچکین ذکر کرده در حالی که زمان فرار کوزیچکین از ایران را ۱۲ خرداد ۱۳۶۱ عنوان کرده‌اند. منظور کیانوری از فردی که برای گرفتن ویزا بطور علنی به کنسول‌گری شوروی می‌رفت گاگیک آوانسیان است.
شبارشین در گفتگو با روزنامه ایزوستیا، مورخ ۱۱ اکتبر ۱۹۹۱، در رابطه با اتهاماتی که فردی در هفته‌نامه «اخبار مسکو» به او وارد کرده، و او را به دلیل رفتار نادرست با کوزیچکین مسبب حوادث فوق دانسته بود، چنین پاسخ داد:
بعدها شبارشین، در پاسخ به این پرسش که آیا پناهندگی کوزیچکین به بریتانیا به روابط ایران و شوروی آسیب جدی زد، گفت:
Леонид Шебаршин, Последний бой КГБ, Москва: Алгоритм, 2013.
@abdollahshahbazi
قسمت پنجم از شش قسمت
هم کیانوری و شبارشین، هم سعید حجاریان و هم مسئولین پرونده در واحد اطلاعات سپاه انتقال اسناد و اطلاعات مهم از طریق کوزیچکین درباره حزب توده را تکذیب می‌کنند.
کیانوری پس از درج خبر انتشار کتاب خاطرات کوزیچکین در روزنامه اطلاعات (۲۸ اردیبهشت ۱۳۷۰) طی نامه‌ای به مؤسسه فوق چنین نوشت:
«کوزیچکین چند ماه پیش از پناهنده شدن به انگلستان از راه ترکیه در ایران مخفی شد و پس از دو سه ماه این خبر منتشر شد که اتومبیل او در مرز ترکیه پیدا شده است. یعنی مخفی شدن کوزیچکین که ما از آن مطلع شدیم در اوایل فروردین ۱۳۶۱ بود... واقعیت این است که کوزیچکین نه تنها افسر بلندپایه و عالی‌رتبه سازمان امنیت اتحاد شوروی نبود بلکه حتی افسر میان پایه هم نبود. او کم‌ترین رابطه‌ای با حزب توده ایران نداشت و تنها از حزب توده ایران دو نفر را می‌شناخت یکی آقای فروغیان که معلم زبان فارسی در مدرسه‌ای بود که کوزیچکین هم در آنجا فارسی یاد می‌گرفت و دیگری فردی که برای گرفتن ویزای مسافرت به شوروی بطور علنی به کنسول‌گری شوروی در تهران مراجعه می‌کرد. به همین علت هم پس از فرار کوزیچکین که نزدیک به یک سال پیش از حمله به حزب توده ایران و بازداشت رهبران و کادرهای حزب انجام گرفت، رهبری حزب با اطمینان به اینکه از کار حزب کم‌ترین اطلاعی ندارد هیچگونه اقدام احتیاطی انجام نداد...» شهبازی، مطالعات سیاسی، کتاب اول، پائیز ۱۳۷۰، صص ۳۵۷- ۳۵۸.
کیانوری در یادداشت بالا اوایل فروردین ۱۳۶۱ را بعنوان زمان مخفی شدن کوزیچکین ذکر کرده در حالی که زمان فرار کوزیچکین از ایران را ۱۲ خرداد ۱۳۶۱ عنوان کرده‌اند. منظور کیانوری از فردی که برای گرفتن ویزا بطور علنی به کنسول‌گری شوروی می‌رفت گاگیک آوانسیان است.
شبارشین در گفتگو با روزنامه ایزوستیا، مورخ ۱۱ اکتبر ۱۹۹۱، در رابطه با اتهاماتی که فردی در هفته‌نامه «اخبار مسکو» به او وارد کرده، و او را به دلیل رفتار نادرست با کوزیچکین مسبب حوادث فوق دانسته بود، چنین پاسخ داد:
«این‌ها تماماً مزخرفاتی است که از کتاب کوزیچکین خائن گرفته شده. کوزیچکین خیلی پیش از فرار از ایران با دستگاه اطلاعاتی بریتانیا ارتباط برقرار کرده بود. حزب توده رفتنی بود. کوزیچکین نمی‌توانست تغییری چه مثبت چه منفی در سرنوشت این حزب بدهد. البته این نیز درست است که او برخی اطلاعات درباره این حزب داشت.»
بعدها شبارشین، در پاسخ به این پرسش که آیا پناهندگی کوزیچکین به بریتانیا به روابط ایران و شوروی آسیب جدی زد، گفت:
«آسیبی که زد تنها از نوع روانی بود. او چیز زیادی نمی‌دانست. ولی همانطور که در چنین مواردی معمول است، انگلیسی‌ها او را به عنوان کسی معرفی کردند که تقریباً شبکه اطلاعاتی را در تمام ایران رهبری می‌کرد. اما، خدا را شکر، او در سال‌های آخر دائم‌الخمر شد. در یکی از رستوران‌های انگلیس ظرفشویی می‌کرد و امیدوارم تاکنون مرده باشد.» لئونید شبارشین، آخرین نبرد کا. گ. ب.، مسکو، ۲۰۱۳ (به روسی).
Леонид Шебаршин, Последний бой КГБ, Москва: Алгоритм, 2013.
@abdollahshahbazi