#Bestof2024
(85-81)
85. Ben Böhmer - Bloom
آلبوم جدید بن بومر به تمام ویژگی‌های شناخته‌شده و بیسیک Edm وفاداره؛ از سینتی‌سایزرهای غرق در ریورب گرفته تا بیس‌لاین عمیق و اشعار کلیشه‌ای، و حتی می‌شه گفت یه جاهایی در حال ادای احترام به Jamie Xx یا Kiasmos هست. با وجود همه اینا اما یکی از بهترین آلبوم‌های هاوس امسال رو شاهدیم که احساس در تمام قطعاتش موج می‌زنه؛ نوآور و انقلابی نیست اما شنیدنش لذت‌بخشه.
84. ionnalee - Close Your Eyes
آهنگساز سوئدی ژانر الکتروپاپ، Ionnalee، با آلبوم دو زبانه Close Your Eyes که اون رو "مرهمی برای هرج‌مرج در دنیای مدرن" خطاب کرده، برگشته تا بازم ما رو به پناهگاه مملو از سینتی‌سایزر خودش فرا بخونه و از دغدغه‌های زیست‌محیطی‌ش تا رویاهای شبح‌وارش باهامون حرف بزنه.
83. Vince Staples - Dark Times
آخرین اثر وینس استیپلس تحت لیبل Def Jam و آخرین آلبوم از سه‌گانه‌ی سلف‌تایتلد اون (که از سال ۲۰۲۱ شروع شد)، شاید شخصیت هنری وینس رو بازتعریف نکنه اما با لیریکس بی‌پروا و موسیقی مینیمالیستی‌ش (که ردپای آثار مک میلر هم درونش دیده می‌شه) جایگاهش رو به عنوان یکی از آرتیست‌های خلاق موسیقی رپ امروز تثبیت می‌کنه.
82. Tyler, The Creator - Chromakopia
بهترین توصیف برای Chromakopia شاید "ترکیب موزونی از رشد و عقب‌گرد به صورت همزمان" باشه. تایلر در سال ۲۰۱۷ با انتشار Flower Boy نفس تازه‌ای به کارنامه هنری‌ش دمید، با Igor به اوج رسید و توی CMIYGL هم اون مسیر رشد رو پیوند زد به فضای کارهای اولیه‌ش. Chromakopia به عنوان ادامه‌ی چنین مسیری به شدت لنگ می‌زنه؛ آلبومی که توی ایجاد انسجام مشکل جدی داره و توی نیمه دومش دچار افت فاحشی می‌شه. از طرفی اما بدون نگاه به این پیشینه، Chromakopia آلبوم قابل قبولی به حساب میاد؛ لیریکس تایلر نسبت به سه آلبوم قبلی‌ش تند و تیز تره (گرچه که هیچوقت به برندگی و خشونت آلبوم‌های اولیه‌ش نزدیک هم نمی‌شه) و استفاده از الگوهای آشنای Neo Soul (که اونارو در Flower Boy و CMIYGL به بهترین شکل دیده بودیم) هم فضای جالب و شخصی‌ای رو ساخته. شاید اگه مسیر رشد رو یک مسیر خطی در نظر نگیریم بتونیم بگیم Chromakopia در راستای دیسکوگرافی احیاشده و در حال رشد تایلر قدم برداشته.
81. Thee Sacred Souls - Got a Story to Tell
با آلبوم Got A Story To Tell اعضای Thee Sacred Souls جایگاه خودشون رو به عنوان یکی از پیشتازان Modern soul revival محکم‌تر کردن. آلبومی که ترکیب وکال و هارمونی‌های نرمش، ملودی‌های به یاد ماندنی و سازبندی غنی‌ش بیشتر از هرچیزی یادآور آثار Marvine Gaye هست. پ.ن: نه تنها صدای جاش لین شبیه ماروین گی شده، بلکه حتی موضوعاتی که اینجا ازش می‌خونه هم شبیه چیزهاییه که ماروین گی توی آلبوماش می‌گفت. :))
@Untunes
(85-81)
85. Ben Böhmer - Bloom
آلبوم جدید بن بومر به تمام ویژگی‌های شناخته‌شده و بیسیک Edm وفاداره؛ از سینتی‌سایزرهای غرق در ریورب گرفته تا بیس‌لاین عمیق و اشعار کلیشه‌ای، و حتی می‌شه گفت یه جاهایی در حال ادای احترام به Jamie Xx یا Kiasmos هست. با وجود همه اینا اما یکی از بهترین آلبوم‌های هاوس امسال رو شاهدیم که احساس در تمام قطعاتش موج می‌زنه؛ نوآور و انقلابی نیست اما شنیدنش لذت‌بخشه.
84. ionnalee - Close Your Eyes
آهنگساز سوئدی ژانر الکتروپاپ، Ionnalee، با آلبوم دو زبانه Close Your Eyes که اون رو "مرهمی برای هرج‌مرج در دنیای مدرن" خطاب کرده، برگشته تا بازم ما رو به پناهگاه مملو از سینتی‌سایزر خودش فرا بخونه و از دغدغه‌های زیست‌محیطی‌ش تا رویاهای شبح‌وارش باهامون حرف بزنه.
83. Vince Staples - Dark Times
آخرین اثر وینس استیپلس تحت لیبل Def Jam و آخرین آلبوم از سه‌گانه‌ی سلف‌تایتلد اون (که از سال ۲۰۲۱ شروع شد)، شاید شخصیت هنری وینس رو بازتعریف نکنه اما با لیریکس بی‌پروا و موسیقی مینیمالیستی‌ش (که ردپای آثار مک میلر هم درونش دیده می‌شه) جایگاهش رو به عنوان یکی از آرتیست‌های خلاق موسیقی رپ امروز تثبیت می‌کنه.
82. Tyler, The Creator - Chromakopia
بهترین توصیف برای Chromakopia شاید "ترکیب موزونی از رشد و عقب‌گرد به صورت همزمان" باشه. تایلر در سال ۲۰۱۷ با انتشار Flower Boy نفس تازه‌ای به کارنامه هنری‌ش دمید، با Igor به اوج رسید و توی CMIYGL هم اون مسیر رشد رو پیوند زد به فضای کارهای اولیه‌ش. Chromakopia به عنوان ادامه‌ی چنین مسیری به شدت لنگ می‌زنه؛ آلبومی که توی ایجاد انسجام مشکل جدی داره و توی نیمه دومش دچار افت فاحشی می‌شه. از طرفی اما بدون نگاه به این پیشینه، Chromakopia آلبوم قابل قبولی به حساب میاد؛ لیریکس تایلر نسبت به سه آلبوم قبلی‌ش تند و تیز تره (گرچه که هیچوقت به برندگی و خشونت آلبوم‌های اولیه‌ش نزدیک هم نمی‌شه) و استفاده از الگوهای آشنای Neo Soul (که اونارو در Flower Boy و CMIYGL به بهترین شکل دیده بودیم) هم فضای جالب و شخصی‌ای رو ساخته. شاید اگه مسیر رشد رو یک مسیر خطی در نظر نگیریم بتونیم بگیم Chromakopia در راستای دیسکوگرافی احیاشده و در حال رشد تایلر قدم برداشته.
81. Thee Sacred Souls - Got a Story to Tell
با آلبوم Got A Story To Tell اعضای Thee Sacred Souls جایگاه خودشون رو به عنوان یکی از پیشتازان Modern soul revival محکم‌تر کردن. آلبومی که ترکیب وکال و هارمونی‌های نرمش، ملودی‌های به یاد ماندنی و سازبندی غنی‌ش بیشتر از هرچیزی یادآور آثار Marvine Gaye هست. پ.ن: نه تنها صدای جاش لین شبیه ماروین گی شده، بلکه حتی موضوعاتی که اینجا ازش می‌خونه هم شبیه چیزهاییه که ماروین گی توی آلبوماش می‌گفت. :))
@Untunes